ترکیب پرسپولیس برابر پیکان با تغییرات زیاد / ترابی به پیکان نمی‌رسد

مسابقه های اخیر تیم پرسپولیس و به ویژه دیدار پنجشنبه گذشته با تیم هوادار در ورزشگاه آزادی تهران تأکید تازه ای بر این نکته بود که نه تنها حمله وران سرخ های تهرانی همچنان اساتید فرصت سوزی اند بلکه مدافعان این تیم نیز هر چیزی هستند الا دیوارهای آهنینی که مدافعان سابق پرسپولیس مقابل دروازه خودی ایجاد می کردند.

 آیا سیدجلال حسینی حلال هر دو مشکل فوق نیست؟ این مسلما یک سؤال عجیب جلوه می کند زیرا چگونه میتوان انتظار داشت که یک بازیکن ولو بسیار خوش سابقه در ۴۰ سالگی اش هم حلال مشکلاتی باشد که باید از بازیکنان حداکثر ۲۷ تا ۳۰ ساله آن را طلب کرد. از آغاز حضور حسینی در بالاترین سطوح لیگ های کشور قدری کمتر از یک ربع قرن می گذرد و او طی این مدت در اردوهای ملوان، سایپا، سپاهان و پرسپولیس حضوری بسیار محسوس داشته و رکورددار قهرمانی در لیگ برتر با ۹ مورد است. هنگامی که او سکاندار اصلی دفاع پرسپولیس در لیگ های پانزدهم تا بیستم به شمار می آمد، دلیل اصلی کم گل خوردن هایی بود که این تیم را به اولین پنجگانه پیاپی قهرمانی در تاریخ فوتبال باشگاهی ایران نائل کرد. وقتی می گوییم او حتی در زمینه گلزنی هم می تواند مشکل گشای سرخ ها دست کم در کوتاه مدت باشد، به سبب تک گل های ۳ امتیازی بسیار حساسی است که در لیگ های نوزدهم و بیستم زد و جور مهاجمان تنبل و گل نزن تیمش را به شکل احسن کشید. مهاجمانی که امسال عیسی آل کثیر و مهدی عبدی نمادهای روشن و سرآمدان آن بوده اند و ا نگار هر وظیفه ای دارند جز گلزنی.

آل کثیر در خط میانی چه می کند؟

زمانی که می گوییم سیدجلال حسینی حتی میتواند روند معیوب گلزنی پرسپولیس را قدری ترمیم کند، به واقع اشاره ای طعنه وار به همه کم کاری ها و کم اثر بودن هایی است که در لیگ امسال در نحوه کار عناصر اصلی و واقعی تهاجمی تیم رؤیت شده است. رضا اسدی و حامد پاکدل در این زمینه آنقدر ناموفق و فاقد استمرار بوده اند که حتی خود یحیی گل محمدی آنها را به صف ذخیره ها رانده و با نخ ضخیم و سوزن بزرگ به نیمکت تیم دوخته تا مبادا به زمین بروند و اوضاع را خراب تر کنند. عبدی که فقط در دو، سه بازی اول فصل خوب بوده، از آن پس آرش برهانی وار عمل کرده و مثل مقاطعی از یکی، دو فصل گذشته به سلطان گل نزن ها تبدیل شده و آل کثیر آنقدر به سمت عقب بازی می کند و با رجوع به خط هافبک به دنبال تصاحب توپ و مشارکت در ارسال آن به طرف دروازه رقیب است که انگار تصور می کند یک هافبک است و اگر هم مربیان پرسپولیس از او خواسته اند که چنین کند، به شهادت وقایع و نتایج دیدارهای اخیر این تیم اشتباه کرده و مأموریت ناصحیحی را به وی سپرده اند.

تغییر مهم در ترکیب پرسپولیس برابر پیکان

یکی از معضلات پرسپولیس به ویژه در دو دیدار قبل برابر استقلال تهران و هوادار عدم گلزنی خط حمله این تیم و ضعف مهاجمان بوده است.

برهمین اساس شنیدیم یحیی گل محمدی تصمیم گرفته است از ستاره ملی پوش تیمش وحید امیری در خط حمله استفاده کند و دوباره از میان عبدی و آل کثیر یک بازیکن به میدان خواهد رفت.

این بازیکن خوش اخلاق در ماه های اخیر در پست های دفاع چپ، هافبک راست و هافبک چپ برای پرسپولیس بازی کرده است و حالا باید در خط حمله توپ بزند!

امیری در دوران برانکو نیز به عنوان مهاجم بازی کرده بود.

۱۴ گل خورده در ۳۰ مسابقه و حالا ۷ گل خورده در ۹ دیدار

در مورد خط دفاعی پرسپولیس چه بگوییم که به اعضای آن بر نخورد؟! روی گل اول تیم هوادار، مدافعان مرکزی این تیم به جای دفع ارسال بلند مردان هوادار در پی یک ضربه ایستگاهی توپ را با سر به پشت سر خود و به جلوی پای مهاجم رقیب انداختند تا او به راحتی دروازه تقریباً خالی را باز کند و ر وی گل دوم هوادار اگرچه گفته می شود که مهاجم این تیم با ضربه دست دروازه سرخ ها را گشوده است اما دفع ضربه کرنری که آن گل در پی آن زده شد، واضح و روشن ترین و ساده ترین کاری بود که مدافعان تیم قرمزپوش و حامد لک باید انجام می دادند و از این کار عاجز ماندند. خط دفاعی ای که در کل فصل پیش در ۳۰ بازی فقط ۱۴ گل خورد، حالا در ۹ دیدار اول این فصل ۷ بار فرو ریخته و با این اوصاف معلوم نیست در ۲۱ هفته باقی مانده پیکارها چندین و چند گل دیگر را در دروازه خود خواهد دید.

گلزنی پیشکش تان

اگر پرسپولیس در فصل های قبلی آنقدر کم گل می خورد و با همین سلاح نیز پایه اصلی قهرمانی های متعدد خود را می گذاشت، با استفاده از تجربه و مهارت های مردانی مثل سیدجلال حسینی، حسین کنعانی زادگان، شجاع خلیل زاده و حضورهای کمکی و گاه به گاه محسن ربیع خواه و کمال کامیابی نیا در این خط دفاعی بود و با همین مردانی در این اندازه های بالا پرسپولیس در چهار فصل از پنج فصل گذشته صاحب عنوان بهترین خط دفاعی شد. امروز از نفرات فوق، شجاع، کنعانی و ربیع خواه به تیم های دیگر رفته اند، کامیابی نیا پس از رهایی از مصدومیت شش ماهه اش به جای اصلی خود( در مرکزخط میانی) رجعت داده شده و مربیان پرسپولیس در تعاریف و دلجویی از سیدجلال مانده اند و مردد هستند که بگویند عدم استفاده مستمر از وی به سبب اعتماد نداشتن به اوست یا مصدومیتی که به وی نسبت می دهند و برخی می گویند اصلاً وجود خارجی ندارد! حقیقت امر هر چه باشد، این یک نکته اصلی و رهنمود ضروری است که فرشاد فرجی با وجود زدن گل اول پرسپولیس مقابل تیم هوادار و همچنین زوج این روزهای او علی نعمتی به جای رفتن به سمت جلو و اندیشیدن به گلزنی باید ابتدا به فکر تشکیل خط دفاعی ای باشند که این همه بدون شباهت به خطوط دفاعی قبلی این تیم جلوه نکند و تماشاگران را وادار نکند که بگویند؛ گلزنی پیشکش تان.

تلخ ترین قسمت ماجرا

اگر گفته شود که سیدجلال حتی حالا هم می تواند حجم چشمگیری از مشکلات پرسپولیس را حل و نیازهای این تیم را تأمین کند، این نه فقط طعنه ای نیشدار به بازیکنان کاهل و کم اثر تیمش بلکه واقعیت تلخی است که شکل و نما و کیفیت پرسپولیس در فصل جاری را به نمایش می گذارد. تیمی که جوان ترهایش گاهی آنقدر پرت و پلا بازی می کنند و فرصت هدر می دهند که اگر بازیکنی با ۱۰ و حتی ۱۵ سال سن بیشتر از آنها به میدان آید، بعید است که بیلان بهتری را برجای نگذارد و شاید چنین کاری از مسن ترهایی به جز سیدجلال هم برآید و تلخ ترین قسمت ماجرا همین بخش از ماجرا است.

ترابی به پیکان نمی رسد

برخلاف اخبار منتشر شده در رسانه ها، مهدی ترابی همان پنجشنبه شب یعنی ساعاتی بعد از مصدومیتش در دیدار با هوادار از کشاله پای راست خود ام. آر. ای گرفت و روز جمعه در تمرین به پزشک تیم ارائه داد. با اعلام جواب ام. آر. ای مشخص شد ترابی با گرید یک کشیدگی همسترینگ مواجه شده و با وجود اینکه شدید نیست اما کادر فنی پرسپولیس قصد ندارد ریسک کند و او را در مصاف با پیکان بازی نخواهد داد چرا که ممکن است با فشار دوباره روی ناحیه مصدوم، ترابی دو، سه ماه بیرون بماند. احتمالاً ترابی در بازی حذفی دوشنبه هفته بعد هم نیست و در بازی ذوب آهن به ترکیب برمی گردد.