چرا پرسپولیسی ها نیمه های اول‌ را از دست می‌دهند؟

چهار کلین‌شیت از ۱۱ بازی!

به گزارش ایران ورزشی، پرسپولیس مقابل ذوب‌آهن موفق به ثبت چهارمین کلین‌شیت این فصلش شد. پیش از این تیم یحیی مقابل دو تیم نفتی خوزستان و استقلال در دربی سنتی پایتخت گل نخورده بود و با بسته نگه داشتن دروازه‌اش در مصاف با تیم تارتار به چهارمین کلین‌شیت این فصلش هم دست یافت. البته شاید اگر آن پنالتی عجیب در بازی با پیکان علیه سرخ‌ها گرفته نمی‌شد حالا شرایط تغییر کرده بود و این آمار بهتر هم می‌شد اما ثبت چهار کلین‌شیت در ۱۱ بازی آمار جالبی برای پرسپولیس به حساب نمی‌آید چراکه این تیم طی پنج فصل گذشته همواره با اتکا به قدرت خط دفاعی‌اش که همواره بهترین بوده و کمترنی گل دریافتی را داشته به عنوان قهرمانی می‌رسید.

چرا نیمه اول‌ها را از دست می‌دهند؟

پرسپولیس تقریباً در تمام بازی‌های این فصل در نیمه اول نمایش منفعلانه و خسته‌کننده‌ای ارائه داده و به‌نوعی نیمی از زمان بازی را به‌راحتی از دست داده است. تنها مسابقه‌ای که پرسپولیس در نیمه نخست چهره درخشانی ارائه داد بازی با تیم هوادار بود که در آن مسابقه گل نزدن و گل خوردن آسان شرایط تیم را به‌هم ریخت وگرنه از نظر آماری همه چیز در فاز حمله خوب به نظر می‌رسید.

پرسپولیس در بازی با ذوب‌آهن هم نیمه نخست را به‌راحتی از دست داد و هرگز نتوانست به ریتم دلخواه خود دست یابد. سرخ‌ها که همواره سعی دارند با حوصله فراوان کنترل بازی را در دست بگیرند و بازی مالکانه خود را به حریف دیکته کنند در گام اول ناموفق بودند چراکه غیر از ۱۰ دقیقه اول حتی به آن بازی مالکانه‌شان نرسیدند و متعاقب این اتفاق خبری از کارهای ترکیبی و خلاقانه و خلق موقعیت نشد. در این بین با توجه به اینکه نمی‌شد در این نیمه تعویضی انجام داد یا حداقل اینکه عرف نیست در نیمه نخست به‌خاطر شکل بازی تعویضی انجام شود یحیی جای دو هافبک راست و چپش را تغییر داد که باز هم طرفی نبست.

حتی الان و بعد از بازی ذوب‌آهن این سؤال برای دوستداران پرسپولیس ایجاد شده که چرا این تیم در هر مسابقه نیمه اول را به‌راحتی از دست می‌دهد و چرا اینقدر دیر راه می‌افتد؟ آیا آنالیز درستی از حریف وجود ندارد یا حریف آنالیز دقیق‌تری داشته؟ آیا تیم به‌لحاظ ذهنی و تمرکز مشکل دارد یا مسأله دیگری در میان است؟ اینها پرسش‌هایی هستند که کادر فنی پرسپولیس بهتر از هر کسی می‌تواند به آن جواب دهد اما وقتی غیر از یک بازی، تیم در تمام بازی‌های دیگر نیمه اول بد بوده و در نیمه دوم با صحبت‌های مربیان و تغییرات‌شان تکانی خورده باید برای این تیم نگران شد چراکه مشخص است این پرسپولیس در فاز حمله و راه‌های خلق موقعیت نتوانسته مشکلات ابتدای فصلش را حل کند.

آمار نگران‌کننده؛ فقط سه شانس گل

شاید آمار این بازی در مقایسه با دربی تهران بهتر باشد؛ همان مسابقه‌ای که تیم یحیی نتوانست شانس گل قطعی بسازد و در زشت‌ترین حالت ممکن بازی را بدون گل تمام کرد اما خب حتماً فشار دربی و بازی با تیمی شبیه ذوب‌آهن یکی نیست و از این تیم مقابل ذوب‌آهن انتظار بیشتری می‌رود.

پرسپولیس مقابل ذوب‌آهن ۵۷ درصد زمان بازی توپ را در اختیار داشت و بازیکنانش ۵۱۶ پاس دادند که با دقت ۸۳ درصدی ۴۲۸تا از پاس‌های‌شان به مقصد رسید و سالم بود.

با این مالکیت نسبی پرسپولیس ۹بار به سمت دروازه ذوب شوت زد که فقط سه‌تا از آنها در چارچوب بود و همین سه‌تا هم شانس گل‌های قطعی تیم به حساب می‌آمد. پرسپولیس که کلاً کم سانتر می‌کند از ۵ سانتر خود فقط با یک گل به خودی گلر حریف به نتیجه رسید. تعداد کرنرهای پرسپولیس کمتر از حریف بود (۳ به ۵) و دو تیم در نبرد‌های هوایی موفق جدال برابری داشتند (۱۹ به ۱۹). بازی با ذوب درگیرانه بود و و تعداد خطاهای دو تیم هم تقریباً برابر شده بود (۱۳به ۱۴) ضمن اینکه بازیکنان پرسپولیس هرگز در تله آفساید گرفتار نشدند. در مجموع با وجود آمار قابل قبول تیم در فاز دفاع، آنچه در حمله و طی یک بازی خانگی مقابل تیمی از نیمه پایینی جدول رقم خورده نگران‌کننده است.

کیفیت بازیکنان تعیین‌کننده‌ترین

پرسپولیس در شرایطی دو گل به ذوب‌آهن زد و در جمع مدعیان قهرمانی خودش را بالا کشید که نمایش برتری مقابل ذوب‌آهن ارائه نداد و با روزهای خوبش حتی در این فصل فاصله داشت. در این میان حتماً می‌شود به کیفیت بازیکنان تعیین‌کننده برای ثبت یک نمایش برتر اشاره کرد و روی این آیتم به‌عنوان مهم‌ترین فاکتور انگشت گذاشت.

در این فصل عالیشاه، امیری و و ترابی تأثیرگذارترین بازیکنان پرسپولیس در خط میانی بوده‌اند اما در بازی با ذوب‌آهن امیری تا حدود زیادی مهار شده بود و کارآیی لازم را نداشت و فرار منجر به گل اول شاید جزو اندک صحنه‌های به یاد مانده از او بود. امید عالیشاه با پستی که کادر فنی برایش تعریف کرده مثل یک هافبک آزاد همه جا بود و حملات تیم را پایه‌ریزی می‌کرد اما همین عقب آمدن او یک مهاجم از خط حمله سرخ‌ها کم می‌کرد و فشار و تراکم در زمین ذوب‌آهن به اندازه کافی بالا نبود.

مهدی ترابی هم با مصدومیتی که نصیبش شده از نیمه دوم به بازی رفت و مشخصاً شرایط بدنی جالبی نداشت. وقتی این سه بازیکن مؤثر بنا به دلایل مختلف از کار می‌افتند یا به اندازه همیشه کارآیی ندارند طبیعتاً چرخ تیم پرسپولیس هم درست نمی‌چرخد و تعداد موقعیت‌ها ناامیدکننده خواهد شد و برای بردن در یک مسابقه یا باید به اشتباهات بزرگ بازیکنان حریف دل ببندند و یا مثلاً یک پنالتی یا ضربه ایستگاهی به دادشان برسد که این اتفاق در هر مسابقه‌ای رخ نخواهد داد و ممکن است با باز شدن دروازه‌شان، با رقم زدن چنین آماری در یک مسابقه پایاپای یا حتی کمی برتر بازنده میدان باشند!

جواب کادر فنی به انتقادها:

گاهی هم باید زشت برد!

پرسپولیس حتی وقتی برنده می‌شود هم منتقدان دست از سرش برنمی‌دارند چراکه قهرمانی‌های ۵ فصل اخیر که در برخی فصول مقتدرانه و بی‌رقیب حاصل شده توقع هواداران و اهالی فوتبال از این تیم را بالا برده و هرچقدر مشکلاتی مثل پایین آمدن کیفیت بازیکنان مهم فصول گذشته، جدایی ستاره‌های تأثیرگذار و... را لیست کنید باز هم به‌زعم آنها پرسپولیس باید مقابل حریفان معمولی‌تری مثل ذوب‌آهن در خانه نمایشی فوق‌العاده برتر ارائه دهد و راحت‌تر به پیروزی برسد.

این خواسته هواداران پرسپولیس از تیم محبوب‌شان است هرچند برخی با انتقاد از نحوه بازی و کیفیت تیم به‌نوعی دنبال پیش‌بینی آینده هستند و معتقدند با این مدل بازی و این کیفیتی که تیم محبوب‌شان ارائه می‌دهد و نوسانی که طی ۱۱ بازی قبل داشته سخت بتوان موفقیت‌های فصول گذشته را تکرار کرد.

با وجود این انتقادها و نمایش اخیر پرسپولیس که با حداقل موقعیت گل و دو گل با اشتباه گلر حریف و یک پنالتی به دست آمد پرسپولیس حالا در سه‌قدمی صدر جدول است کما اینکه اگر امتیازهای داده‌شده به سپاهان و استقلال توسط کمیته استیناف از این دو تیم سلب شود این اختلاف فوق‌العاده ناچیز خواهد شد و پرسپولیس عملاً وارد کورس قهرمانی نیم‌فصل می‌شود.

با وجود انتقادهای اخیر و آنچه در بازی با ذوب‌آهن رقم خورد کادر فنی پرسپولیس با پذیرفتن مشکلات فنی و نوسان تیم‌شان بخصوص در فاز حمله معتقدند گاهی هم باید زشت برد و زشت بردن اصلاً ایرادی ندارد. مربیان پرسپولیس عاشق فوتبال مالکانه و چیره شدن تاکتیکی بر حریفان‌شان در تمام بازی‌های بزرگ و کوچک هستند و این نکته را در این دو فصل طی بسیاری از مسابقات مختلف ثابت کرده‌اند اما معتقدند همیشه نمی‌شود هم فوتبال بهتری نسبت به حریف ارائه کرد هم برنده شد. آنها می‌گویند گاهی تنها چیزی که اهمیت دارد سه امتیاز بازی و پیروزی در بازی‌هاست کما اینکه تیم برانکو نیز طی سه فصلی که قهرمان شد همیشه زیبا بازی نمی‌کرد و همواره فوتبالی برتر از حریفانش و دیگر تیم‌های لیگ برتری ارائه نمی‌داد.

مربیان پرسپولیس می‌گویند در حالی که دیگر تیم‌های لیگ برتر حتی پرمهره‌ترین‌های‌شان غالباً با ضربات ایستگاهی و بازی مستقیم در بیشتر بازی‌های‌شان برنده می‌شوند و سایر تیم‌ها غیر از یکی، دو تیم دنبال فوتبال باکیفیت و دینامیک نیستند ایرادی ندارد که پرسپولیس هم در یک بازی با ارائه فوتبالی نازیبا برنده باشد هرچند با وجود این همه انتقاد باز هم آمار پرسپولیس مقابل ذوب‌آهن تا حدودی برتر بود و هیچ‌کس حتی با این آمار ضعیف نمی‌تواند پرسپولیس را محکوم به این کند که حقش پیروزی در این مسابقه و بازی‌های اینچنینی نبوده است.