پسران کوه‌کن فرهاد / من، فرهاد مجیدی هستم

برای اینکه لمس کنید قهرمانی استقلال چقدر سریع و زودتر از حد تصور رخ داد، فقط کافی است به یک نکته توجه کنید؛ اینکه یحیی گل‌محمدی همین ۲ هفته پیش و بعد از آنکه فاصله سرخابی‌ها به ۴ امتیاز کاهش یافت، گفته بود: «به نوعی لیگ تازه شروع شده است.» این لیگ نوظهور اما بیشتر از ۱۰روز دوام نداشت. پیروزی استقلال بر فولاد اهواز و شکست پرسپولیس برابر سپاهان، استقلال را به یکی از سریع‌ترین قهرمانی‌های تاریخش رساند؛ جامی که هم زود آمد، هم طلسم‌شکن بود و هم ممکن است با ثبت رکورد شکست‌ناپذیری همراه باشد. خیلی‌ها از ضعف رقبا و مخصوصا پرسپولیس در رقم خوردن این قهرمانی سخن می‌گویند. بالاخره دور از واقعیت هم نیست؛ چه اینکه هر تیمی قهرمان شود، طبیعتا بهتر از رقبا بوده و حریفان ضعیف‌تر از او ظاهر شده‌اند، اما بی‌انصافی است اگر از نقاط قوت خود استقلال چشم بپوشیم.

  کم‌اشتباه و شایسته تقدیر

استقلال فرهاد مجیدی بیش از هر چیز دیگری کم‌اشتباه بود. این فاکتور بسیار مهمی است و مخصوصا در لیگ ایران به تجربه ثابت شده تیمی که کمتر اشتباه کند و سخت‌تر گل بخورد، به رستگاری نزدیک‌تر است. آن عدد «صفر» مندرج در ستون تعداد شکست‌های استقلال، به وضوح ارزش عملکرد این تیم را نشان می‌دهد. خیلی‌ها منتظر بودند استقلال بالاخره به فولاد ببازد و رکورد شکست‌ناپذیری‌اش از بین برود، اما فرهاد از آن میدان هم سربلند بیرون آمد. بد است که فکر کنیم همه موفقیت‌های استقلال در اثر مسایل احساسی و هیجانی بوده و ربطی به نکات فنی ندارد. در بسیاری از مسابقات این فصل، تعویض‌های فرهاد مجیدی جواب داد؛ مثل همین بازی که سعید مهری به‌صورت غیرمنتظره به میدان آمد و پاس گل داد. چندبار فرهاد مجیدی ارسلان مطهری و آرمان رمضانی را به زمین فرستاده و جواب گرفته است؟ مگر در دربی تهران، رودی ژستد به زمین نیامد و مهم‌ترین گل فصل را نزد؟ نکته اینجاست که فرهاد مجیدی عقب زمین را درست کرد و تیمش را به سخت گل خوردن عادت داد. در این شرایط شما می‌دانید که بالاخره گل برتری از راه خواهد رسید؛ شاید اوایل بازی و شاید اواخر مسابقه. شاید روی کارهای تاکتیکی و ترکیبی و شاید روی ضربات ایستگاهی. مخصوصا در فوتبال ایران وقتی گل نخورید، بسیار به پیروزی نزدیک هستید و این همان رمز موفقیت همیشگی بود که امسال یحیی گل‌محمدی از یاد برد.

  تشنه و حریص

علاوه بر مسایل فنی، تیم فرهاد مجیدی آشکارا جوان و پرانگیزه بود. شرایط برای آنها فرق داشت با ستاره‌های اشباع‌شده و پا به سن گذاشته پرسپولیس. فرهاد تیمی بست که بیشتر از سرداران سیر، سربازان گرسنه داشته باشد. شاید روی کاغذ این بهترین و جذاب‌ترین استقلال این سال‌ها نبود، اما فاکتور تشنگی و جنگندگی نزد آبی‌ها وجود داشت و به آنها کمک کرد. استقلال امسال از نظر انگیزشی شبیه پرسپولیس لیگ شانزدهم بود. قهرمانی اول برانکو هم در فصلی رقم خورد که پرسپولیسی‌ها حسرت سال‌ها جام نبردن را داشتند؛ بنابراین در تک‌تک دقایق و برای تک‌تک توپ‌ها جنگیدند و نهایتا توانستند یکی از سریع‌ترین قهرمانی‌های تاریخ را برای باشگاه به ارمغان بیاورند. این حریص بودن، امسال در استقلالی‌ها دیده می‌شد و بنابراین نباید تعجب کرد از اینکه آنها دارند بدون شکست قهرمان می‌شوند. پسران فرهاد مجیدی، امسال کوه‌کن بودند.

من، فرهاد مجیدی هستم

استقلال در فصلی که بدون شکست جلو می‌رود، از نظر شخصیتی بسیار به کاراکتر سرمربی‌اش شبیه است

بدیهی است که ردپای مربی هر تیمی در شکست‌ها و پیروزی‌ها دیده می‌شود، اما بعضی مواقع نقش مربی بسیار پررنگ‌تر از این حرف‌هاست. باید اعتراف کرد در مورد استقلال این فصل، دقیقا همینطور بود. این تیم رنگ و بوی فرهاد مجیدی را داشت و از نظر شخصیتی بسیار به کاراکتر سرمربی‌اش شبیه بود؛ تیمی قد، یکدنده و لجباز که به تنهایی کار کرد و به تنهایی هم نتیجه گرفت. فرهاد مجیدی توانست وجوه مثبت شخصیتی‌اش را به استقلال نشت بدهد، در نتیجه این تیم همیشه دنبال ترقی بود. بیایید یک مثال خاص بزنیم؛ پرسپولیس در نیمه اول بازی با گل‌گهر در سیرجان تیم برتر زمین بود، اما یحیی گل‌محمدی بین ۲ نیمه احسان پهلوان را با سعید آقایی عوض کرد؛ یک تعویض تدافعی لابد برای حفظ نتیجه. پرسپولیس ۲ امتیاز مهم در سیرجان از دست داد، اما شاید کادرفنی رضایت داشت و به مسابقات آینده چشم دوخته بود.

در بازی استقلال و گل‌گهر اما دقیقا اتفاقی وارونه رخ داد. در شرایطی که بازی یک - یک مساوی دنبال می‌شد و تیم سیرجانی بسیار خطرناک به‌نظر می‌رسید، فرهاد مجیدی هر چه مهاجم داشت به میدان فرستاد. او دنبال یک امتیاز نبود؛ ریسک صفر و صدی کرد و هر ۳ امتیاز را هم گرفت. مجیدی در دربی تهران هم همین‌قدر نترس بود و آنقدر تعویض هجومی انجام داد که یک امتیاز ارزشمند گرفت، درحالی‌که شاید این تعویض‌های شجاعانه می‌توانست به سنگین‌تر شدن شکست بینجامد. استقلال نترس، نباز و ماجراجوی مجیدی قهرمان زودهنگام لیگ برتر شد تا یک استعداد به دنیای مربیگری معرفی شود. شرح عکس‌ها روشن است؛ سرمربی استقلال انگار دارد می‌گوید: «من، فرهاد مجیدی هستم.»