به گزارش ورزش سه، هر چقدر که استقلال نیم فصل اول و نیم فصل دوم را بد آغاز کرد، در ادامه توانست روند خوبی را در پیش بگیرد و فاصله امتیازی فراوانی که ایجاد شده بود را جبران کرده و به مدعی اول قهرمانی تبدیل شود اما در ادامه آبی ها هر دو جام لیگ و حذفی را به حریف سنتی واگذار کردند.
به بهانه سطح رتبه بندی نتایج جدولی تیم استقلال نسبت به فصل گذشته که رکوردهای زیادی در لیگ ایران کسب کرده بود و همچنین به منظور بررسی چرایی سقوط این تیم به رتبه سوم، مصاحبه‌ای با بهزاد نوشادی مربی بدنساز فصل قبل این تیم انجام داده‌ایم.
لازم به ذکر است که نوشادی با تجربه‌ترین مربی بدنساز حال حاضر فوتبال ایران با ربع قرن سابقه همکاری مستمر در تیم‌های ملی فوتبال و لیگ برتر (که از سال ۱۳۷۸ از تیم بانک ملی شروع شد) است و هم اکنون بیش از ۷۰ کتاب در حوزه علم تمرین فوتبال را تالیف و به چاپ رسانده است.
در زیر به چکیده‌ای از دلایل وی در مورد عدم موفقیت تیم استقلال می‌پردازیم:
* ساپینتو بازی پرفشار را جایگزین بدنسازی ساختاری کرد
به نظر من اولین مشکل به آماده‌سازی شروع فصل تیم استقلال باز می‌گردد. به خاطر اینکه سرمربی محترم، شناخت خوبی از بازیکنان سال قبل تیم نداشت و به جای دوره بدنسازی ساختاری پیش‌فصل، زمان خود را صرف بازی‌های درون‌تیمی پرفشار در هفته اول کرد و از همان ابتدا شرایط نامناسبی برای تمرینات پیشگیری از آسیب‌دیدگی شروع فصل ایجاد شد که با آسیب دیدگی سبحان خاقانی و با مصدومیت چندماهه میرزایی شروع شد و در ادامه فصل منجر به آسیب‌دیدگی‌های متعدد و خارج شدن از چرخه بازی تعدادی از بازیکنان در طول فصل گردید. به قول یکی از بازیکنان، برای اینکه خودمان را به سرمربی ثابت کنیم، با بدن‌های ناآماده ولی با فشار زیاد کار می‌کردیم.
* استقلال یک بدنساز کم تجربه داشت
دومین مشکل حضور بدنساز کم تجربه (۲۵ ساله) بود. تیمی که برای قهرمانی بسته می‌شود، باید از کادر فنی با دانش و با تجربه‌تری استفاده کند. در کدام تیم حرفه‌ای دنیا در هفته اول شروع، از تمرینات با مانع پرشی استفاده می‌شود؟! اولین وظیفه مربی بدنساز، اجرای تمرینات و پروتکل‌های پیشگیری از صدمات است و با توجه به اینکه تیم استقلال امسال در نوسازترین زمین چمن لیگ، تمرین می‌کرد این همه مصدوم جای تعجب دارد.
* تغییر ساختار دفاعی استقلال اشتباه بود
سومین مشکل تیم استقلال تغییر ساختار دفاعی تیمی قهرمان فصل قبل بود که فقط ۱۰ گل دریافت کرده بود آن هم با وجودی که امسال فقط ۳ خروجی و ۱۰ بازیکن ورودی داشت. به طوری که بازیکنان جوان و آینده‌دار سال قبل مثل امیرعلی صادقی، جلالی و خاقانی عملاً از چرخه بازی خارج شدند . این تیم از نظر مهره‌ای از فصل قبل خیلی قوی‌تر بود و دست سرمربی برای اجرای هر مدل دفاعی باز بود ولی انتقال منفی دیر انجام می‌شد. در فصل قبل سید حسین حسینی بهترین دروازه‌بان لیگ شد ولی به خاطر عدم فشردگی دفاع تیمی، امسال بیش از ۲ برابر فصل قبل، گل دریافت کرد! یک مربی حرفه‌ای می‌داند که تیمی که کمترین گل خورده را داشته باشد، شانس قهرمانی دارد.
* شخصیت هیجانی ساپینتو دردسرساز شد
چهارمین مشکل تیم استقلال به شخصیت و کاریزمای هیجانی، کم‌تمرکز، بی‌قراری و بی‌ثباتی سرمربی محترم در طول اتفاقات ۹۰ دقیقه کنار زمین باز می‌گردد. اخراج در یک‌چهارم بازی‌ها همراه با جریمه‌های میلیونی برای یک مربی حرفه‌ای کارنامه خوبی نیست و تاثیر منفی مستقیمی در ادامه روند بازی و لیگ و شخصیت تیم مدعی قهرمانی دارد. یعنی اگر مدیریت آقای بیژن طاهری نبود، شاید سرمربی محترم، نیمی از فصل را بر روی سکوها بود.
* استقلال هنر بازی گرفتن از بازیکنان بزرگ را نداشت
و اما آخرین موضوعی که در تیم مشهود بود، هنر بازی گرفتن از بازیکنان بزرگ و مهره‌های بیشمار تیم است. مثلاً سیاوش یزدانی که در زمان آقای مجیدی یکی از ستون‌های دفاعی تیم و یکی از بهترین مدافعان ایران بود و به تیم ملی نیز راه یافت، امسال به خاطر بی‌اعتمادی و سوء مدیریت استقلال، لطمات زیادی خورد. یا در زمانی که تیم رقیب، به دنبال فوروارد خارجی از جمله مهاجم ریجکت شده خارجی سابق استقلال بود، با وجود برخورداری از ۶ فوروارد که از بهترین‌های لیگ بودند، باید همان اول فصل فاصله را زیاد می‌کرد.
- 18
- 2
