به گزارش ایلنا، از زمانی که سطح اول فوتبال ایران از لیگ آزادگان به لیگ برتر تغییر نام پیدا کرد و قدرت‌های جدیدی به دو قطب سنتی فوتبال ایران اضافه شدند، پرسپولیس دیگر اقتدار دهه هفتاد خود را در دهه‌های هشتاد و نود نداشت ولی آمدن برانکو به ایران و جا اندازی تئوری جدید ولی در این تیم بازهم سرخپوشان را به همان شرایط برگرداند، به تیمی بی‌رقیب بدل کرده است که مسجل شدن قهرمانی‌اش چنده هفته زودتر از پایان لیگ اتفاق عجیبی نیست.
در شرایطی که سرخپوشان در فصل گذشته از ۳۰ بازی خود تنها ۶ بار تن به تساوی داده بودند در فصل جاری در هفته بیستم به این آمار رسیده و بازهم در شرایطی که در ۱۵ هفته ابتدایی فصل جاری ۳ بار به تساوی رضایت دادند، ۳ تساوی در ۵ دیدار اخیر در کارنامه‌شان دیده می‌شود.
دو پیروزی یک بر صفر به لطف گلزنی در دقایق آخر، یک فرار از شکست در همین دقایق و دو تساوی دیگر نتایجی است که در ۶ دیدار اخیر سرخپوشان دیده می‌شود و چنین نتایجی با آنچه در دو فصل (و حتی دو فصل و نیم) اخیر از این تیم دیده می‌شود همخوانی ندارد و در حافظه تاریخی هواداران این تیم هم یافت نمی‌شود. آیا شرایط اخیر سرخپوشان نشان از افت کیفی این تیم دارد و آیا وضعیت کنونی پرسپولیس جای نگرانی برای هوادارانش دارد؟ بررسی شرایط این فصل سرخپوشان تا حد زیادی به این سوال پاسخ می‌دهد.
رویای پر پر شده قهرمانی آسیا
اختلاف سطح باشگاه‌های ایرانی با قدرت‌های شرقی آسیا و حتی تیم‌های مطرح عربی روز به روز بیشتر می‌شود و در چنین شرایطی رویای رسیدن یک تیم ایرانی به قله فوتبال آسیا هرروز دشوار تر و دست نیافتنی تر خواهد شد. رسیدن به مراحل بالای لیگ قهرمانان آسیا طبق تجربه چند سال اخیر نشان داده برنامه ۳ ساله و قدم به قدم رو به جلو می‌خواهد عوامل زیادی باید دست به دست هم دهند تا چنین موفقیتی شکل بگیرد. از بازیکنانی که ۲ سال تمام بدون وقفه و استراحت بازی می‌کنندو قید پیشنهادات فنی خوب از اروپا یا مالی خوب از حوزه خلیج فارس را می‌زنند تا خود را جزئی از تاریخ سازی باشگاه قرار دهند. در این شرایط وقتی شما تا آستانه لمس جام قهرمانی می‌روید ولی به آن نمی‌رسید ضربه سنگین روحی به پیکره تیم، کادرفنی و حتی هواداران وارد می‌شود و در چنین شرایطی دشوار است که این تیم را زمین بلند کرد و به او اهمیت قهرمانی دوباره در لیگ ایران را قبولاند. به استقلال فصل سیزدهم نگاهی بیاندازید که پس از شکست و حذف مقابل اف سی سئول چطور از تیمی که قهرمان ایران شده بود، به جمع ۴ تیم برتر آسیا رسیده بود و شانس بالایی برای تکرار قهرمانی در لیگ ایران داشت یک تیم معمولی ساخت که هفته‌های پایانی لیگ را باخت و باخت و باخت تا به رتبه نازل پنجم جدول رسید. سرخپوشان رویای قهرمانی در آسیا را از دست دادند ولی حسرت قهرمانی در لیگ پانزدهم، انگیزه آنها را برای بالا بردن جام شانزدهم کم نکرد ولی چرا نباید این تاثیر در لیگ هفدهم دیده شود؟
جدایی عناصر کلیدی قهرمانی
کار تیم مدیریتی پرسپولیس برای تمدید قرارداد با بازیکنانی که شانس قهرمانی آسیا را از دست داده بودند و قهرمانی لیگ را با پرسپولیس تجربه کرده بودند و پیشنهادهای اغوا کننده بدستشان می‌رسید، دشوار بود و البته علی‌اکبر طاهری و سایرین عملکرد خوبی در حفظ مهره‌های کلیدی داشتند ولی کسی نمی‌تواند منکر نقش پررنگ سروش رفیعی و رامین رضاییان در قهرمانی پرسپولیس شود. دو بازیکنی که کمتر از نیمی از فصل را همراه پرسپولیس بودند ولی حضور کوتاهشان تاثیر گذار بود و رفتنشان از تیم این موضوع را به خوبی نشان داد. این دو نفر به همراه طارمی مثلث بازیکنان موثر در قهرمانی پرسپولیس بودند که دو نفر اول جدا شدند و تنها طارمی ماند و البته عملکرد خوبی هم از خودش برجای گذاشت.
از ماجرای مهدی طارمی تا رفتن طاهری
در چنین شرایطی که برانکو و بازیکنانش با وجود سختی‌های فراوان، کیفیت خود را به خوبی حفظ کرده بودند، دو اتفاق این تیم را با شوک مواجه کرد. محرومیت سرخپوشان در پرونده ریزه اسپور و محرومیت طارمی و دیگری کنار رفتن علی‌اکبر طاهری، مدیر موفق این باشگاه از سمت خود بود. پرسپولیس دیگر قادر به استفاده از طارمی نبود و از ۲ پنجره بعدی نقل و انتقالات محروم شد. شرایط مشابه را برای تراکتورسازی فصل قبل به یاد بیاورید. تیم خوبی که تا نیم فصل پا به پای پرسپولیس جلو رفتو گزینه قهرمانی بود ولی از دست دادن سروش رفیعی و محرومیت از نقل و انتقالات چه ضربه‌ای به پیکره این تیم وارد کرد. در این شرایط در نظر بگیرید که سرخپوشان علاوه بر این مشکلات، مدیرعامل خود را هم از دست دادند تا شرایط برای این تیم بدتر شود.
تغییر سیستم اجباری و گرفتن زهر خط حمله
نبود طارمی و البته نبود یک جانشین با خصوصیات وی در ترکیب قدرت تهاجمی سرخپوشان را به شدت کاهش داده است. علی علیپور و گادوین منشا در نوع خود مهاجمان خوبی هستند ولی نمی‌توانند نقش طارمی را ایفا کنند. به همین دلیل پرسپولیس به ناچار تن به تغییر سیستم داد. سیستمی که نسبت به قبل دفاعی‌تر است، تسلط بازیکنان روی آن کمتر است و مهار آن توسط حریفان راحت‌تر. برانکو در این شرایط ناچار تبدیل به یک سرمربی نتیجه‌گرا شده است که با حداقل گل‌ها به پیروزی بسنده می‌کند. اینکه چنین رویکردی برای هواداران پرسپولیس و اهالی فوتبال با آنچه به آن عادت کرده بودند مغایر است موضوع درستی است ولی اینکه جای انتقاد دارد یا نه، قابل بحث است.
مصدومیت‌ها و محرومیت‌ها
تنها مهدی طارمی نبود که با غیبتش به پرسپولیس ضربه زده، فرشاد احمدزاده مقطع حساسی از فصل را از دست داد، حسین ماهینی و جلال حسینی در مقطعی قادر به همراهی پرسپولیس نشدند، محسن مسلمان درگیر مسائلی شد که او را از ترکیب دور نگه داشت و اخیراً هم کمال کامیابی‌نیا برای دومین بار از ناحیه کتف آسیب دید و به خانه‌نشینی طولانی مدت رفت. علاوه بر اینها پرسپولیس در هفته‌های اخیر معمولاً در هر بازی مهره‌ای را به دلیل محرومیت در اختیار نداشته تا برانکو تقریباً هیچ وقت تیم کاملی در اختیار نداشته باشد. برای تیم تاکتیک مهوری مثل پرسپولیس نبود یک مهره کلیدی با از دست رفتن ریتم بازی این تیم همراه خواهد بود و این اتفاق در فصل جاری و هفته‌های اخیر به کرات دیده شده است.
فاصله زیاد و اشباع موفقیت
پرسپولیس در فصل گذشته تراکتورسازی را به عنوان رقیب قدر خودش می‌دید که البته حواشی و مشکلات خاص این تیم باعث شد آنها از کورس کنار بروند و قهرمانی بی دردسری تقدیم پرسپولیس کنند. با این حال خطر نزدیک شدن تیم‌هایی مثل تراکتورسازی، استقلال، سپاهان و ذوب‌آهن همیشه بیخ گوش پرسپولیس حس می‌شد آنها را مجبور می‌کرد هر هفته به دنبال پیروزی و حفظ فاصله باشند. این اتفاق در فصل جاری شکل دیگری به خود گرفته است. نزدیک‌ترین تعقیب کننده‌های پرسپولیس در فصل جاری پارس جم و فولاد هستند که اولی در ۹ و دومی در ۵ دیدار اخیرشان تنها یک پیروزی کسب کرده‌اند و امتیازات زیادی در هفته‌های اخیر از دست داده‌اند که نشان می‌دهد فاصله زیادی تا تبدیل شدن به رقیب پرسپولیس دارند. سرخپوشان در پایان نیم فصل هفت امتیاز با تیم دوم فاصله داشتند که این آمار در پایان هفته بیستم به ۱۲ امتیاز رسیده است. در شرایطی که نتایج نه چندان خوب سرخپوشان هم باعث افزایش اختلاف آنها در صدر می‌شود طبیعتاً خطر کمتر احساس شده و میل به پیروزی کاهش پیدا می‌کند.
جای نگرانی است؟
با تمام تفاسیر و دلایل افت نتایج پرسپولیس در هفته‌های اخیر هنوز به این سوال پاسخی داده نشده که هواداران این تیم نگران نزدیک شدن رقبا و شاید با احتمالی ضعیف از دست دادن صدر جدول باشند یا باید خود را محیای قهرمانی دیگری کنند. البته که الان زمان پاسخ دادن به این سوال نیست ولی سرخپوشان نکات مثبتی در خود دارند که این نگرانی را برطرف می‌کند. این تیم با وجود از دست دادن مهره‌های کلیدی خود در چند وقت اخیر و شاید سخت‌تر گل زدن و راحت تر گل خوردن نسبت به گذشته، هنوز یک ویژگی مهم را در خود حفظ کرده و آنهم تلاش با تمام وجود تا ثانیه پایانی است. گل‌های علیپور در دقایق ۸۲ و ۹۰ مقابل سپیدرود و مشکی‌پوشان که گل‌های ۳ امتیازی بودند، گل پیروزی بخش دقیقه ۵+۹۰ شایان مصلح به پارس جنوبی در دیدار ۶ امتیازی و فرار از شکست در دیدار اخیر مقابل گسترش فولاد با گل دقیقه ۵+۹۰ سیامک نعمتی در ۸ دیدار اخیر سرخپوشان به معنای کسب ۷ امتیاز در دقایق ۸۰ تا پایان مسابقه برای این تیم دارد که اگر کسب نمی‌شدند، الان فاصله سرخپوشان با نزدیک‌ترین رقیبشان ۵ امتیاز بود و به شدت جای نگرانی داشت. تلاش تا ثانیه پایانی بازی برای شاگردان برانکو به یک اپیدمی تبدیل شده و این روحیه فرار از شکست و پیروزی طلبی و امید تا لحظه آخر در این تیم ستودنی است.
آینده پرسپولیس...
سرخپوشان ۱۲ امتیاز و بیشتر با تیم‌های پایین‌تر از خود فاصله دارند و در رقیبانشان هم روحیه قهرمانی و تعقیب کردن صدر جدول دیده نمی‌شود و چه بسا این فاصله در هفته‌های آینده بیشتر هم خواهد شد. میانگین امتیاز گیری فولاد، پارس جم و حتی ذوب آهن تا اینجای لیگ ۱.۶ تا ۱.۷ امتیاز در هر بازی مقابل میانگین ۲.۲ برای پرسپولیس بوده است که در ۵ دیدار اخیر و ۸ امتیاز کسب شده سرخپوشان به ۱.۶ رسیده است. اگر سرخپوشان با همین فرمان هم تا پایان لیگ بروند و ۱۶ امتیاز از ۱۰ بازی باقی مانده کسب کنند به ۶۱ امتیاز در پایان فصل خواهند رسید که ۴ امتیاز از تیم دوم فصل گذشته بیشتر دارد و با نزدیک‌ترین رقیب حال حاضر پرسپولیس یعنی پارس جم ۲۸ امتیاز اختلاف ایجاد خواهد کرد که برای عبور از آن، فولاد، پارس جم یا حتی ذوب‌آهن به ۱۰ پیروزی از ۱۰ بازی محتاج می‌شوند تا به قهرمانی برسند. یعنی ۹ پیروزی و یک تساوی و در مجموع ۲۸ امتیاز هم آنها را به صدر جدول نمی‌رساند و این نتایج هم تقریبا غیر ممکن هستند. بدین ترتیب حتی می‌توان گفت با ادامه شرایط به ظاهر بحرانی حال حاضر پرسپولیس هم باز این تیم رقیبی برای قهرمانی ندارد. مگر اینکه نتایج در ادامه بدتر و ضعیف‌تر از اینی که هست بشود که آن هم در ۲.۵ سال اخیر این تیم بی سابقه بوده است.
* نکته: این گزارش پیش از دیدار هفته بیستم فولاد مقابل پیکان تهیه شده است و ممکن است با پیروزی شاگردان پورموسوی ۲ امتیاز از اختلاف پرسپولیس با تیم دوم کم می‌شود.
- 17
- 3
