شکی نیست که آیاندا پاتوسی از آفریقای جنوبی استقلال را در نیم‌فصل دوم لیگ هجدهم متحول کرد و امیرارسلان مطهری در ذوب‌آهن احیا شد و کی‌روش استنلی همانقدر راحت و زیاد برای سپاهان گل زد که یک فصل پیش‌تر برای دیگر تیم اصفهانی زده بود اما اگر بخواهیم یکی از بهترین خریدهای این لیگ را معرفی کنیم، نظرمان بی‌گمان به سمت پرسپولیس و محمد نادری خواهد رفت.
نادری وقتی در نیم‌فصل لیگ ۹۸-۱۳۹۷ از کورترای بلژیک به پرسپولیس کوچ کرد، در مجموع فوتبالیستی ناشناخته برای قاطبه دوستداران ورزش بود. درست است که در پیشینه او عضویت در تراکتورسازی دیده می‌شد و وی راه‌آهن را نیز تجربه کرده بود اما در هیچ‌یک به مدارج خاص و بالایی نرسیده بود و حضور او در لیگ بلژیک نیز به‌گونه‌ای نبود که چشم‌ها را خیره و سایر تیم‌های اروپایی را به صید وی علاقه‌مند کرده باشد و اگر جز این بود کورترای بسیار ساده وی را به‌عنوان بازیکن قرضی به پرسپولیس انتقال نمی‌داد
خواستههای اصلی برانکو
با این حال چنین بازیکنی فقط در یک نیم‌فصل لیگ و در تعدادی بازی آسیایی و چند مسابقه جام حذفی به مدارجی رسیده است که سرمربی کروات پرسپولیس ابقای او را از خواستههای اصلی‌اش در پایان فصل ۹۸-۱۳۹۷ قرار داده و چنان چیزی را از سران پرسپولیس طلب کرده است. نادری که ظاهراً تخصص اولش بازی در پست مدافع وسط است، البته شروع لرزان و بدی در پرسپولیس داشت که نماد و جلوه روشن آن در ثبت نخستین (و تنها) شکست این تیم در لیگ هجدهم رؤیت شد و آن هنگامی بود که داور دیدار فولاد - پرسپولیس در اهواز برخورد نادری با مهاجم فولاد را در واپسین لحظات نیمه اول پنالتی اعلام کرد (که البته به‌نظر می‌رسید پنالتی نباشد) و قرمز و زردهای اهواز با همان پنالتی گل شده و رسیدن به برتری ۲ بر صفر چنان تکیه‌گاهی یافتند که تک گل جبرانی تیم تهرانی در نیمه دوم نیز برای بی‌اثر کردن آن ناکامی کفایت نکرد.
فیکس در روز سخت
شاید ایراد اصلی در آن روز از انتخاب غلط برانکو ایوانکوویچ که معمولاً اشتباهات زیادی از او سر نمی‌زند، نشأت گرفته باشد زیرا وی نباید از یک نادری «هنوز ناهماهنگ» در ترکیب ثابت تیمش در چنان مسابقه حساس و سختی سود می‌جست و باید ارجاع نادری به ترکیب ثابت را در روزی آرامتر و کم‌دردسرتر و در دیداری که برد پرسپولیسی‌ها قطعی باشد و در تهران صورت می‌داد تا خطرات ناآشنایی نادری با چرخه‌های کاری و مکانیسم‌های تاکتیکی در پرسپولیس به حداقل برسد و آتش آن دامان سرخ‌ها را نگیرد. هر چه بود آن رویداد نیز از پایه‌های ارتقا و ترقی سریع‌تر نادری شد و او در روزهایی که شایان مصلح مصدوم و کم‌پیدا بود و محسن ربیع‌خواه هنوز آماده بازگشت به میدان بعد از مصدومیت طولانی‌مدتش نشده بود و حسین ماهینی و محمد انصاری هم چنین وضعیتی داشتند، تبدیل به انتخاب نخست پروفسور برای پست دفاع چپ شد و به مدارج و جایگاهی رسید که همگی می‌دانید و دیده‌اید و نیازی به بازگویی آن نیست.
توفیق بزرگ
درخشش نادری در پستی که تخصص اول او نیست (دفاع چپ) حتی اگر از این نکته کمکی نشأت گیرد که وی پای چپ پرتوانی دارد، تطابق سریع وی با مقتضیات این مکان را به امری بدیهی و دستاوردی ساده تبدیل نمی‌کند و برعکس یک توفیق بزرگ است. این فرض هم که نادری در کورترای بلژیک و در کوران بازی‌های این کشور به چنان درجه‌ای از ارتقا و کلاس رسیده باشد، فرضیه‌ای ناقص و یک توضیح ناکامل است زیرا اگر چنین بود کورترای او را برای نیم فصل دوم نیز حفظ می‌کرد. قضایا به هر شکل بوده باشد، شرایط خاص بازی سرخ‌ها و مکانیسم‌های آنان و قوه تطابق‌پذیری و شهامت و ریسک‌خواهی نادری به‌گونه‌ای بود که وی به سرعت تبدیل به یکی از بهترین‌های تیمش شد و حالا او به شیوه‌ای کار و از سمت چپ نفوذ و سانتر و فرصت گلزنی خلق می‌کند که انگار نه فقط شش ماه بلکه پیشینه حداقل ۶ سال بازی در جمع قرمز‌ها را دارد.
در خط انصاری
شاید هم پرورش و رو کردن به مدافعان چپ انفجاری و موفق یک عادت در پرسپولیس و فرآیندی پر سابقه بوده باشد زیرا دو سال و نیم پیش محمد انصاری ظهوری از همین دست در این پست داشت و در کوتاه‌مدت چنان درخشید که کارلوس کی‌روش سختگیر هم او را به اردوهای ملی فراخواند و با اینکه او بعداً به دفاع وسط ثابت سرخ‌ها هم تبدیل شد اما این نیز از وجوهی بوده که تشابه‌های کاری و شغلی وی را با نادری متصورتر می‌سازد. پرسپولیس طی این مدت از ماهینی، ربیع‌خواه و در زمان حضور احمدزاده در پرسپولیس از وی نیز در پست مدافع چپ سود جسته بود اما در واپسین ساعات فصل رو به اتمام ۹۸-۱۳۹۷ و در آستانه یک تعطیلی تقریباً دو ماهه این دلگرمی و ضمانت را دارد که اگر نادری ماندنی شود و فصل بعد هم قرمزپوش باشد، می‌توان از ماهینی و انصاری در پست‌های دیگر بهره گرفت و ربیع‌خواه را نیز بر اساس نیازهای هر هفته در پست هافبک وسط یا مدافع میانی قرار داد و فقط از شایان مصلح خواست که «هم‌پست» نادری و مدعی و رقیب او برای دفاع چپ تیم باشد.
نه چندان دور از اندازه‌های «ملی»
می‌توان به خریدهای مؤثر دیگری هم در لیگ هجدهم اشاره کرد یا به تبدیل شدن پیام نیازمند به یکی از چهار، پنج دروازه‌بان اول کشور از طریق نمایش‌های کم‌نقص‌اش در سپاهان اما اگر از درخشش غیرمنتظره بازیکنان جدید تیم‌ها یاد می‌کنیم، نادری یکی از صدرنشین‌های چنان فهرستی است؛ مرد جوانی که در صورت حفظ این روال و روند از پیراهن ملی نیز چندان دور نخواهد ماند.
- 15
- 5
