شجاعیان، پاتوسی نشد

استقلال فصل جدید را با شکست مقابل ماشین‌سازی آغاز کرد. استقلال عملکرد دلچسب و چشمگیری به نمایش نگذاشت و جای خالی ستاره‌های فصل قبل در ترکیب این تیم به‌وضوح مشاهده شد. اگر از عملکرد مدافعان استقلال و کمبود بازیکن در این پست (سیاوش یزدانی، محمد دانشگر و شاهین طاهرخانی) فاکتور بگیریم، تیم استراماچونی در فاز تهاجمی نیز با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو است؛ مشکلاتی که هم به کمبود نیروی انسانی مربوط می‌شود و هم عدم آشنایی برخی بازیکنان با بازی در پست‌های جدید.

برای بازی مقابل ماشین‌سازی، آندره‌آ استراماچونی تصمیم گرفت از روش ۱-۳-۲-۴ استفاده کند. در این روش، محمد دانشگر و شاهین طاهرخانی زوج مرکز خط دفاع را تشکیل دادند، وریا غفوری به‌عنوان دفاع راست بازی کرد و میلاد زکی‌پور هم در سمت چپ خط دفاع قرار گرفت. علی کریمی و فرشید باقری هافبک‌های دفاعی استقلال بودند که البته دومی آزادی عمل بیشتری داشت و به بازیکنان تهاجمی نزدیک‌تر بود. کمی جلوتر از کریمی و باقری، داریوش شجاعیان بازی کرد و فرشید اسماعیلی در چپ و محسن کریمی در راست، هافبک-مهاجمان کناری بودند. مرتضی تبریزی هم نقش مهاجم هدف را بر عهده گرفت و البته در اواسط نیمه دوم جای خود را به شیخ دیاباته داد.

مقابل ماشین‌سازی، استقلال فرصت آنچنانی روی دروازه حریف به‌وجود نیاورد و برنامه خاصی هم برای رسیدن به دروازه میزبان نداشت؛ درست بر خلاف نیم‌فصل دوم لیگ هجدهم که تمام توپ‌ها در میانه رو به جلوی زمین به آیاندا پاتوسی ختم می‌شد و او موقعیت‌های متعددی برای مهاجمان استقلال فراهم می‌کرد. پاتوسی بازیکنی بود که گل‌های پرشمار و حساسی هم به ثمر رساند اما در پایان فصل تصمیم به حضور در امارات گرفت تا در بنی‌یاس زیر نظر وینفرد شفر بازی کند.

برای بازی در پست بازیساز، بازیکنی نیاز است که خوب پاس بدهد، خلأ موجود در خط دفاع حریف را بشناسد و بتواند تشخیص بدهد کدام بازیکن در موقعیت بهتری برای گلزنی قرار دارد. در کنار اینها قدرت شوتزنی نیز مهم است تا در صورت استفاده حریف از دفاع چند لایه، راهکار جدیدی برای گلزنی به کار گرفته شود. پاتوسی همه این خصوصیات را داشت و فصل قبل دیدیم که چه پاس گل‌هایی برای بازیکنان استقلال ایجاد کرد و چه گل‌های حساسی هم به ثمر رساند.

استقلال در فصل نقل‌و‌انتقالات، به‌جای اینکه هرویه میلیچ را برای دفاع چپ جذب کند و مثلاً علی دشتی و مسعود ریگی را به‌منظور بازی در بال راست و هافبک دفاعی، نیاز به خرید بازیکنی داشت تا جای خالی آیاندا پاتوسی را پر کند؛ هافبک بازیسازی که بتواند موقعیت‌های گلزنی مهیا کند و بعضاً خودش گره از بازی بگشاید. به هافبک‌های میانی استقلال نگاه کنید تا ببینید هیچ‌کدام نمی‌توانند خلأ حضور پاتوسی را پر کنند؛ علی کریمی، فرشید باقری، مسعود ریگی، رضا آذری، داریوش شجاعیان. سه‌تای اول هافبک دفاعی هستند و دوتای دیگر نیز آنقدر با بازی در این پست آشنایی ندارند.

داریوش شجاعیان بازیکنی بود که با نظر استراماچونی به‌عنوان هافبک بازیساز در ترکیب استقلال و مقابل ماشین‌سازی در ترکیب اصلی قرار گرفت. بازی او را آنالیز کنید تا به این نکته برسید که هرگز روز موفقی را پشت سر نگذاشت و نتوانست انتظارها را برآورده کند. هرچند استراماچونی به او اطمینان کرد تا شاید بتواند گره‌ها را باز کند اما نتوانست.

استقلال در مقطع فعلی بیشتر از هر پست دیگری، نیاز به خرید یک بازیساز دارد؛ کسی که پاس بدهد و موقعیت گل بسازد. داریوش شجاعیان آن بازیکن مطلوب برای بازی در پست بازیساز نیست. او بیشتر یک هافبک-مهاجم کناری است تا بازیساز، بنابراین استراماچونی بهتر است برای تقویت استقلال مهره جدیدی جذب کند تا شاید بتواند در فاز تهاجمی مثمرثمر باشد. یکی مثل پاتوسی و در قواره‌های او که نیم‌فصل درخشانی را در استقلال سپری کرد.

امیر اسدی