وقتی یک مجموعه در مواجهه با «بحران» تصمیمهای عجیب و غریب میگیرد، باید تبعات آن را هم بپذیرد. شکست خانگی استقلال مقابل ماشینسازی، دقیقاً در همین قالب قابل تحلیل است. این سه امتیاز (احتمالاً) سرنوشتسازی که از چنگ استقلال پرید، یکی از تبعات دو هفته سرگردانی و تعلیق و بیتصمیمی مدیران کارنابلد این تیم است.
استراماچونی به هر دلیلی، خواه به حق یا ناحق، از استقلال قهر کرده و به کشورش برگشته. طبعاً «اولین» راهکاری که به ذهن هر مدیری میرسد، بازگرداندن مربی محبوب و موفق به تیم است اما این «اولین» راهکار وقتی به «تنها» راهکار بدل میشود و در این دو هفته هیچ تصمیم دیگری برای سر و سامان دادن به اوضاع تمرینی تیم گرفته نمیشود، نتیجهاش همین شکست خانگی مقابل تیم نهم جدول است.
از همان روزی که استراماچونی به جای زمین تمرین تهرانسر راهی فرودگاه امام شد، تا همین امروز را یک بار مرور کنید. در میان انبوه مصاحبههای متعدد هر مقام مسئول و غیرمسئولی در باشگاه استقلال، همه فقط به موضوع «استراماچونی» تمرکز میکردند و کسی پیدا نمیشد که از «استقلال» حرفی بزند.
در این مدت که استقلال سه بازی در لیگ انجام داده و فقط ۴ امتیاز گرفته، مشخص نیست چه کسی تمرین را طراحی میکند، چه کسی ترکیب اصلی را انتخاب میکند، چه کسی تصمیم میگیرد تعویض انجام دهد و به تعبیر سادهتر، «مسئولیت نتایج استقلال در این سه هفته با چه کسی است؟» این پرسشی است که در این روزها در هیاهوی اخبار قهر و آشتی استراماچونی مغفول مانده. مسئولیت اینکه استقلال از ماشینسازی عقب میافتد و در ۴۰ دقیقه، کمتر از همیشه موقعیت آشکار گل خلق میکند، با چه کسی است؟
چطور میشود تیمی که به جز جدال نزدیک با شهر خودرو، در ۱۲ بازی لیگ و جام حذفی، در هر بازی حداقل ۲ گل میزند، در این بازی خانگی نمیتواند حتی گل مساوی را به ماشینسازی تحمیل کند و شکست میخورد؟ اینها همه تبعات دو هفته تمرین در شرایط غیرطبیعی است. بازیکنان از یک سو نمیدانند که فردا روز، داستان مربی قهر کردهشان چه میشود و از سوی دیگر آنقدر قدرت گرفتهاند که به مدیران تیم این نظریه را تحمیل میکنند که «خودشان تیم را اداره کنند».
نتیجه این «خودگردانی» در استقلال، همین شکست و اتفاقاتی است که بعد از آن در رختکن میافتد. بازیکنی که سابقه پوشیدن پیراهن فیورنتینا و ناپولی را دارد، نمیتواند هضم کند که چرا تعویض شده و در تیم «بدون بزرگتر» دعوا و درگیری در رختکن، طبعاً نباید خیلی اتفاق عجیبی باشد.
پرسپولیس در این مقطع از فصل، از چهار بازی نسبتاً سادهای که داشت به حداکثر امتیاز رسید و موقعیت کالدرون هم با این ۱۲ امتیاز حسابی تثبیت شد اما استقلال در همین مقطع که میتوانست از سه بازی مشابه به ۹ امتیاز برسد و صدر جدول را حفظ کند، فقط به ۴ امتیاز قناعت کرد تا یادمان باشد در فوتبال، هر تصمیمی «تبعات» خاص خودش را دارد و آبیها باید تبعات دو هفته زندگی بدون مربی را به این شکل بپذیرند.
علی مغانی
- 12
- 2