پاشازاده: بعد از سال‌ها از برد استقلال کیف کردم

با مهدی پاشازاده حول دو موضوع بحث و گفت و گو کردیم. موضوع اول بازی استقلال در لیگ قهرمانان آسیا و موضوع دوم حضور خارجی‌ها در فوتبال ایران. پاشازاده با همان زبان ساده اما رک و شفاف پای بحث با ما نشست.

صحبت‌‌های پیشکسوت باشگاه استقلال قابل تأمل است...

استقلال برد مهمی را به دست آورد و یک مرحله در پلی‌آف آسیا پیشرفت کرد. این پیروزی در شرایطی به دست آمد که کارشکنی‌های بسیاری شده بود اما استقلال توانست از همه این مشکلات عبور کند.

بله، کارشکنی‌های زیادی شد چون ما باید از کویت میزبانی می‌کردیم اما تصمیم بد کنفداسیون فوتبال آسیا باعث شد تا این بازی به دبی برود. در این شرایط وقتی الکویت را بردیم واقعاً دل من خنک شد و از ته دل کیف کردم. شاید باورتان نشود اما احساسی که نسبت به برد مقابل الکویت داشتم مثل این بود که تیم خودم پیروز شده. چند سال بود به این حد از برد استقلال خوشحال نشده بودم. انگار قبل از بازی یک چیزی توی گلویم گیر کرده بود و داشت خفه‌ام می‌کرد. ما با این برد نشان دادیم که می‌توانیم کار‌های بزرگ انجام دهیم. نشان دادیم که بردن در هر شرایطی سخت نیست. خدا را شکر...

با همین رویکرد آیا می‌توانیم به پیروزی مقابل الریان هم امیدوار باشیم؟

حتماً می‌توانیم امیدوار باشیم. بردن الریان که مثل ساختن بمب اتم سخت و دشوار نیست! همانطور که الکویت را بردیم، الریان را هم می‌بریم اما باید توجه داشته باشیم که خط دفاع ما قدری در همین بازی با الکویت هم لنگ می‌زد. استقلال در خط میانی و خط حمله هیچ مشکلی ندارد و بازیکنان در این دو منطقه دارند کارشان را انجام می‌دهند اما در خط دفاع مشکل داریم. در بازی با الریان باید باهوش عمل کنیم و اجازه ندهیم حریف صاحب فرصت شود. مقابل الکویت دیدیم که چند بار تیم در شرایط سخت قرار گرفت و اگر درخشش حسینی نبود قطعاً دروازه ما باز می‌شد. با توجه به اینکه استقلال از داشتن سیاوش یزدانی و عارف غلامی محروم است باید در خط دفاع خیلی با تمرکز بازی کند. البته با نمایشی که مقابل الکویت دیدم بعید می‌دانم مقابل الریان با مشکل آنچنان حادی مواجه شویم.

خستگی تیم را هم باید به موضوع خط دفاع اضافه کنید.

به هر حال از اینجا به آنجا کردن دشوار است و باید با درایت کادر فنی از پس این مشکل هم برآییم. استقلال فرصت کمی تا این بازی دارد و الریانی‌ها استراحت کرده‌اند. البته شاید چیزی که در وجود تیم ‌ما باشد در تیم الریان نباشد که آن‌ هم حس پیروزی در شرایط سخت است. ما ایرانی‌ها عادت کرده‌ایم که هر چه شرایط دشوار‌تر باشد، بهتر عمل کنیم. امیدوارم این قصه مقابل الریان هم تکرار شود.

کنفدراسیون فوتبال آسیا پیش از اینکه تیم‌های ایرانی با حضور در کشور ثالث برای برگزاری بازی پلی‌آف موافقت کنند، اعلام کرده که تیم‌های ایرانی در همه بازی‌های رفت مرحله گروهی میهمان رقبای خود هستند و در بازی برگشت ایران باید میزبان باشد. آیا می‌شود چنین حکمی را اجرا کرد؟ آیا دیگر تیم‌ها نسبت به این موضوع معترض نخواهند شد؟

ببینید وقتی قرار باشد همه بازی‌های برگشت به میزبانی ایرانی‌ها باشد قطعاً با واکنش‌هایی از سوی تیم‌های دیگر مواجه خواهیم شد. قدری کار دشوار می‌شود و من نمی‌دانم آیا فدراسیون فوتبال و افرادی که در نشست با کنفدراسیون فوتبال آسیا حضور داشته‌اند آیا تضمین کافی گرفته‌اند یا خیر؟! گفته شد که کنفدراسیون فوتبال آسیا تضمین داده و من امیدوارم زیر قول و قرار‌های‌شان نزنند. حقیقت این است که فوتبال ما دارد مظلوم واقع می‌شود و هر چه زور دارند برای تخریب فوتبال ما به کار می‌گیرند.

این شرایط هرگز قابل پذیرش نیست و خیلی بد است. جوان‌های این کشور دل‌شان به یک فوتبال خوش بود که دارند آن‌ را هم از ما می‌گیرند. بخشی از این شرایط مربوط به خودمان است و بخشی هم مربوط به بیرون. من سیاسی نیستم و دوست هم ندارم سیاسی حرف بزنم اما احساس می‌کنم سیاست ما در خارج ایراد‌هایی دارد. البته این وضعیت در داخل هم حاکم است. امیدوارم به نقطه‌ای برسیم که از تصمیم‌های احساسی دوری کنیم تا فوتبال‌مان و ورزش‌مان لطمه نخورد. من دلم به حال جوان‌هایی می‌سوزد که دل‌شان به این ورزش خوش است. امیدوارم بتوانیم از حقوق‌مان دفاع کنیم. این خواسته قلبی من است.

در تیم ملی هم اوضاع خوبی حاکم نیست و به رغم گذشت زمان هنوز سرمربی انتخاب نشده است. این شرایط برای آینده فوتبال ما هرگز خوب نیست و نمی‌توانیم در این موقعیت انتظار صعود به جام جهانی را داشته باشیم. شما موافق مربی خارجی هستید یا داخلی؟

همه چیز به همه وابسته است و می‌بینید که سیاسی‌کاری دارد به تیم ملی ما هم لطمه می‌زند. آخر چرا سرمربی تیم ملی انتخاب نمی‌شود؟ این برای من هم سؤال است. برای خیلی‌های دیگر که دل‌شان به حال فوتبال این کشور می‌سوزد هم سؤال است. ما چرا نمی‌توانیم یک مربی ایرانی را در رأس تیم ملی قرار بدهیم؟ حتماً باید با ویچ و چی‌چی‌اف‌ها وارد بازی‌های ملی شویم؟ نه، آقا به خدا اینطور نیست. همین داخلی‌ها هم می‌توانند در تیم ملی منشأ خدمت باشند و حتی تیم ملی را به جام جهانی ببرند. سال‌ها است داریم دلار‌های‌مان را به پای خارجی‌ها می‌ریزیم. یک بار هم همگی دست به دست هم بدهیم و از مربی ایرانی حمایت کنیم. مگر علی دایی چه اشکالی داشت که به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب نشد؟ به خدا همین علی دایی اگر خوب حمایت شود از خیلی از این چی‌چی‌اف‌ها و ویچ‌ها بهتر جواب می‌دهد و کلی پول و ثروت این مملکت هم حفظ می‌شود.

به نکته مهمی اشاره کردید که حرف بسیاری از منتقدان است. ما هزینه‌های سرسام‌آوری را خرج مربیان و بازیکنان خارجی کردیم و این وسط به جای آنکه بیشتر سودش به جیب باشگاه‌ها برود، دلا‌ل‌ها بوده‌اند که از حضور بازیکنان خارجی نفع‌های مالی بسیار برده‌اند.

من جای وزارت ورزش بودم، اعلام می‌کردم از همین فردا نه تنها ورود مربی خارجی بلکه ورود بازیکنان خارجی به فوتبال ایران ممنوع است. بگذارید فوتبال ما با همین سرمایه‌های داخلی به جنگ رقبای آسیایی برود. مگر با بازیکنان و مربیان خارجی چه کار شاقی کردیم که با همین جوان‌ها نمی‌توانیم انجام بدهیم. اگر قرار است هر سال تیم‌های ایرانی در رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا حذف شوند، اجازه دهند با بازیکنان و مربیان ایرانی حذف شوند. ما که در هر حال نتیجه نمی‌گیریم پس چه بهتر که ثروت‌های‌مان را حفظ کنیم و با همین ظرفیت‌های داخلی در رقابت‌های آسیایی حاضر شویم. البته هر چه ما گفته‌ایم فایده‌ای نداشته و زبان‌مان مو درآورده‌ است. من به شخصه وقتی این فضا را می‌بینم دیگر دوست ندارم درباره فوتبال فنی حرف بزنم چون انگار گوش مسئولان از این حرف‌ها پر شده و دیگر فایده‌ای ندارد!

ماجرای بدهی‌های کلان باشگاه‌ها نیز با موضوعی که شما طرح می‌کنید کاملاً در ارتباط است.

اگر این خارجی‌ها نبودند شاید الان بدهی‌های باشگاهی ما هم در حداقل ممکن بود. در این فوتبال که هیچ مدیری به خاطر بدهی‌هایش بازخواست نمی‌شود چه بهتر که از بازیکن و مربی خارجی استفاده نشود. بازهم تکرار می‌کنم. آقای سلطانی‌فر، وزیر محترم ورزش و جوانان، یک بار کاری ماندگار و حیاتی برای فوتبال ما انجام بده و حضور بازیکن و مربی خارجی را در فوتبال ایران ممنوع اعلام کن. یک بار اعلام شد ورود دروازه‌بان خارجی ممنوع است، کلی دروازه‌بان داخلی رشد کرد. همین بیرانوند محصول آن دوران است. بعد دوباره قانون را برداشتند.

حمیدرضا عرب