بن‌بست تاکتیکی/ این استقلال تا فردا صبح هم گل نمی‌زد!

رفتارهای تاکتیکی استقلال ما را به یاد بازی های دهه ۶۰ و حتی عقب تر می اندازد. استفاده از بازیکنانی که از لحاظ فنی به یک شکل بازی می کنند در کناره ها نیز این استدلال را به واقعیت نزدیک تر می کند که تیم محمود فکری از نظر فنی تیمی مدرن نیست و طبق تاکتیک های قدیمی گام به میدان می گذارد. شاید سرمربی استقلال چنین استدلالی را باور نداشته باشد و به دفاع از سبکی که به کار می گیرد بپردازد ولی به واقع سیستم ها تنها یک عدد محسوب می شوند و آنچه در میدان بازی دیده می شود، اعم از تعداد گل، موقعیت های گلزنی، پاس های سالم و... سیاق یک تیم را نمایان می کند. شاید اگر فکری فاصله بسیار زیاد میان هافبک ها و خط حمله و از سویی اصرار به بازی مستقیم تیمش مقابل پیکان را ببیند با ما هم عقیده شود که تیمش قادر نیست نمایشی به روز را به اجرا بگذارد و هوداران استقلال را راضی کند.

در حالی که در عصر جدید سرعت، شاخصه اصلی تیم های بزرگ است و مدعیان می کوشند با این حربه رقبای خود را پس بزنند، ولی استقلال لیگ بیستم هیچ نشانه ای از یک تیم سریع و باهوش در خود ندارد و تنها زمانی بازی استقلال سریع تر می شود که توپ به مهدی قایدی برسد. ولی فاصله زیاد خطوط سه گانه استقلال به حدی مشهود است که اثرات بسیاری در سبک بازی قایدی گذاشته و این بازیکن برای به دست آوردن توپ بارها تا خط میانی عقب آمده در حالی که اگر هافبک های استقلال کار خود را به عالی ترین شکل ممکن انجام دهند، قایدی تا این اندازه در میدان بازی بی اثر نخواهد شد.

عقب نگه داشتن وریا غفوری از دروازه حریفان نیز مزید بر علت شده تا استقلال کمتر صاحب موقعیت گل شود. وریا گرچه در لیگ بیستم دوبار برای استقلال گل زده ولی حقیقتاً او در دو بازی اخیر( ماشین سازی و پیکان) به میزان قابل توجهی افت کرده که این ناشی از سبک نادرست بازی استقلال است.

استقلال در حالی در بازی با پیکان نتوانست گلی به ثمر برساند و به سیر نزولی خود از جنبه های تاکتیکی ادامه داد که در بازی های گذشته نیز در ساختن موقعیت منجر به گل دچار مشکلات بسیاری بود.

شاید چهار گلی که استقلال تا پایان هفته چهارم به ثمر رسانده تا حدی این ماجرا را از ذهن دور کند اما باید به این نکته بزرگ توجه داشت که استقلال تا امروز فقط یک پاس منجر به گل ایجاد کرده و دیگر گل ها روی ضربات کاشته، اشتباه مدافعان و یک پنالتی به دست آمده است.

در روزهای گذشته به این آمار قابل توجه در بیلان کاری استقلال اشاره شد اما انگار مربیان استقلال چندان توجهی به این موضوع مهم ندارند و می خواهند تیم خود را با همین رویه تاکتیکی راهی میادین کنند؛ فوتبالی کاملاً اقتصادی و سرد که بر خلاف آن رویه ای است که فصل پیش استراماچونی در پیش گرفته بود.

استقلال فصل پیش به واقع تیمی رونده، با موقعیت سازی های متعدد و بسیار ترسناک بود. تنها ایراد آن استقلال در بخش های دفاعی بود که نمی توانست گل های زده را به خوبی مدیریت کند. تیم کنونی استقلال اما در بخش دفاعی شرایط مناسبی دارد و در چهار بازی فقط دوبار گل خورده اما سبک بازی هجومی فرسنگ ها با تیم فصل پیش فاصله دارد و نمی تواند فوتبالی رو به جلو را ارائه دهد. ایراد بازی استقلال در هر نقطه ای هست باید هرچه سریع تر ترمیم شود. اگر استقلال در انتخاب روش بازی با مشکلاتی مواجه است محمود فکری باید در راستای تغییر آن گام بردارد. اگر استفاده از بازیکنانی با یک سبک بازی در کناره ها برای استقلال مشکلاتی ایجاد کرده و عملاً این تیم را ۹ نفره کرده، سرمربی استقلال باید رویکرد خود را عوض کند. اگر هم مربیان استقلال به این نتیجه رسیده اند که بازیکنان از نظر انگیزشی با مشکلاتی مواجه اند می توانند از نیروهای جوان تر استفاده کنند. به هر حال هفته های آغازین راهی است برای شناخت بهتر ولی سرمربی استقلال باید به خوبی از این واقعیت بزرگ آگاه باشد که در استقلال فرصت آنچنانی به مربیانش داده نمی شود و استقلال باید هرچه زودتر هم از نظر زیبایی و هم از حیث امتیازگیری به تیمی دلخواه تبدیل شود.

استقلال باید سبقت پرسپولیس از خود را شدیداً جدی بگیرد. پرسپولیس با وجود فقدان بازیکنان تخصصی در خط حمله خود اکنون بالاتر از استقلال قرار دارد و آبی ها که سرشار از بازیکنان متعدد با سبک بازی های متنوع هستند اکنون پایین تر از رقیب سنتی در جدول دیده می شوند.

نمایشی سرشار از کسالت!

در روزی که شیخ دیاباته و فرشید اسماعیلی در دسترس نبودند، محمود فکری به ترکیب تیم برنده دست نزد و همان نفراتی را به زمین فرستاد که مقابل ماشین‌سازی قرار گرفته بودند اما یک تغییر جزئی در چیدمان آبی‌ها دیده می‌شد؛ احمد موسوی که در بازی قبلی جلوتر از وریا مستقر شده بود، این بار در پست مدافع به کار گرفته شد تا وریا در سیستم ۲-۴-۴ لوزی، هافبک راست آبی‌ها باشد.آمار ۱۱ خطا تا دقیقه ۲۲، بهترین گواه برای توصیف دقایق ابتدایی این دیدار بود. بازی درگیرانه دو تیم در میانه میدان و خطاهای پرشمار، تمام ماجرای نیم ساعت اول بود. در واقع همین خطاها بود که آرش رضاوند را پیش از دقیقه ۲۰ از زمین بیرون فرستاد. در این دقایق، مدافعان استقلال بارها به قصد تغذیه مهدی قایدی و ارسلان مطهری با ارسال‌های بلند، پشت دفاع پیکان را هدف قرار دادند اما پیکان که با سه مدافع میانی به زمین آمده بود به جز یک مورد که شوت مطهری بلوکه شد، به دو مهاجم استقلال اجازه ضربه زدن نداد.

در نیمه اول این استقلال بود که مالکیت نسبی توپ را در اختیار داشت اما این پیکان بود که از تنها کرنری که به دست آورد، صاحب بهترین موقعیت این نیمه شد و استقلال در حالی به رختکن رفت که حسرت گل زدن در نیمه اول، در چهارمین بازی پیاپی هم ادامه‌دار شد. فراتر از این آمار ضعیف، این واقعیت ناامیدکننده به چشم آمد که استقلال در نیمه اول حتی یک بار هم موقعیت آشکار گلزنی نداشت.با شروع نیمه دوم، پیکان عقب‌تر نشست و استقلال با نفرات بیشتری در زمین حریف حاضر شد ولی مالکیت آبی‌ها، کمتر منجر به خلق موقعیت شد و تا دقیقه ۸۰ فقط یک بار مطهری روی ارسال دقیق موسوی، محمد دریس را به زحمت انداخت.

در اکثر لحظات نیمه دوم، استقلال راه حلی برای باز کردن دفاع چند لایه حریف، سراغ نداشت و وقتی مهاجمان استقلال به شدت یارگیری می‌شدند، چاره‌ای جز ارسال‌های بلند و کم اثر از چپ و راست باقی نمی‌ماند. در لحظاتی که مهدی تارتار برای کسب یک امتیاز از همیشه مشتاق‌تر بود، انتظار می‌رفت محمود فکری تعویض‌های تهاجمی‌تری داشته باشد اما به جز تعویض عجیب او و فرستادن سبحان خاقانی، حتی تغییرات سه دقیقه پایانی مربی استقلال هم صرفاً تعویض‌های «پست به پست» بود. خاقانی ۲۰ ساله که سال گذشته حتی یک بازی هم برای تراکتور انجام نداده بود، برای اولین بار در لیگ به کار گرفته شد و طبعاً حضورش هیچ تاثیری نداشت. این در حالی بود که بابک مرادی و سجاد آقایی، تعویض‌های محتمل‌تری بودند.

در روزی که استقلال هیچ ایده‌ای برای رسیدن به گل نداشت و هیچ خبری هم از «پلن B» نبود، یکی از کسل کننده‌ترین بازی‌های لیگ بیستم بدون گل تمام شد. استقلال با این وضعیت، مدعی بالقوه قهرمانی نیست.