مجموعه ای از ردپا های فسیلی در کشور تانزانیا که قبل از این بعنوان رد پای خرس شناسایی شده بود، با قدمتی در حدود چهار میلیون سال، اکنون بعنوان قدیمی ترین شواهد حرکت انسان های نخست بر روی دو پا مورد تأیید قرار گرفته است.
به گزارش فرارو، قدیمی ترین شواهد صریح از راه رفتن عمودی در نسل انسان، ردپایی است که در سال ۱۹۷۸ در لائتلی تانزانیا، توسط دیرینه شناس مشهور مری لیکی و تیمش کشف شد. قدمت این ردپا ها به ۳.۷ میلیون سال پیش می رسد. مجموعه دیگری از ردپا های مرموز نیز در سال ۱۹۷۶ در نزدیکی همان سایت حفاری شد، ولی در پایان این احتمال مطرح شد که مربوط به خرس است. اما حفاری مجددی که اخیراً در این سایت به انجام رسید و تجزیه و تحلیل مقایسه ای جدیدی که انجام شد، ثابت کرد که این ردپا ها توسط یک انسان اولیه دو پا ایجاد شده است.
الیسون مک نات، نویسنده اصلی این مقاله و استادیار دانشکده پزشکی استئوپاتیک در دانشگاه اوهایو، می گوید:« با توجه به شواهد فزاینده برای تنوع حرکتی و گونه ها در سوابق فسیلی انسان های اولیه در ۳۰ سال گذشته ، این ردپا های غیرعادی سزاوار بررسی مجدد هستند.» او کار را بعنوان دانشجوی کارشناسی ارشد در رشته اکولوژی، تکامل، محیط زیست و جامعه در کالج دارتموث آغاز کرد، جایی که او بر روی بیومکانیک راه رفتن در انسان های اولیه تمرکز کرد و از آناتومی مقایسه ای ، از جمله خرس ها، برای درک چگونگی تماس استخوان پاشنه با بدن استفاده کرد.
مک نات مجذوب ردپا های دوپایی( راه رفتن عمودی) در سایت لائتولی A شد. لائتولی به خاطر ردپای معروف خود از برخی انسان های اولیه در سایت های G و S که عموماً بعنوان Australopithecus afarensis پذیرفته شده اند، مشهور است. ولی از آنجایی که ردپا ها در سایت A بسیار متفاوت بود، بعضی از محققان تصور کردند که این ردپا ها توسط خرس جوانی ایجاد شده که به صورت عمودی روی پا های عقب خود راه می رفته است.
برای تعیین ماهیت ردپای سایت A، در ژوئن ۲۰۱۹، یک تیم تحقیقاتی بین المللی به سرپرستی چارلز موسیبا، دانشیار انسان شناسی در دانشگاه کلرادو، به لائتولی رفتند. با بررسی مجدد پنج ردپای متوالی، آن ها شواهدی را شناسایی کردند مبنی بر اینکه ردپا های فسیلی توسط یک انسان اولیه ایجاد شده است. محققان ردپای Laetoli Site A را با رد پای خرس سیاه( Ursus americanus)، شامپانزه( Pan troglodytes) و انسان( Homo Sapiens) مقایسه کردند. آنها چهار خرس سیاه نوجوان نیمه وحشی را شناسایی کردند که اندازه پاهایشان شبیه به ردپا های سایت A بود. هر خرس با شربت افرا یا سس سیب اغوا می شد تا بایستد و روی دو پای عقب خود در مسیری پر از گل راه برود تا رد پای آن ها را بگیرد.
جرمی دیسیلوا، نویسنده ارشد و دانشیار انسان شناسی در دارتموث، می گوید:خرس ها با راه رفتن، قدم های بسیار وسیعی برمی دارند و به جلو و عقب می چرخند. ماهیچه های لگن و شکل زانو اجازه چنین حرکت و تعادلی را نمی دهد. به گفته محققان، پاشنه های خرسی مخروطی هستند و انگشتان پا و پا های آن ها شبیه بادکنک هستند، در حالیکه پا های انسان اولیه مربعی شکل هستند و انگشت شست برجسته ای دارند. با این حال، ردپا های سایت A ثبت می کنند که این انسان در حین راه رفتن یکی از پاهایش را روی پای دیگر می گذارد.
مک نات می گوید:« هرچند انسان ها معمولاً گام های متقاطع را بر نمی دارند، اما این حرکت زمانی رخ می دهد که فرد در تلاش برای برقراری مجدد تعادل خود است. ردپای سایت A ممکن است نتیجه راه رفتن یک انسان در منطقه ای باشد که سطحی ناهموار داشته.» طبق ردپا های جمع آوری شده از شامپانزه های نیمه وحشی در پناهگاه شامپانزه جزیره نگامبا در اوگاندا نیز دو دانشمند جوان دانشگاه استونی بروک، دریافتند که شامپانزه ها پاشنه های نسبتاً باریکی در مقایسه با جلوی پای خود دارند که ویژگی مشترکی با خرس ها محسوب می شود. ولی ردپا های لائتولی، از جمله ردپا های سایت A، پاشنه های پهنی نسبت به جلوی پای خود نشان میدهند پس به قطعیت میتوان گفت این ردپا ها متعلق به یک انسان اولیه دوپا است.
دسیلوا، که مطالعاتش بر منشأ و تکامل راه رفتن انسان تمرکز دارد، می گوید:« از طریق این تحقیق، ما اکنون شواهد قطعی از ردپا های سایت A داریم که نشان می دهد گونه های مختلف از انسان های نخستین به صورت دوپا روی این منظره راه می رفتند ، اما واقعیت این است که روش های مختلفی برای چنین راه رفتن دوپا داشتند.»
- 13
- 2
