گشتی در میان قبر چهره‌های مشهور تاریخ

به تازگی کتابی به نام «قبر بزرگان و شهیران» (Graves of the Great and Famous) به نویسندگی الستر هورن منتشر شده که در آن به آرامگاه هنرمندان برجسته، اندیشمندان، دانشمندان، ورزشکاران، انقلابیون، سیاستمداران و پیشگامان تاریح پرداخته شده است.

آنچه این کتاب را جالب توجه می‌سازد تنوع آرامگاه‌هایی است که در آن مورد بررسی قرار گرفته است.

ناشر این کتاب گفته: «برخی، همچون رهبران کمونیست، هو شی مین و ولادیمیر لنین، در مقبره‌های بزرگی دفن شده اند که هر ساله میلیون‌ها نفر از آن‌ها بازدید می‌کنند و برخی هم در قبرستان‌های کمتر شناخته شده دفن شده اند.»

«این کتاب راهنمایی است برای برخی از مشهورترین و نامتعارف‌ترین مقبره‌های بزرگان تاریخ.»

این کتاب حاوی ۱۵۰ عکس از قبرها، قبرستان‌ها و مقبره‌های بزرگ است. در ادامه تعدادی از آن‌ها را خواهیم دید.

ماریلین مونرو: ۱۹۲۶ تا ۱۹۶۲ – لس آنجلس،  پارک یادبود دهکده وست وود

کار برگزاری مراسم خاکسپاری مریلین مونرو توسط همسر سابقش، جو دی ماجیو انجام شد که مونرو ۷ سال پیش از مرگش از او جدا شده بود. دی ماجیو بود که پارک یاد بود دهکده وست وود را به عنوان آرامگاه ابدی مونرو انتخاب کرد و دستور داد تا ۲۰ سال، ۳ بار در هفته رز‌های قرمز روی قبرش بگذارند. یادبود ساده و محقرانه‌ی مونرو معمولاً مزین به رد رژلب بازدیدکنندگان است.

ولادیمیر لنین: ۱۸۷۰ تا ۱۹۲۴ – روسیه، مسکو

پیکر مومیایی شده‌ی ولادیمیر لنین، بنیانگذار اتحاد جماهیر شوروی از زمان مرگش در سال ۱۹۲۴ تاکنون تقریباً به طور پیوسته در میدان سرخ شهر مسکو در معرض بازدید عموم قرار داشته است. از سال ۱۹۳۰ پیکر لنین را به یک آرامگاه گرانیتی سرخ منتقل کردند. پیکر استالین هم تا چندین سال در کنار لنین قرار داشت، اما بعداً به جای دیگری منتقل شد.

مارتین لوتر کینگ: ۱۹۲۹ تا ۱۹۶۸ – ایالت جورجیای آمریکا، آتلانتا، مرکز مارتین لوتر کینگ

مارتین لوتر کینگ که در خانواده‌ای باپتیست در آتلانتا به دنیا آمد، سرشناس‌ترین رهبر حقوق مدنی آمریکا در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ بود. پس از کینگ به دست مجرمی به نام جیمز ارل ری در سال ۱۹۶۸، پیکر او ابتدا در قبرستان ساث ویو دفن شد تا اینکه آن را به مکانی انتقال دادند که حالا مرکز مارتین لوتر کینگ نام دارد، جایی که خانه‌ی محل تولد و غسل تعمید کینگ در آن قرار دارد. مرکز مارتین لوتر کینگ به دست همسرش، کورتا اسکات تأسیس شد که پیکر او نیز در سال ۲۰۰۶ در کنار کینگ دفن شد.

کارل مارکس: ۱۸۱۸ تا ۱۸۸۳ – لندن، قبرستان هایگیت

قبر کارل مارکس، فیلسوف و تاریخدان انقلابی آلمانی به یک مجسمه‌ی برنزی از او مزین است. اینطور که گفته می‌شود این مجسمه مورد حمله قرار گرفته و ۲ نیز منفجر شده است.

میکل آنژ: ۱۴۷۵ تا ۱۵۶۴ – ایتالیا، فلورانس، کلیسای باسیلی دی سانتا کروچه

میکل آنژ، مجسمه ساز، نقااش، معمار و شاعر فلورانسی شاید بیشتر با دو تا از نقاشی هایش در کلیسای سیستین شناخته می‌شود: «آفرینش آدم» بر روی سقف کلیسا و «رستاخیز» بر روی دیوار محراب کلیسا. میکل آنژ ۳ دهه‌ی پایانی عمر خود را در در شهر در تبعید به سر برد و بعد از برگزاری یک مراسم خاکسپاری ساده، پیکرش در ابتدا در کلیسای سانتی آپوستولی دفن شد. با این حال، اندکی بعد، او را به کلیسای باسیلیا دی سانتا کروچه در شهر فلورانس منتقل کردند و در آنجا این مقبره‌ی باشکوه با طراحی دوستش، جورجو واساری به یاد او ساخته شد.

بتهوون: ۱۷۷۰ تا ۱۸۲۷ – اتریش، قبرستان مرکزی وین

بیش از ۲۰ هزار نفر در مراسم خاکسپاری بتهوون در سال ۱۸۲۷ شرکت کردند. بعد از آن پیکر او در سال ۱۸۶۳ در قبرستان وارینگ ِ وین دفن شد. با این حال، به درخواست انجمن موسیقی دوستن وین، پیکر او نبش قبر شد، مرود مطالعه قرار گرفت و سپس بار دیگر در همان جای قبلی، در تابوتی بزرگ و فلزی دفن شد. پیکر شوبرت، آهنگساز شهیر اتریسی هم که در نزدیکی او به خاک سپرده شده بود، به همان سرنوشت دچار شد. سپس در سال ۱۸۸ بقایای هر دو به قبرستان مرکزی وین منتقل شد.

چه گوارا: ۱۹۲۸ تا ۱۹۶۷- کوبا، آرامگاه چه کوارا

آرامگاه چه گوارا، قهرمان انقلاب کوبا، از سال ۱۹۹۷ بقایای پیکر او را در خود جای داده است. بقایای ۶ شورشی دیگر نیز در این آرامگاه دفن شده است که پیکر آن‌ها به مدت ۳۰ در یک گور جمعی باقی مانده بود. آن‌ها در سال ۱۹۶۷ به دست نیرو‌های بولیوی اعدام شده بودند. این آرامگاه در شهر سانتا کلارا واقع شده که مکان نبرد نهایی و سرنوشت ساز انقلاب کوبا بود.

مادر ترزا: ۱۹۱۰ تا ۱۹۹۷ – هند، کلکته

مری ترزا بویاکسی که در دنیا به مادر ترزا مشهور است، در سال ۱۹۱۰ در اسکوپیه به دنیا آمد که حالا با نام مقدونیه شمالی شناخته می‌شود. او به مدت ۵۰ سال در کلکته با جمعیت مبلغان خیریه به همکاری پرداخت، نهادی که آن را برای رسیدگی به بیماریان و فقرا تأسیس کرده بود. او در سال ۱۹۷۹ به خاطر فعالیت‌های انسان دوستانه اش جایزه صلح نوبل دریافت کرد و در روز مرگش در سال ۱۹۹۷ در سن ۸۷ سالگی یک مراسم خاکسپاری دولتی برای او توسط دولت هند برگزار شد. پیکر او در همان اتاق غذاخوری سابق صومعه‌ی محل زندگی اش در کلکته دفن شد.

الویس پرسلی: ۱۹۳۵ تا ۱۹۷۷ – ایالت تنسی ِ آمریکا، گریسلند

پیکر الویس پرسلی در ابتدا ۲ روز پس از مرگش در کنار مادرش در قبرستان فارست هیل ِ بوستون دفن شد. نزدیک به یک ماه بعد، پیکر پرسلی و همچنین مادرش نبش قبر و به زمین‌های خانه‌ی پرسلی در گریسلند منتقل شد. این اتفاق پس از آن رخ داد که چند مرد در حال تلاش برای ربودن پیکر پرسلی به منظور باج خواهی بازداشت شدند. با این حال، یکی از مردان بعد‌ها مدعی شد این اقدام آن‌ها در اصل حقه‌ای برای توجیه انتقال پیکر پرسلی به گریسلند بود.