به گزارش انتخاب به نقل از دویچه وله، آنچه که در حال شکل‌گیری و بیرون آمدن از آب‌های فیروزه‌ای است، تنها ده دقیقه با یک قایق از پایتخت مالدیو فاصله دارد که روزی شبیه یک مرجان غول‌پیکر دیده خواهد شد. این شهر شناور در اقیانوس هند دارد و برای ۲۰هزار سکنه بر روی دریا ساخته می‌شود.
خانه‌های شناور، خیابان‌های شناور، زمین‌های بازی، مدارس و رستوران‌هایی که اجزای آن مانند آجر لِگو تکه تکه ساخته و مونتاژ می‌شوند. هزینه ساخت این شهر با سرمایه‌گذاری مشترک دولت مالدیو و شرکت توسعه املاک هلندی "داچ داکلندز" طراحی و تامین شده است.
مالدیو مجمع الجزایری متشکل از بیش از هزار جزیره است و ۸۰درصد مساحت زمین پایین‌تر از سطح دریا است. در صورتی که پیش‌بینی‌ها درست باشد، تا سال ۲۱۰۰ سطح دریا یک متر افزایش خواهد یافت و تقریباً تمام مجمع‌الجزایر مالدیو ممکن است دچار آب گرفتگی شود.
ماله، پایتخت مالدیو، یکی از پرجمعیت‌ترین شهرهای جهان است که در آن حدود ۲۰۰هزار نفر در منطقه‌ای پرتراکم به وسعت حدود هشت کیلومترمربع سکونت دارند. هر اندازه که آب دریا سطح زمین را می‌بلعد، مناطق شهری کمتری قابل سکونت می‌شوند.
در بسیاری نقاط جهان انسان‌ها با پیامدهای بحران آب و هوایی دست و پنجه نرم می‌کنند. مسئولان در فکر چاره هستند و نمی‌دانند در آینده چگونه باید عمل کنند و مردم با گرمای شدید چگونه کنار بیایند. رویارویی با خشکسالی در مزارع برنج و مراتع کوهستانی یا سیلابی که اکنون بیشتر از پیش در طبقات همکف جاری می‌شود، از دیگر معضلات است.
این گونه تهدیدها در مالدیو آنقدر واقعی و فشار تا اندازه‌ای بالا است که سیاستمداران این کشور کمتر از جاهای دیگر برای ارائه یک راه‌حل غیرمتعارف تردید به خود راه می‌دهند.
محمد نشید، رئیس جمهور پیشین مالدیو، زمانی در سخنرانی در کنفرانس آب و هوای سازمان ملل گفته بود: «کسانی هستند که به ما می‌گویند اقدامات رادیکال بسیار دشوار است. برخی دیگر به ما می‌گویند که امید چندانی نداشته باشید. خوب، من اینجا هستم تا به شما بگویم که ما از ناامیدی امتناع می‌کنیم.»
کوئن اولتیوس، معمار این پروژه رادیکال هلندی است؛ کشوری که همواره مورد تهدید پیشروی آب بوده است. اولتیوس با ساخت‌وسازهای خود بر روی آب شهرت یافت. دفتر معماری او با نام "واتراستودیو" به مدت ۲۰ سال روی چنین طرح‌هایی کار می‌کند و پروژه مالدیو اولین پروژه‌ای است که در مقیاس بزرگ شکل می‌گیرد.
اولتیوس به هفته‌نامه اشپیگل می‌گوید: «مدت‌ها فکر می‌کردیم که می‌توانیم با ساخت موانع و دایک و کانال با آب مبارزه کنیم. وقتی آدمی با تمام توان می‌کوشد و می‌جنگد، فکر می‌کند قادر است بر طبیعت غلبه کند. اما در نهایت با مشاهده پیامدهای تغییرات آب و هوایی، دریافتیم که دیگر نمی‌توان در این نبرد پیروز شد و باید به گونه‌ای دیگر فکر کرد.»
تاکنون ساخت‌وسازهای نامتعارف متهم می‌شدند که خیلی هزینه بر می‌دارند، کاربردی نیستند و هنگام بارش شدید باران، اتاق‌های همکف را آب فرا می‌گیرد.
اما به گفته مهندس اولتیوس، پروژه مالدیو آنقدر بزرگ است که هزینه‌های ساخت و ساز به شدت کاهش می‌یابد. آنچه در آنجا ساخته می‌شود پروژه‌ای برای ثروتمندان نیست. این یک پروژه برای افراد عادی است که بتوانند در آنجا آپارتمان اجاره یا خریداری کنند. او از رانندگان تاکسی، معلمان، خانواده‌ها و مجردها نام می‌برد. با نگاهی به قیمت خرید، می‌توان گفت: حداقل برای طبقه متوسط بالا مقرون به صرفه است.
گفته می‌شود یک خانه میان ۱۵۰هزار تا ۲۵۰هزار دلار قیمت خواهد داشت. متوسط حقوق سالانه در مالدیو حدود ۱۱هزار دلار آمریکا است.
پیش از شروع ساخت‌وساز، از ساکنان محلی پرسیده شد که چه تصوری از سکونتگاه‌های روی آب دارند. بدین گونه، طرح‌ها بر اساس خانه‌های رنگارنگ خانواده‌های ماهیگیران است که در این کشور جزیره‌ای معمول است.
- 14
- 3
