به گزارش فرادید، ردپاهای باستانی انسان که در بستر ساحلی در مراکش کشف شده‌اند، یکی از بزرگترین و دست‌نخورده‌ترین نونه‌ها در نوع خود در جهان را شکل می‌دهند.
محققان سال ۲۰۲۲ حین بررسی تخته‌سنگ‌های یک فرورفتگی ساحلی با این ردپاها مواجه شدند.
مونسِف سِدراتی، سرپرست این مطالعه و استادیار دینامیک ساحلی و ریخت‌شناسی کره زمین گفته است: «بین جزر و مدها، به اعضای تیم گفتم باید به شمال برویم تا بخش دیگری از ساحل را بررسی کنیم. از پیدا کردن نخستین ردپا متعجب شدیم. اول، متقاعد نشدیم که آنچه می‌بینیم ردپاست، اما بعداً تعداد بیشتری از آنها را پیدا کردیم.»
تجزیه و تحلیل این سایت که تنها سایت شناخته‌شده ردپاهای انسانی در نوع خود در شمال آفریقا و جنوب مدیترانه است، نشان داد این سایت دارای دو مسیر و در مجموع ۸۵ رد پای انسانی متعلق به حداقل پنج انسان است.
این تیم برای تعیین قدمت ردپاها از تاریخ‌گذاری لومینسانس نوری استفاده کرد؛ تکنیکی که تعیین می‌کند مواد معدنی خاص نزدیک یا روی یک مصنوع آخرین بار کی در معرض گرما یا نور خورشید قرار گرفته‌اند. محققان بر اساس سن ذرات ریز کوارتزی که توده شن‌های شیب‌دار ساحل را شکل داده‌اند به این نتیجه رسیدند که یک گروه چندنسلی از انسان‌های خردمند (هومو ساپینس) تقریباً ۹۰۰۰۰ سال پیش در این ساحل قدم زده و این ردپاها را ایجاد کردند.
سدارتی توضیح می‌دهد: «برای تعیین طول و عمق ردپاها، اندازه‌گیری‌هایی را در محل انجام دادیم. بر اساس فشار پا و اندازه ردپاها، توانستیم سن تقریبی افراد را که شامل کودکان و نوجوانان و بزرگسالان می‌شدند، تعیین کنیم.»
محققان حفظ شدگی عالی این ردپاها را ناشی از عواملی از جمله طرح ساحل و دور ماندن از جزر و مد می‌دانند.
نکته استثنایی، موقعیت ساحل روی یک سکوی سنگی است که با رسوبات رسی پوشیده شده است. این رسوبات شرایط خوبی را برای حفظ ردپاها روی آبتل‌های شنی ایجاد می‌کنند.
با این حال، محققان نمی‌دانند این گروه عصر یخبندان در ساحل مشغول چه کاری بودند. تجزیه و تحلیل‌های آینده این سایت ممکن است این اطلاعات را آشکار کند، اما این کار باید سریع‌تر انجام شود چرا که فروپاشی مستمر سکوی ساحلی سنگی ممکن است منجر به نابودی همیشگی این ردپاها شود.
سدارتی امیدوارست از کل تاریخچه این گروه از انسان‌ها و آنچه که در ساحل انجام می‌دادند اطلاعات بیشتری بدست آید.
- 11
- 6
