کسی که نام فامیلی‌اش «مدنی» است، حیف است که اینجا بماند. چون چنین آدمی عاشق مدنیت، قانون، احترام، عدالت و از این جور چیزهاست.
کاوه مدنی که به دعوت دولت روحانی به ایران آمد و معاون سازمان محیط زیست شد، فرار را بر قرار ترجیح داد و دوباره به خارج برگشت. مایی که سال‌ها در داخل بوده‌ایم و به برره بودن اینجا عادت کرده‌ایم هم فهمیده‌ایم که برای زندگی کردن، خارج بهتر از داخل است چه برسد به اینکه یک نفر قبلا خارج بوده باشد.
می‌گویند ایشان در خارج از کشور نوشیدنی الکلی خورده و عکس‌هایش هم پخش شده. من به اینکه ایشان چیزی خورده یا نخورده کاری ندارم ولی حاصل عملکرد افرادی که نوشیدنی مسکرات نمی‌خورند هم چیزی نشد جز انقراض گونه‌های حیوانی، خشکسالی، بیابان‌زایی، خشک شدن رودها و دریاچه‌ها و تالاب‌ها و به‌طور کلی تبدیل «محیط زیست» به «محیط نیست!» به نظر می‌رسد کم‌کم وقت آن است که ما هم برویم. همه با هم برویم.
کشتی‌گیرهایمان بروند برای آلمان و ایتالیا کشتی بگیرند. وزنه‌بردارهایمان بروند در کانادا وزنه‌برداری کنند.
فوتبالیست‌ها هم در همه جای جهان پخش شوند و برای تیم‌های ملی مختلف بازی کنند تا مجبور نباشند لباس‌های ساده و سفید آقای هدایت ممبینی را در جام‌جهانی تن‌شان کنند.
جعفر پناهی هم برود در فرانسه فیلمش را بسازد.
اینجا هم بماند برای حمید رسایی و آقای شریعتمداری تا برای خودشان کشور اول منطقه باشند.
محمدرضا ستوده
- 13
- 4
