به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، در سال ۱۹۷۴" استیون هاوکینگ " فقید و دانشجوی او" برنارد کار"، نظریه" سیاه چاله های نخستین"( primordial black holes) را پیشنهاد کردند که سیاه چاله هایی هستند که اندکی پس از مه بانگ بوجود آمده اند و میتوانند همان ماده تاریک گریزانی باشند که برای نخستین بار در سال ۱۹۳۳ نظریه پردازی شد و حالا ۴۷ سال بعد، این نظریه میتواند اثبات شود.
سیاه چاله های اولین نوعی سیاه چاله فرضی هستند که بلافاصله بعد از مه بانگ شکل گرفته اند. در جهان اولیه، چگالی بالا و شرایط ناهمگن می توانست مناطق به اندازه کافی متراکم را به سمت فروپاشی گرانشی سوق داده و سیاه چاله ها را تشکیل دهد." یاکوف بوریسویچ زلدوویچ" و" ایگور دیمیتریویچ نوویکوف" در سال ۱۹۶۶ برای نخستین بار وجود چنین سیاه چاله هایی را مطرح کردند و نظریه منشأ آن ها برای نخستین بار توسط" استیون هاوکینگ " در سال ۱۹۷۱ به شکل عمیق مورد مطالعه قرار گرفت. از آنجایی که سیاه چاله های نخستین از فروپاشی گرانشی ستاره ای تشکیل نشده اند، جرم آنها می تواند بسیار کمتر از جرم ستاره ای باشد.
اکنون اخترفیزیکدانان در دانشگاه" ییل"، دانشگاه" میامی" و آژانس فضایی اروپا ( ESA) نظریه" استیون هاوکینگ " را موردنظر دادند و مدل جدیدی از چگونگی شکل گیری جهان اولیه ایجاد کرده اند.
این مدل جدید نشان می دهد که نخستین ستارگان و کهکشان ها در اطراف سیاه چاله ها شکل گرفته اند، سیاه چاله هایی که از طریق گاز و ستاره های مجاورشان، توانایی تبدیل شدن به سیاه چاله های کلان جرم یا ابرسیاه چاله ها یا حتی ادغام با سیاه چاله های دیگر را داشتند.
" پریاموادا ناتاراجان" پروفسور نجوم و فیزیک دانشگاه" ییل" و نظریه پرداز این مقاله خاطرنشان کرد:در صورتیکه اغلب سیاه چاله های نخستین با اندازه ای تقریباً ۱.۴ برابر جرم خورشید خودمان متولد شده باشند، میتوانند به صورت بالقوه منشاء همه ماده تاریک موجود در جهان باشند.
وی افزود:سیاه چاله های نخستین در صورتیکه وجود داشته باشند، میتوانند بذرهایی باشند که همه ابرسیاه چاله ها از جمله سیاه چاله ای که در مرکز کهکشان راه شیری قرار دارد، از آنها تشکیل شده باشند.
بسیاری از کارشناسان معتقدند حدود ۸۵ درصد از کل مواد موجود در کیهان را ماده تاریک تشکیل می دهد، ولی با وجود چنین مقدار زیادی، تاکنون هرگز دیده و شناسایی نشده است.
از سوی دیگر سیاه چاله ها مشاهده شده اند و حتی تصویری از یکی از آنها را برای اثبات وجودشان در اختیار داریم.
" هاوکینگ" و" کار" استدلال کردند که در اولین لحظات مه بانگ که ۱۳.۸ میلیارد سال پیش رخ داده است، امکان دارد مناطق توده مانندی که دارای جرم زیادی بوده اند در کیهان شکل گرفته و با فروپاشی به سیاه چاله تبدیل شده باشند. با این حال، نظریه آنها در میان جامعه علمی چندان مورد توجه قرار نگرفت، اما این مطالعه جدید نشان می دهد که با چند تغییر و اصلاح، احتمالا حق با" هاوکینگ" بوده است.
" ناتاراجان" می گوید:چیزی که من شخصاً در مورد این ایده، بسیار هیجان انگیز می دانم این است که چگونه دو مسئله واقعاً چالش برانگیز را که من روی آن کار می کنم که شامل کاوش روی ماهیت ماده تاریک و تشکیل و رشد سیاه چاله ها است، یکپارچه می کند و آنها را همزمان حل می کند.
کشف رمز و راز سیاه چاله های نخستین میتواند معمای کیهانی دیگری را نیز حل کند که دانشمندان را گیج کرده است؛ اینکه مقدار زیادی تشعشع که از منابع دوردست و کم نور پراکنده در سراسر جهان کشف شده است، از کجا ناشی می شود.
" ناتاراجان" و همکارانش می گویند که سیاه چاله های نخستین در حال رشد دقیقاً همین تشعشعات را از خود نشان می دهند.
وجود سیاه چاله های نخستین را میتوان سرانجام توسط تلسکوپ فضایی" جیمز وب" که قرار است همین جمعه در تاریخ ۲۲ دسامبر به فضا پرتاب شود و همچنین مأموریت" آنتن فضایی تداخل سنج لیزری"( LISA) که دهه ۲۰۳۰ عملیاتی می شود، تایید کرد.
مأموریت تلسکوپ" جیمز وب" یافتن اولین کهکشان هایی است که در جهان نخست شکل گرفته اند و همچنین مشاهده ستاره هایی که منظومه های سیاره ای را تشکیل می دهند.
در عین حال،" LISA" قادر خواهد بود سیگنال های امواج گرانشی را از ادغام اولیه سیاه چاله های نخستین دریافت کند.
" گانتر هاسینگر" ستاره شناس آژانس فضایی اروپا می گوید:در صورتیکه اولین ستارگان و کهکشان ها در به اصطلاح« عصر تاریک» شکل گرفته باشند، تلسکوپ" جیمز وب" باید بتواند شواهدی از آنها را دریابد.
تلسکوپ" جیمز وب" باید اکتشافات جدید و غیرمنتظره ای را فاش کند و به بشریت کمک کند تا ریشه های جهان و جایگاه ما را در آن درک کند.
یکی از اهداف این است که به زمان گذشته در ۱۳.۵ میلیارد سال پیش نگاه کنیم تا اولین ستاره ها و کهکشان هایی را ببینیم که چند صد میلیون سال پس از مه بانگ شکل گرفته اند.
این تلسکوپ عمدتاً در طیف مادون قرمز به جهان نگاه می کند، در حالیکه تلسکوپ فضایی" هابل" از زمان پرتاب در سال ۱۹۹۰ تاکنون عمدتاً در زمان موج های نور مرئی و فرابنفش جهان را بررسی کرده است.
" جیمز وب" منطقه آینه بسیار بزرگ تری برای بررسی منطقه بسیار وسیع تری نسبت به" هابل" دارد که به آن اجازه می دهد به فواصل دورتر نگاه کند و بدین ترتیب به زمان های دور سفر کند.
- 13
- 1
