به گزارش ایسنا و به نقل از نیچر، اثبات رابطه ریاضیات محض و الگوریتم ها، گنگ بودن فیزیک کوانتومی را در سطح کاملاً جدیدی قرار می دهد.
" آلبرت اینشتین" در یکی از نظریه های خود گفته بود که مکانیک کوانتومی به دو شیء اجازه می دهد که در فاصله هایی طولانی مدت، رفتارهای یکدیگر را تحت‌تأثیر قرار دهند. او این پدیده را" رفتار شبح وار در فواصل دور" نامید. بعد از گذشت چند دهه از مرگ او، آزمایش های پژوهشگران این نظریه را اثبات کرد ولی تا به امروز دقیقا معلوم نشده بود که طبیعت تا چه حدی اجازه این هماهنگی و تناسب بین اشیاء دور از هم را فراهم می کند؟ حال، پنج محقق گفته اند که به حل این مشکل تئوریک پرداخته اند که نشان می دهد جواب این معما در اصل غیر قابل درک و فهم است.
اثبات این تیم از محققان که در یک مقاله ۱۶۵ صفحه ای ارائه شده، ۱۴ ژانویه در وبگاه" آرکایو" قرار گرفته ولی هنوز بررسی نشده است. در صورتیکه پاسخ این محققان دقیقا معلوم شود، می تواند بعضی از مشکلات مرتبط با ریاضیات محض، مکانیک کوانتومی و شاخه هایی از علوم رایانه را حل کند. بطور کلی، کار این پژوهشگران می تواند یک مسئله ریاضی را جواب دهد که برای ۴۰ سال حل نشده بود.
" استفانی ونر"( Stephanie Wehner) فیزیکدان کوانتومی نظری دانشگاه فناوری" دلفت" هلند اعلام کرد ، اگر اثبات این محققان ادامه پیدا کند، یک نتیجه خارق العاده را رقم خواهد خورد.
در مقاله این پژوهشگران، اثباتی برای قضیه نظریه پیچیدگی آمده است که مربوط به کارایی الگوریتم ها است.
پژوهش های گذشته نشان داد که این مشکل از نظر ریاضی معادل مسئله" رفتار شبح وار در فاصله دور است" است که به" در هم تنیدگی کوانتومی" هم معروف است.
در هم تنیدگی کوانتومی جفت شدن خواص مکانیکی دو ذره است، ذراتی که قبلاً با یکدیگر در درهم کنش بوده و بعد از آن از یکدیگر جدا شده اند.
در هم تنیدگی برای ذراتی مانند فوتونها، الکترونها و حتی مولکول ها رخ می دهد. این درهم کنش فیزیکی مربوط به خواصی مانند مکان، تکانه، اسپین و قطبش و غیره است. به گونه ای که با تعیین هر یک از خواص برای یکی از دو ذره، همان خواص در دیگری هم تعیین می شود. به عبارت دیگر هر یک از ذرات جفت شده به خوبی به وسیله حالت کوانتومی مشابه توصیف می شوند.
این قضیه مثل یک مشکل تئوریک در یک بازی است که طی آن دو بازیکن بازی می توانند از روش در هم تنیدگی کوانتومی با یکدیگر هماهنگ باشند ولی اجازه ندارند با یکدیگر صحبت کنند.
پژوهشگران نشان دادند که این امر دو بازیکن را قادر می سازد که نسبت به وضعیت بدون در هم تنیدگی کوانتومی بیشتر برنده شوند. ولی ذاتا برای دو بازیکن محال است که یک استراتژی بهینه سازی را محاسبه کنند. این بدان معنی است که محاسبه میزان هماهنگی این دو بازیکن از نظر تئوری غیرممکن است.
" توماس ویدیک"( Thomas Vidick) از مؤسسه فناوری کالیفرنیا و از پژوهشگران پروژه خاطرنشان کرد ، هیچ الگوریتمی وجود ندارد که به شما بگوید بیشترین میزان نقضی که می توان در مکانیک کوانتومی ایجاد کرد، چه مقدار است.
" توبی کیوبت"( Toby Cubitt) پژوهشگر حوزه فیزیک کوانتوم از کالج دانشگاهی لندن بیان کرد:نکته جالب این است که تئوری پیچیدگی کوانتومی کلید اثبات" رفتار شبح وار در فاصله دور" است.
" ماتئوس آراجو"( Mateus Araújo) از آکادمی علوم اتریش در وین گفت :هیچوقت فکر نمی کردم که این قضیه در دوران زندگی من حل شود.
- 16
- 1
