به گزارش مهر در این مطالعه، پژوهشگران سازمان فضایی ناسا دو فضانورد (Astronaut) دوقلوی همسان به نام های اسکات و مارک کِلی را مورد بررسی قرار دادند. در این تحقیق، مارک بر روی زمین ماند و اسکات به مدت یک سال در فضا حضور داشت.
در این مطالعه، قسمت انتهایی کروموزوم ها موسوم به تلومر که روند پیری را نشان می دهد، مورد بررسی قرار گرفت.
پژوهشگران متوجه شدند که تلومرهای اسکات در سلول های سفید خونش در زمانی که در فضا بود، طولانی تر شده و پس از بازگشت به زمین به طول تقریباً طبیعی بازگشت.
تلومرها یک" کلاه" محافظ در انتهای کروموزوم ها هستند که با افزایش سن فرد کوتاه می شوند. تغییرات بزرگ در طول تلومر می تواند به این معنی باشد که فرد در معرض پیری سریع یا بیماری هایی است که همراه با پیر شدن، بیماری های قلبی عروقی و سرطان بروز می کنند.
سفرهای فضایی و اثرات آن بر سلامت
در مطالعه ای دیگر، گروهی متشکل از ۱۰ فضانورد مورد بررسی قرار گرفتند و نتیجه آنها با یافته های مربوط به دوقلوهای کِلی مقایسه شد.
محققان، فضانوردانی را که ۶ ماه در پایگاه فضایی بین المللی در مدار زمین بودند را مورد بررسی قرار دادند. آنها بعد از ۶ ماه با مطالعه این فضانوردان به آسیب به DNA پی بردند که می تواند علائم هشداردهنده ای برای سلامت باشد.
آنها دریافتند فضانوردان پس از سفر فضایی، دارای تلومرهای کوتاه تری نسبت به قبل از سفر فضایی شان بودند. هرچند محققان متوجه واکنش های متفاوت در افراد شدند.
پژوهشگران معتقد هستند فشار اکسایشی مزمن در فضا به تلومرها آسیب می رساند.
- 10
- 1
