ردیابی الگوهای مهاجرتی حیوانات با استفاده از حسگرهای محیطی

به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، پژوهشگران تلاش می‌کنند تا با ردیابی حیوانات، به سطح جدیدی از ارتباطات برسند. به این منظور، گروه "همکاری بین‌المللی برای بررسی حیوانات با استفاده از فضا"(ICARUS)، تلاش می‌کند فرستنده‌های کوچکی را به حیوانات بسیاری متصل کند. همچنین، فضانوردان، در حال نصب آنتنی روی "ایستگاه فضایی بین‌المللی"(ISS) هستند که همه داده‌ها را جمع‌آوری و برای دانشمندان روی زمین ارسال می‌کند.

پیشتر، پژوهشگران باید برای ردیابی حیوانات، آنها را می‌گرفتند و تگ‌های ردیاب را روی آنها نصب می‌کردند. سپس، حیوانات آزاد می‌شدند و پژوهشگران برای بازگرداندن داده‌ها، دوباره آنها را می‌گرفتند. در هر حال، از سال ۱۹۸۰، دانشمندان برای ردیابی حرکات حیوانات، از ماهواره‌ها استفاده کردند و تگ‌هایی را به کار بردند که داده‌های موقعیتی را از طریق امواج رادیویی، مورد بررسی قرار می‌دادند. این کار، امکان عکسبرداری فوری از الگوهای مهاجرتی حیوانات را برای دانشمندان فراهم کرد.

به مرور زمان، ابزار ردیابی، کوچکتر، دقیق‌تر و ارزان‌تر شدند و قابلیت ارسال داده‌های بیشتری را پیدا کردند. دانشمندان، برنامه ICARUS را با کمک "دانشگاه پرینستون"(Princeton University)، "دانشگاه کپنهاگ"(UCPH) و"دانشگاه ییل" (Yale University) انجام می‌دهند.

گروه ICARUS امیدوار است تا سال ۲۰۲۵ بتواند فرستنده‌های جدیدی ارائه دهد. قرار است این فرستنده‌ها به قدری کوچک باشند که بتوان آنها را در بسته‌ای که برای حشراتی مانند ملخ قابل حمل است، جای داد اما در حال حاضر، این فرستنده‌ها، برای موجودات کوچک دیگری مانند خفاش میوه‌خوار، لاک‌پشت‌های کوچک، طوطی و پرنده‌های آوازخوان کاربرد دارند.

"والتر جتز"(Walter Jetz)، استاد بوم‌شناسی و زیست‌شناسی تکاملی دانشگاه ییل گفت: این سیستم، یک جهش کوانتومی را برای بررسی حرکات حیوانات و مهاجرت آنها ارائه می‌دهد و تنوع زیستی در زندگی واقعی را با بررسی در مقیاس جهانی امکان‌پذیر می‌کند. بررسی‌های ردیابی در گذشته، به ردیابی همزمان موجودات محدود بود و ردیاب‌ها، بزرگ و پرهزینه بودند. ما امیدواریم گروه ICARUS، از نظر مقیاس و هزینه، نسبت به آنچه تا به امروز وجود داشته است، گامی فراتر بگذارد.

آنتن بزرگ ICARUS، در حال حاضر روی ایستگاه فضایی بین‌المللی قرار دارد. هرگاه یکی از فرستنده‌های ICARUS از پرتو آزمایشگاه در حال گردش عبور کند، مجموعه‌ای از ۲۲۳ بایت داده به دانشمندان ارسال می‌شود.

از آنجا که ردیابی الگوهای مهاجرتی، واضح‌ترین کاربرد این سیستم است، حسگرهای آن می‌توانند داده‌های بیشتری به دانشمندان ارائه دهند. برای مثال، با حرکت این حسگرها در محیط‌های گوناگون، می‌توان شتاب حیوانات و چگونگی هماهنگی آنها با میدان مغناطیسی زمین، رطوبت، فشار و دمای هوا را ردیابی کرد.