دانشمندان با ایجاد چند نوزاد از دو موش نر توانستند یک غیرممکن را ممکن کنند. آن ها کروموزوم Y را حذف کردند، کروموزوم X را تکثیر و سپس دو کروموزوم X را با هم ترکیب کردند و به سلول بنیادی اجازه دادند تا به تخمک تبدیل شود.
به گزارش ایسنا به نقل از بی بی سی نیوز، پروفسور کاتسوهیکو هایاشی، پژوهشگر ژاپنی دانشگاه کیوشو (Kyushu)، در دستاوردی که قطعاً یک پیشرفت بزرگ در علم تولیدمثل به حساب می آید، از دو موش نر پس از تولید تخمک از سلول هایشان، نوزاد ایجاد کرده است.
هایاشی که روی توسعه درمان های ناباروری کار می کند، در سومین اجلاس بین المللی ویرایش ژنوم انسانی در مؤسسه فرانسیس کریک در لندن در روز چهارشنبه، از این دستاورد خود پرده برداشت.
این پژوهش که شامل تبدیل کروموزوم های جنسی XY به کروموزوم های XX ماده می شود، می تواند ( در آینده) درمان اشکال شدید ناباروری را بهبود بخشد.
پروفسور جورج دیلی از دانشکده پزشکی هاروارد که در این پژوهش مشارکت نداشت، می گوید:پژوهش هایاشی منتشر نشده، اما جذاب است. انجام این کار روی انسان از موش به مراتب سخت تر است. ما هنوز به اندازه کافی از بیولوژی منحصر به فرد گامتوژنز یا گامت زایی انسانی (تشکیل سلول های تولیدمثل) برای بازتولید کار شگفت انگیز هایاشی در موش ها نمی دانیم.
به گفته پروفسور هایاشی، این کار در مراحل اولیه است و در حال حاضر نمی توان آنرا بطور ایمن روی انسان استفاده کرد. همچنین موانعی برای استفاده از تخمک های آزمایشگاهی برای اهداف بالینی وجود دارد.
روش این کار چیست؟
این روش شامل گرفتن یک سلول پوست از یک موش نر و تبدیل آن به یک سلول بنیادی است که میتواند به انواع دیگر سلول ها تبدیل شود.
از آنجایی که سلول ها مذکر هستند، از کروموزوم های XY تشکیل شده اند. بنابراین گروه همکاران پروفسور هایاشی، کروموزوم Y را حذف، کروموزوم X را تکثیر و سپس دو کروموزوم X را با هم ترکیب می کنند و به سلول بنیادی اجازه می دهند تا به تخمک تبدیل شود.
ضمن این که بچه موش های حاصل همگی سالم به نظر می رسیدند، طول عمر (Longevity) طبیعی داشتند و حتی در بزرگسالی، فرزندانی به دنیا آوردند.
پروفسور هایاشی می گوید: آنها خوب بنظر می رسند، به طور طبیعی رشد می کنند و پدر می شوند.
این فناوری برای استفاده انسانی دردسترس نیست
پژوهشگران می گویند، در حال حاضر این فناوری برای استفاده انسانی در دسترس نیست، چراکه ایمنی و کارایی آن هنوز اثبات نشده است و مشخص نیست که چقدر طول می کشد تا این فناوری به کلینیک های درمانی برسد.
پروفسور آماندر کلارک، دانشمند سلول های بنیادی از دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس می گوید:شکاف های دانش بنیادی بعنوان مانعی برای ترجمه این پژوهش به انسان عمل می کند.
پروفسور هایاشی به بی بی سی نیوز گفت که به احتمال زیاد میتوان بر موانع موجود ظرف ۱۰ سال آینده غلبه کرد و اگر استفاده از آن بی خطر باشد، میتوان از آن به عنوان یک درمان ناباروری بهره برد.
این پژوهش برای چاپ در مجله علمی Nature ارسال شده است.
- 15
- 5
