در روزهایی که به خاتمه دوره شورای چهارم منتهی می‌شود، کم و بیش شاهد درگیری اعضای هیات رئیسه شورا به ریاست مهدی چمران و طیف اصول‌گرای هوادار آن‌ها با نمایندگان معترض به سیاست‌های شهرداری هستیم. آخرین تنش و درگیری لفظی که خبرش در رسانه‌های داخلی و خارجی منتشر شد، مربوط به درگیری میان رحمت‌الله حافظی عضو منتقد و تحلیلگر سیاست‌های نادرست شهرداری با ناصر امانی، معاون محمدباقر قالیباف بود.
محور بحث به خط ۷ متروی تهران مربوط می‌شد که ادامه آن به جلسه سه‌شنبه(علنی) شورای شهر، مورخ ۲۰ تیر، کشیده شد و در این جلسه برای چند بار اعضای شورا از جمله آقای تقی‌پور اصولگرا(با صدای بلند) مانع ارائه گزارش از ناقص‌بودن و عدم آمادگی خط ۷ مترو، علی‌رغم راه‌اندازی آن، شدند. خود رئیس شورا(آقای چمران) هم نه تنها مانع برهم زدن صحبت‌های حافظی نشده که در انتها با لحنی تمسخرآمیز (که بگذارید او هم بخواند گزارشش را)، صحبت کرد. در این میان افرادی که نامشان در لیست فراکسیون اصلاح‌طلبان ثبت شده نظیر دوستی، دنیامالی و سرخو، نه تنها آن‌طور که باید از سخنان حافظی حمایت نکردند، که این نواقص را عادی قلمداد کردند و گفتند که «این‌چنین گزارش‌هایی از نواقص، همه جای دنیا وجود داشته و دارد.»
اما موضوع مورد بحث رحمت‌الله حافظی که بار دیگر از زبان او مطرح می‌شد، این‌گونه آغاز شد که او «با افتخار»(خطاب به آن‌ها که گفته بودند پزشک هستی و مسائل مترو تخصصی است!) خود را «پزشک» خواند و گفت که «جان مردم برایش اهمیت دارد و تنها به آجر و سیمان و پول فکر نمی‌کند. او گفت که از معاونین و مسئولان شهرداری (که دوباره در این جلسه پشت تریبون شورا توضیحاتی در رد صحبت‌هایش کرده بودند)، انتظار پاسخ ندارد و تنها می‌خواهد اطلاع‌رسانی کند.
با توجه به گزارشاتی که آقای حافظی از نامه‌های ثبت‌شده(همراه با شماره نامه و تاریخ آن) ارائه کرد، نواقصی که خط راه‌اندازی‌شده مذکور دارد، حتی می‌تواند خروج قطار از ریل را به همراه داشته باشد؛ آن‌چه که برای جان مسافران می‌تواند خطرناک و حتی مرگ‌آور باشد. متاسفانه به جز معدودی از اعضای شورا نظیر آقایان شجاع‌پوریان، انصاری و حقانی، اکثر قریب به اتفاق جای اندیشیدن به کنه مساله و خطرزا بودن خط مترویی که هنوز آماده نشده، افتتاح‌شده، چنین اطلاع‌رسانی‌هایی را در جهت مطرح‌شدن آقای حافظی قلمدادکردند. این در حالی است که آقای حافظی(باوجود محبوبیت فراوان در شهر) اصلا در انتخابات شورا شرکت نکرد و با افتخار در مطب خود حاضر شد و به همان جان مردمی فکرکرد که به گفته او برایش اهمیت دارد.
محمد حقانی عضو شورای چهارم شهر تهران است؛ او که به عنوان یک اصلاح‌طلب و به دلیل پایندی به اصول اصلاحات، به صورت خودخواسته از عرصه رقابت برای ورود به شورای پنجم کناره‌گیری کرد، نه تنها در این روزها سعی می‌کند از هرطریق تجربیات خود را در اختیار اعضای شورای چهارم قراردهد که از انتقاد روشنگرانه به سیستم موجود شورا دست نمی کشد. به عقیده او یکی از مهمترین کارکردهای جمهوری اسلامی طراحی ساختار «نمایندگی» برای اداره امور کشور در موضوع ملی و محلی است. او بحث نمایندگی را این‌گونه روشن می‌کند که آن را «فصل تمایز حکومتداری خودکامه گذشته، با حکومتداری مبتنی بر اسلامیت و جمهوریت به نقش و کار ویژه نقش‌آفرینی مردم»، می‌خواند و به عبارت دیگر و دقیق‌تر به گفته او «نقش نمایندگی به اداره امور برمی‌گردد.»
از منظر او «توجه به حقوق نمایندگان به مثابه حفظ نظام و صیانت از خطوط اصلی جمهوریت و اسلامیت است و اگر کسی سهوا و یا عامدا به جایگاه نمایندگان و نماینده مردم توهین کند یا به مثابه عدم درک از جایگاه و شان نمایندگی است و یا این‌که از خطوط کلی نظام، آگاهی ندارد و به راحتی در جمع و با حضور خبرنگاران از این خطوط که دریای خون هزاران شهید زن و مرد شکل‌گرفته است، عبور می‌کند.»
نماینده از حق قانونی سوال برخوردار است
حقانی در مورد این‌که نماینده مردم در شورای شهر حق دارد که در امور شهر و مدیریت شهری، تذکر، سوال، بررسی و اعلام نظر کند، توضیح می‌دهد که «به روشنی همگی می‌دانیم که این یک حق و وظیفه قانونی است و تجربه چندین دوره مجلس شورای اسلامی نشان داده که وزیر، معاون رئیس‌جمهور و یا معاونین وزراء نباید به جایگاه و شان نماینده بی‌احترامی کنند.» او دلیل پایبندی مدیران اجرایی به احترام به ساختار نمایندگی را منبعث از توجه به حقوق مردم و نماینده آن‌ها می‌داند.
نمادهای احترام به رای مردم
حقانی می‌گوید «این‌که رئیس دولت زمان تقدیم برنامه و یا بودجه پایین‌تر از هیات‌رئیسه و یا نمایندگان مردم و روبه‌روی آن‌ها صحبت می‌کند و زمان تحویل کتابچه بودجه روی انگشتان پا بلند می‌شود و رئیس مجلس و یا یکی از نمایندگان کتابچه را از بالای سر رئیس‌جمهور به عنوان مسئول دستگاه اجرا تحویل می‌گیرد، همگی نمادی از احترام به رای مردم است.»
وقتی نماینده مردم دچار خودبزرگ‌بینی می‌شود
حقانی به جایگاه نمایندگان و معایب طولانی‌مدت‌بودن دراختیارداشتن این جایگاه، اشاره کرده و می‌گوید«این‌که در دنیا دوره مدیریت‌های اجرایی نبایستی بیش از دو دوره ۴ساله باشد، معنا دارد. زمانی‌که مدیریت اجرایی طولانی‌مدت در ساختار می‌ماند دیگر حتی به نماینده مردم و جایگاه آن هم توجه ندارد و دچار خودبزرگ‌بینی می‌شود که حاضران در جمع نمایندگان رسانه‌ها به مردم و نماینده آن‌ها توهین کنند.»
این‌جاست که او خطاب به رئیس شورا می‌گوید« آقای مهندس چمران حواستان هست داریم به کجا می‌رویم؟»؛ «حواستان هست با نماینده مردم چگونه برخورد می‌کنیم؟»؛ «حواستان هست که برای تحقق این اصول قانون اساسی و استقرار جمهوری اسلامی چه کسانی را به شهادت رسانیده‌اند؟» همه شهید چمران را می‌شناسند و نام و آوازه‌اش شهرت جهانی دارد؛ مهدی چمران، برادر این شهید، حدود یک‌دهه ریاست شورا را عهده‌دار بوده است. حقانی خطاب به او می گوید«حواستان هست خون برادر بزرگوار شما هم سهامدار نظام کنونی مدیریت اجرایی کشور است؟»
متخلف را باید تحویل دادگاه داد
محمد حقانی که در برخی محافل به عنوان «پدر شهرسازی ایران» لقب گرفته، دیالوگش با چمران را این‌گونه ادامه می‌دهد:«لطفا به فرد کاری نداشته باشیم؛ ما و شما باید از ساختار نمایندگی و حقوق مردم صیانت کنیم.»
به گفته حقانی «برخی اشتباهات قابل پذیرش و گفت‌وگو نیستند و فردی که به عنوان کارمند شهرداری یا شهروندی که از حقوق نماینده خود دفاع می‌کند باید منفصل و بعد تحویل دادگاه تخلفات اداری بدهیم.»
- 11
- 3
