ایجاد شفافیت در عملکرد مالی مجموعه چند ده‌هزار‌میلیاردی شهرداری تهران، همواره مطرح بوده است؛ اما محمدباقر قالیباف در شروع دوره‌ای که حالا بعد از ١٢ سال در پایان آن هستیم، قول‌ها و شعارهای بسیاری را برای تحقق آن داشت.
قول‌ها و برنامه‌هایی که بسیاری از آنها اجرائی شد و موفق بود، بسیاری اجرائی شد و موفق نبود و بسیاری دیگر اصلا اجرائی نشد. درعینحال، اقداماتی در این سال‌ها در بخش‌های مختلف شهرداری تهران رخ داد و حتی شهردار تهران هم در جریان آن بود که شائبه‌های شفافیت‌نداشتن آن عیان بود.
حالا در آغاز دوره جدید مدیریت شهری شورا و شهرداری، با رویکردی متفاوت همچنان این نگرانی و شائبه وجود دارد که با ابهامات و نبود شفافیت موجود و باقی‌مانده، چه باید کنیم و در ادامه برای رفع این شفافیت‌نداشتن چه باید کرد.
این موضوع را با بهاره آروین و مجید فراهانی، دو عضو شورای پنجم که اتفاقا با نظراتشان پیرامون شفافیت در مسائل مالی شهرداری در لیست امید تهران قرار گرفته‌اند، مطرح کردیم که در ادامه مشروح این میزگرد و نظرات آنان می‌آید.
یکی از موضوعات مهم مدیریت شهری در سال‌های گذشته رسیدن به شفافیت مالی و تلاش برای تحقق آن بوده و هست. در بسیاری از موارد حتی اعضای شورا به آمار و اطلاعات دسترسی نداشتند یا اجازه انتشار آن را نداشتند و در بسیاری از موارد این آمار و اطلاعات به شکل‌های مختلف از شورا نشت می‌کرد. سؤال اینجاست، شفافیتی مالی‌ای که شهردار تهران و اعضای شورا همواره درباره آن صحبت می‌کردند چه منافاتی با اطلاع‌رسانی داشت؟
فراهانی: این نکته بسیار حائز اهمیت است که مردم رأی داده‌اند تا با سیستمی پاسخ‌گو روبه‌رو باشند، در این شرایط اگر سیستم شهری پاسخ‌گو باشد، با همراهی و همکاری مردم در امور شهر و تأمین درآمد شهری روبه‌رو خواهیم شد و مهمترین وجه پاسخ‌گویی در بحث شفافیت مالی است.
مسئله مهم دیگر به حسابرسی و نظارت مالی برمی‌گردد؛ یکی از وجوه مشارکت این است که مردم احساس کنند درآمدی که از جیب آنها رفته، به شکل صحیح هزینه شده، گزارش آن به شورا داده می‌شود و درعینحال آنها می‌توانند بازخورد آن را ببینند و از این جهت شفافیت مالی ستون فقرات پاسخ‌گویی به مردم تلقی می‌شود که اگر نباشد همه فعالیت‌ها ابتر می‌ماند.
در شفافیت مالی دو وجه اصلی وجود دارد که شامل گزارش‌گیری مردم از عملکرد مالی درباره هر کاری و درعینحال پاسخ‌گویی درباره شهروندان و جلب اعتماد آنها می‌شود. گزارش‌هایی هم که به دست مردم می‌رسد، باید ویژگی‌هایی داشته باشد که دردسترس‌بودن همه فعل‌وانفعالات درون شهرداری را دربر بگیرد، چراکه آنها صاحبان این هزینه و این شهر هستند.
ویژگی دیگر قابل اتکا و قابل‌فهم‌بودن برای تمام مردم است و باید به نحوی باشد که برای همه مردم قابل فهم باشد. از سوی دیگر گزارش‌ها باید به‌روز باشد. اینکه هنوز گزارش‌های مالی سال‌های ٩١ و ٩٢ در حال آمده‌شدن است، اصلا مطلوب نیست. به‌ویژه که تمام مدیران به‌زودی تغییر می‌کنند و دیگر برای پاسخ‌گویی در دسترس نیستند.
چه میزان از این اهداف و برنامه‌ها را می‌توان درون شهرداری تهران اجرائی کرد؟ مسئله اینجاست که بسیاری از این گزارش‌ها حتی به دست اعضای شورای شهر تهران هم نمی‌رسد چه برسد به اینکه قرار باشد در دسترس عموم مردم قرار بگیرد!
آروین: گزارش‌هایی را که به دست اعضا نمی‌رسد یا نمی‌تواند برسد باید بررسی کرد که چرا نیامده؟ چرا نرسیده؟ برای گرفتن انجام نشده؟ داده‌ها معتبر نبوده؟ به حسابرسی آمار نداده‌اند یا ناقص بوده است؟ مسئله این است که در ظاهر اقداماتی انجام شده و آن‌طورکه ما دیدیم و پرسیدیم در این مدت گویا حسابرسی در این سال‌ها انجام شده است، اما اینکه تا چه حد داده‌های آن معتبر است و در دسترس عموم قرار می‌گیرد، نکته دیگری است و قسمت دوم این موضوع برای من مهم‌تر است.
ایده شهرداری شیشه‌ای که من مطرح کردم، دائر به همین موضوع است که حتی اگر تعداد اعضای شورای شهر تهران صد نفر هم باشد باز هم همه آنها نمی‌توانند همه موضوعات مرتبط با شهر را بررسی و کنترل کنند.
بسیاری از این آمارها و اطلاعات را نباید ساده‌سازی کرد و گفت‌وگوی متخصصان در بیرون از شورا درباره آن داده‌ها و میزان اعتبار آنها راهگشا خواهد بود. در جلساتی که تاکنون با اعضای شورای فعلی و قبلی صحبت کردم، سؤالم این بود که چقدر از این گزارش‌های تهیه‌شده، روی سایت شورای شهر تهران قرار گرفته است؟
متأسفانه بسیار کم بوده و همان چیزی هم که شورا داشته در دسترش عموم نبوده است. من فکر می‌کنم به‌جای نشتی و درز اطلاعات از شورا، اطلاعات و آمار باید به شکل سیستماتیک از شورا به بیرون عرضه شود؛ یعنی حتی همه شهروندان بدانند که گزارش تفریغ بودجه پس از زمانبندی مناسب روی خروجی شورای شهر تهران قرار می‌گیرد و می‌توانند آن را ببینند.
درواقع فکر می‌کنم شفافیت سیستماتیک باید جایگزین افشاگری‌های موردی شود. من در جای دیگری توضیح داده‌ام که افشاگری با وجود همه ارزشمندی و جسارتی که لازمه‌اش است، اگر درست انجام نشود فساد را پنهانی‌تر می‌کند.
سال ٩٣ آقای حافظی برای اولین‌بار بودجه شهرداری تهران را به‌طورکامل روی یک وبلاگ قرار داد. این اتفاق قبلا رخ نداده بود و زمینه اختلافات بعدی شهردار و حافظی را فراهم کرد. اعضای دیگری هم که به‌دنبال این موارد شفافیت بودند، با برخوردهای منفی مواجه شدند. چنین سیستمی را در این سال‌ها نداشتیم و چندباری که رخ داد، تبعاتی را برای آن عضو به‌همراه داشت، به عبارتی این روند سیستماتیک تعریف نشده است.
آروین: بله، موارد دیگری هم هست، برای مثال از زبان رئیس شورای چهارم شنیدم که ایشان و می‌دانم که اعضای کمیسیون معماری و شهرسازی پسوردی داشتند برای رصد اتفاقات و تخلفات احتمالی در شهرداری مناطق و حرف من این است که اطلاعات این سامانه جامع شهرسازی باید آنلاین در دسترس همه باشد. به عبارتی این اطلاعات وجود دارند و حالا باید در سازوکاری با حفظ حریم خصوصی افراد، همه شهروندان به اینها دسترسی داشته باشند؛ برای مثال شهرداری تهران سیستم عقد قرارداد با پیمانکاران و ارائه صورت وضعیت‌ها را الکترونیک کرده است و پیمانکار باید همه مسائل را آنلاین ثبت کند و مجوز بگیرد اما این اطلاعات در دسترس عموم نیست و سطح دسترسی فقط برای برخی مدیران و کارشناسان مرتبط است.
پس معتقدید که می‌توان با حفظ برخی ملاحظات و لایه‌بندی‌ها این اطلاعات را برای همه مردم در دسترس قرار داد؟
آروین: بله، دسترسی عمومی به این اطلاعات می‌تواند از بسیاری از تخلفات جلوگیری کند.
البته شما حالت ایده‌آلی از این روند را می‌بینید و آنچه در این سال‌ها ما دیده‌ایم، این است که بسیاری از این تبادلات و معاملات اصلا ثبت نمی‌شوند و دلیلی هم که برای ثبت‌نشدن و اعلام‌‌نکردن‌ها معمولا می‌آورند، رعایت حریم خصوصی و روابط مالکانه و... است!
آروین: بله، باید بدانیم که دقیقا داریم درباره چه مواردی صحبت می‌کنیم. طبق توضیحاتی که کارشناسان در این مدت به من دادند، این‌گونه نیست که همه موارد ثبت نشوند، بسیاری از قراردادها به دلیل خلأهای قانونی در دسترس نیستند و ممکن است افراد در ظاهر کار قانونی انجام نداده باشند؛ اما در عمل هم اطلاعات لازم ثبت نشده است.
به‌عنوان نمونه در همه این سال‌ها در ازای بدهی شهرداری تهران به پیمانکاران، انواع پروژه، ملک، تراکم و... واگذار شده که به اذعان اعضای شورای شهر تهران این موارد عموما کارشناسی‌شده نیستند و اصلا در اموال شهرداری ثبت نشده‌اند و از دو سال گذشته تابه‌حال در فهرستی به شورا ارائه می‌شوند.
آروین: بله، همین‌طور است. متأسفانه در برخی موارد اجازه داده شده قراردادها بدون ثبت جزئیات لازم بسته شود، در مواردی شهردار منطقه قراردادی را ثبت نمی‌کند و اقدامی را بدون داشتن مجوز برای پرداخت اعتبار انجام می‌دهد و یک مورد را به جای مورد دیگری جا می‌زند. با‌وجود‌این باید ببینیم حجم این موارد تخلف در مقابل حجم مواردی که ثبت می‌شوند، چقدر است تا راهبرد مؤثری برای کاهش آن بیندیشیم.
به نظر می‌رسد که شما خیلی امیدوار هستید که می‌توان این سیستم مالی را در شهرداری تهران در دسترس عموم قرار داد و شفاف کرد؟
آروین: این کار اراده‌ای می‌خواهد که درعینحال مدیران و کارکنان در شهرداری تهران احساس نکنند که قرار است مچ‌گیری اتفاق بیفتد. حتی به این موضوع فکر کردیم که این روند سیستماتیک از یک دوره زمانی به بعد باشد و قبل از آن را در صورت ضرورت مرجع قضائی دنبال کند.
من خوش‌بین هستم؛ چون فعلا داده‌ها ثبت می‌شود و چون ثبت می‌شوند می‌توان آنها را دنبال کرد. نمی‌گویم امروز اراده کنیم، فردا موفق می‌شویم؛ اما روند خوبی را می‌توان دنبال کرد و من هم خودم را موظف کرده‌ام که هر سه ماه یک بار درباره تلاش‌ها برای تحقق طرح این شهرداری شیشه‌ای و میزان پیشرفت آن گزارش بدهم.
در سال‌های اخیر با وجود همه انتقادها، شهردار تهران تلاش‌ها و اقداماتی را برای شفاف‌سازی روند مالی و عملکردها داشته است که در برخی تا حدی هم موفق بوده و در برخی دیگر موفق نبوده است. سؤال اینجاست که چه میزان این راه‌ها را می‌توان دنبال کرد یا ادامه داد؟
فراهانی: باید این موضوع را در نظر گرفت که در این سال‌ها اقدامات خوبی هم صورت گرفته و نباید کل دوره را هم سیاه دید. مسئله افراد نیستند؛ بلکه مسئله ساختار است که نبود شفافیت در آن مهم است.
ممکن است که افراد ازجمله آقای قالیباف به شفافیت هم علاقه داشته‌اند؛ اما آنچه خروجی این سیستم است، مشکلات جدی دارد که شورای پنجم باید به آن رسیدگی کند. شهرداری به استناد قانون شوراها مکلف است که تا انتهای دی بودجه پیشنهادی سنواتی خود را به شورا ارائه کند، شورا هم مکلف است که بودجه را تا انتهای بهمن تصویب کند.
درعینحال شهرداری باید تا انتهای شهریور هر سال تفریغ بودجه سنواتی را هم تهیه و ارسال کند تا به تصویب شورا برسد. اینها قوانین است که درباره تصویب بودجه رعایت شده؛ اما درباره گزارش‌های تلفیقی بودجه عقب‌ماندگی زیادی وجود دارد.
درعینحال تطبیق و هم‌زمانی بودجه با برنامه‌های توسعه‌ای هم وجود ندارد. ما تابه‌حال دو برنامه توسعه‌ای را در تهران شروع کرده‌ایم و بودجه سالانه شهرداری باید برشی از این برنامه باشد؛ اما به بیان خود مدیران شهرداری این بودجه نسبتی با برنامه ندارد.
از سوی دیگر تاکنون گزارش‌های منطبق بر قانون به طور غیرمتمرکز ارائه شده است و در عین اینکه ترتیب مشخصی نداشته، برای اطلاع‌رسانی عمومی آنها برای مردم هم اقدامی صورت نگرفته است و باید این روند اصلاح شود و به نظر می‌رسد وبگاه مجزایی برای این کار در ارتباط با مردم در نظر گرفته شود.
به‌عنوان نمونه یکی از مسائل در شهرداری تهران این است که تعداد نامشخصی پروژه تعریف و شروع‌شده متوقف داریم و طبق آماری که اعلام شده، بیش از ٤٠ هزار میلیارد تومان بودجه لازم است تا این پروژهها به اتمام برسد.
درعینحال معاونت مربوطه به‌عنوان مرجع رسمی در شهرداری تهران اعلام کرده است که بیش از ٢٥ هزار میلیارد تومان بدهی سررسید‌شده در شهرداری تهران وجود دارد. با بودجه ١٨ هزار میلیاردی فعلی شهرداری تهران توان پرداخت و تکمیل این پروژهها را ندارد و شهرداری و شهردار آینده تهران چاره‌ای ندارد جز آنکه درباره پروژهها اولویت‌بندی کند.
در‌این‌میان ملاک و معیار مشخصی برای شروع و اجرای پروژهها در دست نیست و حتی پروژه‌های بزرگ‌مقیاس مثل پل صدر هم معلوم نیست که با چه توجیهی اجرا شده است و به نظر می‌رسد بسیاری از این پروژهها از بیرون از شهرداری یا از سوی خود شهردار یا برخی از افراد ذی‌نفوذ پیشنهاد شده‌اند؛ بدون اینکه درباره پروژه ارزیابی و مطالعاتی داشته باشند.
همه اینها را باید در کنار این فرایند بگذارید که تقریبا پروژه‌ای نیست که در شهرداری تهران در زمانبندی مقرر خودش تمام شده باشد و غالبا با تأخیر و هزینه‌های چندبرابری تمام شده‌اند. گفته می‌شود که پل صدر با هزینه‌ای هفت برابر بیشتر از بودجه پیش‌بینی‌شده خود تمام شده است، درحالی‌که در کیفیت آن هم تردید هست.
یکی دیگر از مسائل این است که هزینه‌کرد باید براساس بودجه انجام شود و یکی از مشکلات در شهرداری تهران به اذعان مدیران و اعضای شورای فعلی این است که هزینه‌کردها براساس بودجه نیست و معاونت‌ها و شرکت‌ها و سازمان‌ها و مناطق کار خودشان را می‌کنند و خودشان را ملزم نمی‌دانند و شهردار هر سال با متممی که به شورا می‌دهد، کار خودش را قانونی می‌کند و باید پرسید در این شرایط دیگر چرا بودجه را تصویب می‌کنید؟
فراهانی: درباره حسابرسی‌ها هم شرایط امیدوارکننده نیست و صورت‌های مالی با تأخیری بسیار در این سال‌ها ارائه شده است و کارایی ندارد. به‌گونه‌ای که صورت‌های مالی تلفیقی سال ٩٢ در ماه‌های اخیر ارائه شده است.
درباره اینکه چرا این فرایند تأخیر زیادی دارد اعضای فعلی و قدیم چه توضیحی به شما داده‌اند؟
فراهانی: بخش عمده آن به بی‌انضباطی در شهرداری تهران برمی‌گردد و مسئله دیگر بی‌نیازی و الزام در شهرداری تهران است، یعنی شهرداری فشار و حساسیتی را درباره تخلفات و تعلل در اقدام‌هایش در پروژهها ندیده است تا برای ارائه گزارش حساس باشد.
اگر شهرداری این حساسیت را می‌دید و می‌دانست که ممکن است نتیجه این کار پاسخ‌گویی به مراجع قضائی و هزینه برای مدیران باشد، هیچ‌وقت این تأخیرها نبود. مدیران باید بدانند که به دلیل پاسخ‌گونبودن موقعیتشان به خطر می‌افتد، نه اینکه خیالشان راحت باشد که شورا با آنها کاری ندارد و رئیس شورا از آنها حمایت هم می‌کند و رأی‌گیری‌های صوری شرایط را به نفع آنها برمی‌گرداند.
مسئله دیگری که درباره این فضای غیرشفاف باید به آن توجه شود، بودجه‌های نقد و غیرنقد است و گزارش‌ها نشان می‌دهد هیچ‌گونه نظارت و ارزشیابی بر اموال و دارایی‌های غیرنقد وجود ندارد و امکان لابی و بده‌‌بستان و فساد در این فرایند وجود دارد.
در این ١٤ سال، با شهرداری مواجه بودیم که درونش شفاف نبود و اعضا هم راهی جز افشاگری‌های گاه به گاه نداشتند. در این دوره، باور مردم و قول اعضا این است که شرایط اصلاح شود، اما اگر نشد، به جز افشاگری چه راه‌های دیگری را پیشنهاد می‌کنید؟
آروین: به نظر می‌رسد، باید عقب‌تر برویم و به علت وضع موجود بپردازیم. اگر واقعیت فساد در شهرداری به شکلی گسترده و سیستماتیک در حال وقوع است و موردی نیست، باید به مشکل در بودجه و ساختار مالی برگردیم، چون مسائلی که در شکل وسیع و سیستماتیک رخ می‌دهد، دیگر پدیده‌ای اجتماعی است و نه فردی و بنابراین راهبرد افزایش نظارت وقتی مشکل در جای دیگری است، خیلی جواب نمی‌دهد.
من معتقدم که ادامه این فرایند در شهرداری به این معنا نیست که اعضای دوره‌های قبلی شورا هیچ اهتمامی برای رفع این شرایط نداشتند و شهرداران قبلی هم هیچ اراده‌ای برای این کار نداشته‌اند، چنان‌که همۀ پرسنل هم دچار این اشکال نیستند، آنچه وجود دارد، پیامد ناخواسته همان مسائل حل‌نشده درحال وقوع است که مسئله‌ساز شده است.
مسئله در نتوانستن هم هست که ابزار مقاومت نداشتند. حالا شما در این شرایط چه می‌کردید؟ در شرایطی که شهرداری برای پاسخ‌گویی همکاری نمی‌کند و دستتان هم برای اعمال فشار باز نیست!
آروین: به‌نظرم رسانه‌های اجتماعی ابزار خوبی برای این شرایط هستند. جایی که لازم می‌دانید باید پشتتان را به رأی مردم و مطالبه عمومی گرم کنید؛ باید از این امکان استفاده و طرف مقابل را ملزم کرد.
فراهانی: درباره این عدم پاسخ‌گویی، شورا مشکل سیستماتیک دارد و شورای پنجم به شکلی جدی روی آن کار خواهد کرد. مسئله این است که اساسا شهرداری خود را ملزم به پاسخ‌گویی به نمایندگان مردم نمی‌داند. مشکل اصلی دراین‌باره هم به اشکال قانونی برمی‌گردد که شهردار با رأی نصف به‌علاوه یک نفر اعضا انتخاب می‌شود اما برای استیضاح باید دو‌سوم اعضا رأی بدهند.
در شورای دوم و سوم که کاملا همسو با شهردار بودند و در شورای چهارم هم ترکیب اعضا این اجازه را نمی‌داد و نظارت نبود. شورای پنجم می‌خواهد کاری اساسی انجام دهد.
یعنی شورای پنجم دیگر همسو نیست؟
فراهانی: این‌گونه نیست. ما میثاق‌نامه‌ای را تهیه کرده‌ایم که شهردار همانند رئیس دولت محلی از شورای محلی رأی بیاورد و کابینه خود را هم به رأی اعضا بگذارد.
ولی قانون فعلی این اجازه را نمی‌دهد و این کار دخالت در کار شهرداری محسوب می‌شود؟
فراهانی: ما با شهردار قرار و شرط می‌گذاریم و این میثاق‌نامه باید قبول شود. در این شرایط علاوه بر شهردار زیرمجموعه‌ها هم خودشان را پاسخ‌گوی شورا می‌دانند و شورا به مثابه مجلس قرار می‌گیرد و شهرداری به مثابه دولت!
اگر میثاق‌نامه شما را امضا نکردند، چه می‌شود؟
فراهانی: رأی نمی‌دهیم! اگر این‌گونه نشود، کار اعضا بعد از انتخاب شهردار تمام می‌شود و تنها کاری که از دستشان بر می‌آید، همان تذکردادن است.
علاوه بر اینها یکی از موارد شفافیت درباره جلسات شورا باید اعمال شود. طبق قانون کلیه جلسات شورا باید علنی و با حضور رسانه‌ها باشد و حضور رسانه‌ها برای شیشه‌ای‌کردن شهرداری لازم است اما درحال‌حاضر نیمی از جلسات شورا غیرعلنی است.
وقتی جلسات یکشنبه‌ها را غیرعلنی می‌کنیم و اتفاقا مهمترین صحبت‌ها و تصمیمات را در همان جلسات انجام مي‌دهند، نشان می‌دهد که اعضای شورا تصمیم گرفته‌اند حداقل نیمی از تصمیمات ما از حیطه نظارت رسانه‌ها که چشم و گوش مردم هستند، پنهان بماند.
آروین: البته درباره میثاق‌نامه بین اعضا توافق وجود ندارد چون هم خلأ قانونی وجود دارد و هم راهکار پیچیده و درعینحال مقاومت درونی وجود دارد. علاوه بر اینها در مطلوبیت این موضوع توافق نیست. باید پرسید در همان مجلس هم که حق استیضاح وزیر وجود دارد، نتیجه استیضاح به همکاری بیشتر منجر می‌شود یا به بده‌بستان‌های بیشتر منطقه‌ای و محلی و بین افراد؟ آیا در بسیاری از این موارد منافع محلی به منافع ملی نمی‌چربد؟ یعنی اگر این
مسئولیت نظارت را روی دوش این ٢١ نفر تنها بگذارید، باعث می‌شود این افراد خودشان جزئی از آن سیستم شوند. یعنی وقتی شورا و شهرداری همسو هستند، پنهانی و پشت پرده‌اند و وقتی ناهمسو هستند نوع دیگری از توافقات را داریم. راهش هم این است که وظیفه نظارت را تنها روی دوش این ٢١ عضو نگذاریم و مردم و رسانه‌ها را هم دخیل کنیم.
یکی از درخواست‌ها در این سال‌ها این بود که همانند مجلس که جلسات آن پخش مستقیم دارد، جلسات یکشنبه و سه‌شنبه شورا پخش رادیویی شود یا حداقل در سایت شورا پخش شود تا مردم ببینند و نماینده شورا بداند که مردم مستقیم حرف و عمل او را می‌بینند و قضاوت می‌شود. درباره چنین مواردی نظرتان چیست و آیا اجرائی می‌شود و دچار صلاحدیدهای همیشگی نمی‌شود؟
فراهانی: شخصا با این اتفاق موافق هستم كه همه جلسات علنی شود. قطعا پس از مدتی این موضوع روال عادی شده و حساسیت کم می‌شود، ممکن است در کوتاه‌مدت خساراتی هم داشته باشد اما در بلندمدت به نفع شورا و مردم است. ضمن اینکه اگر لازم باشد می‌توان برای موارد خاص جلسه غیرعلنی گذاشت اما این نباید تبدیل به رویه برای جلسات غیرعلنی شود.
آروین: من هم طرفدار علنی‌کردن جلسات شورا به شکل سیستماتیک هستم. البته در این مدت برخی از دوستان شورای قبل ازجمله آقای چمران برخی از محدودیت‌های علنی‌شدن جلسات را مطرح می‌کردند و اینکه باید حریم شخصی افراد و برخی مسائل حفظ شود. از نظر من نباید کل صورت‌مسئله را پاک کرد و باید برای این موضوع به‌طورخاص راه‌حلی اندیشید که نه حریم شخصی و مسائل مهم و حساس خدشه‌ای یابند و نه فسادی در این میان بماند و شفافیت هم حاصل شود.
یکی از نگرانی‌های اصلی در مورد شورای پنجم، ادامه هم‌گرایی شورا و شهرداری حالا با یک جریان متفاوت؛ یعنی اصلاح‌طلب است. شما به‌عنوان عضو این شورا چقدر این نگرانی‌ها را دارید و چه تلاشی برای دوری و پرهیز از آن خواهید داشت؟
آروین: موضوع همسویی درباره دولت و مجلس هم مطرح بوده و هست و مضرات، فواید و معایبي هم دارد. بسیاری از اعضای شورای پنجم به‌لحاظ سیاسی چندان شناخته‌شده نیستند و در حوزه‌های کاری خودشان شناخته‌شده‌اند.
البته که سیاسی هم هستند!
آروین: بله، البته که سیاسی هم هستند، اما برندشان و دلیل شناخته‌شده‌بودنشان بیشتر وجوه تخصصی و حرفه‌ای‌شان است تا سوابق سیاسی.
فراهانی: ما متعهد هستیم که به محض شروع کار و دسترسی به اطلاعات گزارشی را تهیه کنیم تا بگويیم چه‌چیزی را تحویل گرفتیم و بسیاری از دغدغه‌ها و ابهامات را برطرف کنیم. پس از آن از حسابرسان قسم‌خورده استفاده خواهیم کرد تا همه مسائل را یک‌بار دیگر مورد بررسی قرار دهیم و مردم را هم مطلع کنیم و بگوییم از کجا شروع کرده‌ایم و به کجا خواهیم رفت.
اینکه خیلی‌ها نگران شورای پنجم هستند درست است، اما نباید بحث اتفاقات شورای اول همچون چماقی بر سر شورای پنجم باشد تا اگر قرار است انتقاد یا اعتراض یا واکنشی به مسائل مختلف از جمله عملکرد شهرداری آینده، وجود داشته باشد، دچار خودسانسوری شوند.
اتفاقا شورای پنجم آن‌طور که گمان می‌شود یکدست نیست و افرادی که انتخاب شده‌اند از خاستگاه‌های مختلف با تخصص‌های مختلف و نگاه‌های مختلف هستند و هرکدام زمینه کاری و نگاه متفاوت و استقلال نظرشان را دارند و کسی معطل نظر و جریان دیگری نیست.
- 9
- 6
