بارندگی‌های اخیر کار کیست؟

به گزارش مهر،بارندگی‌های پیاپی اخیر در کشور، آن هم در سالی که اعلام شده خشک‌ترین سال تاریخ آبی ایران است، باعث شگفتی بسیاری از مردم شده و پرسش‌هایی را برای همه ایجاد کرده است. درباره علت این بارندگی‌ها هم در شبکه‌های اجتماعی گمانه‌زنی‌های مختلفی شده است. در میان مدعیان این گمانه‌زنی‌ها آن که از همه شگفت‌ آورتر است و مورد اقبال بیشتری هم واقع شده «مهندس شهرام پروین» است.

او که صفحه‌ ویدیوهایش در آپارات بیش از ۵۰ هزار بازدید داشته و ویدیوهایش به طور جداگانه هم در شبکه‌های اجتماعی بازدید بسیار داشته مدعی است که بارش‌های اخیر نتیجه فعالیت‌های شخص اوست. ادعایی که هیچ یک از کارشناسان آن را تأیید نمی‌کنند اما خودش تأکید بسیار بر صحتش دارد و بسیاری افراد نیز حقیقت را در صفحه‌های او در شبکه‌های اجتماعی جستجو می‌کنند.

۹ میلیون کیلومتر مربع در تسخیر آنتن‌های پروین

پروین درباره روش انجام کارش به مهر می‌گوید: کاری که ما می‌کنیم این است که انرژی را از طریق آنتن‌هایی که نصب کردیم به یک «آکومولاتور» [=گردآورنده] منتقل کنیم و بعد این انرژی را از طریق لوله‌ها به آب انتقال می‌دهیم. آبی که لازم داریم خیلی مهم است که آب احیا شده باشد؛ آبی که قدرت کافی برای تبدیل انرژی «دُر» به انرژی «اُرگون» را داشته باشد.

سؤال اینجاست که اگر حرفی برای گفتن دارد چرا نتیجه پژوهش‌هایش را مقاله علمی نکرده و چرا کارش را چاپ نکرده است؟ چرا اگر واقعا چنین روشی هست آمریکا در کالیفرنیا مشکل خودش را حل نمی کند؟

وی ادامه می‌دهد: انرژی دُر از طریق این آنتن‌ها جذب آکومولاتور ما می‌شود و بعد از طریق این لوله‌ها به استخر ما راه پیدا می‌کند. به این ترتیب در واقع یک اختلاف پتانسیل در انرژی ارگون ایجاد می‌شود که باعث می‌شود دما کاهش پیدا کند، باد ایجاد شود و سامانه بارشی را به سمت خودمان جذب کنیم.

پروین تا کنون آزمایش‌هایی در مناطق مختلف از جمله چادگان، میقان، کاشان، اصفهان، شازند، تهران و هشتگرد انجام داده و مدعی است که تقریبا همگی موفقیت‌آمیز بوده است. عملیات دیگری که وی با جزییات در یکی از ویدیوها به آن پرداخته است عملیات در محدوده سد کارون ۴ است و نامبرده مدعی است که با موفقیت انجام شده اما شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران که پشتیبانی لجستیک عملیات او را را پذیرفته بوده این موضوع را تأیید نمی‌کند.

در اطلاعیه شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران آمده است: در خصوص برخی ادعاهای مطرح‌شده در فضای مجازی مبنی بر انجام عملیاتی نتیجه‌بخش در محدوده طرح‌های این شرکت باهدف ایجاد تغییرات جوی و جذب سامانه‌های بارشی، اعلام می‌دارد این شرکت شواهد علمی و واقعی برای تایید این ادعاها در دست ندارد.

آب نیرو طبق دستور ستاد وزارت نیرو از نیمه سال ۱۳۹۵ طبق قانون موظف بوده که از هرگونه طرح یا ایده که بتواند استحصال آب از مناطق غیرمتعارف را ایجاد کند حمایت لجستیکی و فنی‌پژوهشی انجام دهد. پروین بر همین اساس با آب نیرو مذاکراتی داشته اما پشتیبانی نظری و روش‌شناسی عملیات خود را در اختیار آب نیرو قرار نداده به این دلیل که حق کپی‌رایت روش خود را از دست ندهد. با وجود این موفق شده از حمایت لجستیکی آب نیرو در حد تأمین غذا و اِسکان و رفت‌وآمد نیرو و … استفاده کند اما نهایتاً عملیاتش مورد تأیید آب نیرو قرار نگرفته است.

ثبت هر ایده و کار علمی یک نوع دزدی است

پروین که به دلیل از دست نرفتن حق کپی‌رایت روش خود از ارائه جزییات به نهاد رسمی متولی آب خودداری کرده، در پاسخ به پرسش مهر مبنی بر اینکه روش خود را در چند کتاب یا مقاله علمی ارائه کرده است می‌گوید: خیر!کاری نکرده‌ایم چون لزومی نمی‌بینم کارم را به ثبت برسانم. چرا که به ثبت رساندن یک ایده از نظر فلسفی یک نوع دزدی است، هر ایده‌ای که باشد. ایده‌های مختلفی دارم ولی هیچ کدام را به ثبت نمی‌رسانم که هر کسی خواست از این ایده استفاده کند. مالکیت یک چنین چیزی را نمی‌توانیم بگوییم صرفاً برای یک بشر است و مالکیت ایده‌ای این چنینی برای عموم مردم است، برای تمامی بشریت است. این فلسفه خود من است و به شخصیت من ارتباط دارد.

وی در پاسخ به اینکه از چه نهادی برای انجام کارش درخواست مجوز کرده و آیا موفق شده یا نه می‌گوید: ما مجوز نمی خواهیم فقط می خواهیم که دولت این روش را به رسمیت بشمارد و بگوید کار کنیم و برای مردم باران ایجاد کنیم.

تجهیزات را هم خود من ساختم و داخل کشور هم هست.

وی در پاسخ به اینکه این کار چه اندازه دقت دارد و آیا ممکن است منجر به سیلاب یا آثار مخرب هم بشود یا نه می‌گوید: بستگی به مهندسی که روی آن کار می‌کند دارد. اگر کسی که می خواهد با دستگاه کار کند اطلاعات اولیه نداشته باشد و نداند که با دستگاه چه طور کار کند طبیعتا می‌تواند خطراتی داشته باشد. مثل این است که رانندگی بلد باشید ولی گواهی‌نامه نداشته باشید. با این حال خود من تسلط کامل دارم چرا که از سال ۲۰۰۱ در این زمینه تحقیق داشتم، و ساکن آلمان و دانشگاه هانوفر بودم.

پروین تأکید می‌کند: از ۵ سال پیش تا به حالا ۲۰ سفر به ایران داشتم و بیش از ۵۰ عملیات ساخت باران و جذب سامانه‌های بارشی را اجرا کردم. سامانه‌های بارشی را از دریای مدیترانه، دریای احمر و یا اقیانوس هند به ایران جذب کردم و برای استادان دانشگاه‌های اصفهان، کاشان و تهران ، علمی‌ و فناوری ریاست جمهوری، امام جمعه اصفهان، کاشان و غیره به نمایش گذشتم.

روشی موثر برای رفع کامل آلودگی هوا

پروین با اعلام اینکه موفق نشده وزیر نیرو را ببیند می‌گوید: ما می‌توانیم آن قدر بارندگی ایجاد کنیم که تمامی‌ سدهای کشور پر بشوند. معاونین ایشان علاقه به این دیدار نداشتند. چرا که با جذب سامانه‌های بارشی به ایران و بارندگی‌های فراوان در ایران مشکل کم آبی حل می‌شود و بودجه‌های سنگین وزارت نیرو در رابطه با سدسازی، کانال‌سازی و آبرسانی زیر سوال خواهد رفت.

او با اشاره به اینکه از این روش می‌توان برای رفع مساله آلودگی هوا نیز استفاده کرد روش کاشت نهال و ریگ‌پاشی را ناکارآمد می‌داند و تأکید می‌کند: تکنولوژی جذب سامانه‌های بارشی راهکاری مؤثر است که قادر است میلیونها متر مکعب آب را از روی اقیانوس هند، دریای مدیترانه و یا دریای احمر به سمت منطقه جذب کرده و بدون هزینه آب پاشی روی زمین به صورت باران پخش کند. این تکنولوژی به ما این امکان را می‌دهد که رطوبت موجود در خوزستان نیز به شبنم طبیعی تبدیل شده و زمین را مرطوب کند و یا به ابر تبدیل شده و بارش باران را میسر کند. همچنین با ایجاد باد می‌توانیم آلاینده‌های هوا را که ممکن است موجب اسیدی شدن بارانها شود، دور کنیم تا قطرات باران کیفیت به مراتب بالاتری داشته باشد.

پروین درباره هزینه‌ای که در ازای انجام این عملیات از مسئولان انتظار دارد می‌گوید: آنگونه که یک وانتی در ایران هندوانه را به شرط چاقو به فروش می‌رساند، می‌توان همین پیشنهاد را در رابطه با جذب سامانه‌های بارشی نیز تطبیق داد. یعنی چنانچه میزان بارشهای ماهیانه منطقه نسبت به میزان میانگین پانزده ساله بارشهای ماهیانه منطقه افزایش داشت به بنده فقط هزینه افزایش بارش را بپردازند. در غیر این صورت هیچ پرداختی صورت نگیرد.

این حرف ها اثبات‌شدنی نیست

روش ادعایی پروین، رطوبت را از منطقه بالکان تا شرق مدیترانه، خاورمیانه، شبه جزیره عربستان، سودان، مصر، دریای سیاه و اقیانوس هند یعنی مساحتی بیش از ۹ میلیون کیلومتر مربع را از سه طبقه اصلی جو با استفاده از چند میله که رو به آسمان می‌گیرد جذب می‌کند. در این روش آن‌گونه که خودش می‌گوید چند «لوله و شیلنگ زنگ‌زده» به برق متصل می‌شود و با لوله‌ها و شیلنگ‌های دیگری به یک استخر آب متصل می‌شود. لوله‌های اول که او آن‌ها را آنتن می‌نامد همچون ضدهوایی آسمان را نشانه می‌گیرند و سامانه‌های بارشی را از میلیون‌ها کیلومتر مربع مساحت آسمان به سمت استخر آب جذب می‌کنند. روشی که تا کنون هیچ یک از کارشناسان تأیید نکرده‌اند.

رئیس مرکز ملی خشکسالی درباره روش پروین به مهر می‌گوید: ایشان ساکن اصفهان هستند و مسئولان هواشناسی با ایشان دیدار داشته‌اند. کار ایشان به هیچ عنوان اثبات شدنی نیست. نمی‌دانم به چه دلیل مردم حرف‌های او را باور کردند و بهتر است با خودش صحبت کنید و توضیح دهد که تجهیزاتش چگونه کار می‌کند.

عضو هیئت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع ایران نیز درباره او به مهر می‌گوید: من در مورد ویوپیشتر زیاد در کانالم نوشته‌ام. سؤال اینجاست که اگر حرفی برای گفتن دارد چرا نتیجه پژوهش‌هایش را مقاله علمی نکرده و چرا کارش را چاپ نکرده است؟

محمد درویش می‌پرسد: چرا اگر واقعا چنین روشی هست آمریکا در کالیفرنیا مشکل خودش را با این روش حل نمی کند؟ بسیاری از کشورهای دیگر پیشرفته هم دچار بحران کم آبی هستند چرا به سمت این روش نرفته‌اند. به اعتقاد من این افراد از برخی مدیران داخلی برای اهداف خودشان سواستفاده می کنند.

مسعود بُربُر