زنان از دولت دوازدهم چه می‌خواهند

به گزارش شرق، مطالبات زنان از دولت در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم موضوع گسترده‌ای است که بخشی از آن شامل مطالبات تاریخی و انکارشده زنان و بخش دیگر، شامل مطالبات آنان در راستای توسعه همه‌جانبه کشور است. برای تشریح این مطالبات لازم است ابتدا نگاهی به عملکرد دولت یازدهم در حوزه زنان داشت.

آقای دکتر روحانی و همراهان ایشان، به‌ویژه در حوزه معاونت زنان، در دوره چهارساله تصدی خود تکالیف دشواری برای انجام داشتند که ناشی از برنامه‌های به‌جامانده از دو دوره ریاست‌جمهوری پیش از آن بود؛ برنامه‌هایی که به بسیاری از دستاوردهای زنان ایرانی در سال‌های پس از انقلاب آسیب جدی رسانده بود. در این شرایط، کار دشوار دولت ترمیم و بهبود بخشی از آسیب‌های ناشی از روند اجرای برنامه‌های سیستماتيک و سامان‌یافته دولت قبل برای بازگرداندن زنان به خانه‌ها و نادیده‌گرفتن ضرورت حضور آنان در عرصه‌های عمومی در حوزه سیاست و اقتصاد بود.

دولت یازدهم باید ابتدا آثار این سیاست‌های خسارت‌بار را جبران می‌کرد و از میان می‌برد، سپس شرایط را برای استفاده از توانمندی‌های زنان در عرصه‌های مختلف فراهم می‌کرد. یکی از مهم‌ترین تقاضاهای زنان نه‌تنها در شرایط کنونی بلکه در همه دوره‌ها، این است که بتوانند به تناسب توانمندی‌ها و استعدادهای انسانی خود، در عرصه‌های فردی، عمومی و حوزه اجتماعی خارج از خانه نقش فعال و تأثیرگذاری ایفا کنند.

شاهد بودیم دولت آقای دکتر روحانی شعار مهم ایجاد فرصت‌های برابر برای زنان را مطرح کرد. دراین‌زمینه، اقداماتی نیز انجام شد؛ اما به طور طبیعی نیاز است برای بهبود وضعیت زنان در دسترسی به فرصت‌های برابر و ایجاد شرایط مناسب برای استفاده از ظرفیت‌های انسانی آنها، اقدامات بیشتری بر پایه افزایش آموزش عالی و افزایش توانمندی زنان در عرصه‌های مختلف اجتماعی انجام شود.

این تکلیف به‌سادگی امکان برآورده‌شدن و انجام ندارد؛ به نظر می‌رسد در ادامه فعالیت‌هایی که معاونت زنان ریاست‌جمهوری در چهارسال گذشته انجام داد، تلاش برای رفع محرومیت و ایجاد فرصت‌های برابر برای زنان، باید از گستره و توجه بیشتری برخوردار شود. نکته مهم این است که زنان به‌عنوان نیمی از آحاد جامعه، تقاضای صلح، ثبات، آرامش و بهبود شرایط عمومی کشور برای توسعه همه‌جانبه را دارند.

موضوع جنسیت و تقاضاهای تاریخی انکارشده آنان، بخشی از مطالبات زنان را تشکیل می‌دهد. زنان به‌خوبی آگاه‌اند که پیشرفت برنامه‌های توسعه از سوی دولتی که به این رویکرد باور دارد و به ضرورت آن توجه می‌کند، نیازی اساسی است؛ چراکه توسعه و پیشرفت همه‌جانبه، سبب می‌شود موضع جنسیت و تلاش برای رفع محرومیت‌ها، در متن برنامه‌های توسعه دیده شود. بر همین اساس، به نظر می‌رسد تکالیف گوناگونی فراروی دولت قرار گرفته است.

ضرورت رسوخ و گسترش نگرش جنسیتی در برنامه‌های مختلف توسعه، یکی از این تکالیف به حساب می‌آید. از سوی دیگر، به دلیل به‌ حاشیه رانده‌شدن زنان در عرصه‌های تصمیم‌گیری و مدیریت کشور در همه سطوح از مدیران عالی دولت یازدهم، انتظار می‌رود در ادامه تلاش‌های خود در دولت دوازدهم این سطوح را بیشتر مرکز توجه قرار دهند و در واقع به توانایی‌های انسانی و شایستگی‌های زنان در حوزه‌های مدیریتی، در سطوح گوناگون بیشتر توجه شود تا امکان تحقق برنامه‌های توسعه بیشتر فراهم آید.

الهه کولایی