به گزارش خبرآنلاین، این اولین بار نیست زنانی كه روی صندلی‌های شورای فرهنگی و اجتماعی زنان نشسته و قرار است مدافع حقوق آنها باشند، حرف‌های جنجال‌برانگیزی بر زبان می‌آورند كه خیلی‌ها آنها را به عباراتی ضد زن تعبیر می‌كنند.
همین چند وقت پیش بود كه این شورا، ورود زنان به ورزشگاه‌ها را كه به یك بحث روز تبدیل شده بود، مطالبه‌ای غیرواقعی تلقی و اعلام كرد با توجه به مخالفت آیت‌الله مکارم شیرازی برای حضور زنان در ورزشگاه‌ها، تصویب مصوبه‌ای پیرامون حضور زنان در ورزشگاه‌ها را غیرضروری می‌داند. این شورا همچنین در مخالفت ضمنی با روز جهانی منع خشونت علیه زنان، مقرر كرد روز اول ماه صفر به نام روز مبارزه با خشونت علیه زن و خانواده نامگذاری شود؛ روزی كه کاروان حضرت زینب کبری (س) به شام و کاخ یزید وارد شدند.
اما این بار زهرا آیت‌اللهی كه سال گذشته به ریاست شورای فرهنگی و اجتماعی زنان انتخاب شد، سخنان جنجال‌برانگیزی مطرح كرده است. او در سرمقاله‌ای مفصل كه در كیهان منتشر شد، انتقادات شدیدی علیه لایحه منع خشونت علیه زنان نوشت و در بخش‌هایی از آن اشاره كرد: «این لایحه به نحوی تنظیم شده که حمایت تنها درصدی از زنان که تحت ظلم همسرانشان یا دیگر مردان در خارج از منزل یا در خانواده قرار می‌گیرند را شامل می‌شود؛ اما نتیجه آن همه خانواده‌ها را تهدید می‌کند و مردان را به وحشت می‌اندازد که مبادا هر رفتار و اقدام آنها مصداقی از مصادیق خشونت علیه زنان تلقی شود و درنهایت، به آرامش و روح صمیمیت و یکپارچگی در خانواده آسیب می‌زند و خانه را به معرکه‌ای تبدیل می‌کند برای فرار زنان از مسئولیت‌هایشان و خارج کردن مردان از جایگاه اصلیشان که مدیریت خانواده است.»
او در ادامه این یادداشت با نگاهی سنتی به موضوع حمایت از زنان نوشت: تجربه نشان داده است که بهترین نوع حمایت از زنان همان‌طور که اسلام هدایت کرده، آن است که حمایت از زنان را به مردان خانواده بسپاریم. پدر، همسر، برادر، پدربزرگ، پدر همسر و محارمی که قدرت حمایت و دفاع از زن را دارند و دیده‌ایم که هرگاه حکومت، قانون و هر قدرت دیگری مثل فشارهای بین‌المللی و رسانه‌ای به حمایت زنان آمده‌اند، مردان را مقابل زنان قرار داده و به موضع‌گیری و بعضاً انتقام‌جویی وادار کرده یا مردان را به فاصله گرفتن از ازدواج و پناه بردن به انحرافات اخلاقی سوق داده است.
آیت‌اللهی در ادامه، نگران وضعیت مردان شده و درباره تبعات این لایحه نوشته است: زن که مظهر لطافت و محبت و آرامش است به موجودی تبدیل می‌شود بهانه‌جو، ایرادگیر و نازپرورده که می‌تواند هر اقدام مرد را به خشونت علیه خود تعبیر کند، حتی اگر توهم خشونت از رفتار مرد را داشته باشد، قانون به او حق می‌دهد که مرد را محکوم کند و دادگاه را به وسط خانه بکشاند. به تعبیر خانم معاون رئیس‌جمهور، چهاردیواری دیگر اختیاری نیست و باید چشمان و دستانی از قانون و قاضی مراقب باشد تا در خانواده کسی به زن نگوید بالای چشمت ابروست. خدا می‌داند با چنین وضعیتی کدام پسری ولو ۴۰ ساله و ۵۰ ساله جرات ازدواج کردن را خواهد داشت حتی اگر رستم دستان باشد.
این نگرانی برای مردان در صندلی دفاع از حقوق زنان به این عبارات هم كشیده است: «این لایحه کاملا صبغه جنسیتی و دفاع بی‌حدومرز از زنان دارد و به هیچ وجه رفتارهای خشونت‌آمیزی که از سوی زن علیه مرد رخ می‌دهد، لحاظ نشده است ... تعریف خشونت در این لایحه به قدری وسیع است که حتی برخی سخت‌گیری‌ها که گاهی مرد به خاطر مصلحت خانواده آنها را اعمال می‌کند، خشونت اجتماعی یا خشونت اقتصادی یا خشونت روانی تلقی شده است ... از زاویه‌ای دیگر می‌توان خشونت را تقسیم كرد. خشونت گاه تبدیل به یک عادت شده و گاه به شکل موردی و اتفاقی اعمال می‌گردد. مگر می‌توان کسی را یافت که در طول حیات خود عصبانی نشده و عصبانیتش را به دیگری منتقل نکرده باشد؟ از سوی دیگر می‌توان خشونت را به موارد جزئی و موارد حاد تقسیم کرد. حال باید دید آیا در تمام موارد خشونت باید مجازات‌های بازدارنده را در نظر گرفت یا مجازات‌ها را صرفا شامل کسانی كرد که خشونت‌های حاد، هرچند به شکل موردی یا خشونت‌های مکرر انجام می‌دهند؟»
رییس شورای فرهنگی و اجتماعی زنان اما به اینها هم بسنده نكرده و با چنین عباراتی، لایحه منع خشونت علیه زنان را توصیف كرده: «در یک کلام باید بگوییم لایحه‌ای در حمایت از زنان روسپی است تا زنان عفیف و مظلوم در خانواده. پیش‌بینی کنید که جامعه به چه سمتی خواهد رفت؛ همان لجن‌زاری که غرب را به سقوط کشانده، در انتظار ایران اسلامی هم خواهد بود، باید گفت که «أینَ تذهبون!»
- 13
- 6
