به گزارش ایسکانیوز، اشتغال، مسکن و ازدواج سه معضل مهم جوانان ایرانی به شمار می روند. سازمان‌های مختلفی به صورت مستقیم و غیر مستقیم مسئولیت تسهیل و بهبود زندگی جوانان را بر عهده دارند؛ اما به اعتقاد معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان، ناهماهنگی ها سبب شده روند کار با اختلال مواجه شود. البته محمدمهدی تندگویان بر این باور است جوان امروز بیش از هر چیز با بحران هویت دست و پنجه نرم می کند. تندگویان بر بحران هویتی جوان امروز تاکید داشت و بخشی از مسائل و مشکلات را متوجه قشر جوان دانست. در ادامه گفت و گوی ایسکانیوز، با محمدمهدی تندگویان را می خوانید:
شما به دفعات از بحران هویتی جوانان و لزوم آشنایی آنها با تاریخ، فرهنگ و هویت سرزمین خود صحبت کرده اید. فکر می کنید چرا جوانان ما به چنین بحرانی دچار شده‌اند؟
گاهی بحث هایی مانند اشتغال، مسکن و ازدواج را به عنوان مشکلات جوانان مطرح می کنند؛ من تمام این موارد را قبول دارم و نمی توان منکرشان شد. اقتصاد کشور و بازار اشتغال، شرایط خوبی ندارند؛ اما تفکرم این است مشکل اصلی، موضوع هویتی است؛ بدین معنا که جوانان، خودباوری را به صورت کامل از دست داده اند. آنها شانیت، شخصیت و جایگاه خود را در اجتماع تا حدودی درک نمی کنند و به آن واقف نیستند. ما در دوره جوانی تقریبا با تمام این مشکلات از جمله مالی، اقتصادی و ... دست و پنجه نردم کردیم؛ ولی به کمترین‌ها راضی بودیم و بیشترین فعالیت ها، عملکردها و خروجی ها را هم در حوزه های مختلف داشتیم.
نمی توانیم در مورد تمام اتفاقات بگوییم دولت کمک نمی کند و کسی ما را نمی بیند، مدلی که از جوانان امروز می بینم این است که حوصله، انگیزه و خواستنِ خیلی از کارها در وجودشان نیست. متاسفانه نتوانستیم در پرورش جوانان خوب عمل کنیم. در دوره هایی باید به بچه ها آموزش هایی می دادیم تا وقتی فارغ التحصیل شده و وارد دانشگاه یا جامعه کار می شوند، یک سری مهارت ها را خیلی قبل تر یاد می گرفتند و خودشان را باور می کردند؛ مهارت های زندگی در اجتماع را اصلا به بچه ها در دوران راهنمایی و دبیرستان یاد نمی دهیم و فقط بر جنبه آموزش علم تمرکز می کنیم.
جوانان در دانشگاه های ما با مدرک دکتری فارغ التحصیل می شوند اما نمی توان جرئت کرد و کلید یک شرکت آماده و کاردار را به آنها داد، صبح به شرکت می روند ولی هیچ نوع کار حقوقی، بازاری و حسابداری بلد نیستند و طبیعتا هزار و یک مشکل به وجود می آید.
پس نقص را به سیستم آموزشی وارد می دانید؟
بخشی از مشکلات به سیستم آموزشی برمی گردد؛ اما بخش مهم دیگر این است که بنیاد خانواده های ما از بین رفته است. از مهم ترین موضوعات برای یک جوان، ازدواج است؛ اما بحث ازدواج بسیاری از جوانان تا مراحل آخر پیش می رود ولی با خانواده مشورت نمی کنند. انگار اتفاقات برعکس شده و آخرین فردی که متوجه می شود جوان به کسی علاقه‌مند شده، پدران و مادران هستند، حتی ممکن است به مراکز مشاوره اعتماد کنند ولی موضوع را در خانواده مطرح نمی کنند. این اتفاقات نشان می دهد بنیاد خانواده بسیار ضعیف شده است.
در این خصوص هم فکر می کنم باید از جایی قبل‌تر شروع می کردیم. سیستم آموزشی در مدارس، دانش‌آموزمحور است و اولیامحور نیست. اگر اولیای یک بچه را از مقاطع پایین‌تر در زندگی بچه دخیل کرده و آنها را بازخواست می کردیم، اتفاقات متفاوتی رخ می داد؛ کاری که کشورهای پیشرفته انجام می دهند. کشورهای توسعه یافته، یک مددکار اجتماعی دارند که مددکار اجتماعیِ خانوادهاست، نه بچه.
اگر گریزی به فضای مجازی و شبکه های اجتماعی بزنیم، بحث خودتحقیری در میان جوانان به شدت دیده می شود... به نظر شما چرا جوان ایرانی، اعتماد به نفس فردی و اجتماعی لازم را ندارد؟
ما باورهای جوانان را از آنها گرفته ایم، روی هویت و بنیاد خانواده کار خاصی انجام نداده ایم و برای استحکامش هم فکری نکرده ایم. سیستم سنتی اداره شده و هیچ کسی هم کاری نداشته و نپذیرفته وقتی دچار جامعه تکنولوژیک می شویم و به سمت توسعه می رویم، باید به حفظ زیرساخت های سنتی خود هم فکر کنیم. پیشرفته ترین کشوری که می توانیم در زمینه تکنولوژی مثال بزنیم، ژاپن است. این کشور در عین حال که توسعه یافتگی دارد، تمام زیرساخت ها و باورهای فرهنگی و خانوادگی خود را هم حفظ کرده است.
در جامعه مدرسه هم همین کار را انجام می دهند؛ یعنی احترام به اولیا، مدل روابط اولیا با فرزند، احترام به بزرگسالان و ... به صورت کارهای کلاسیک در مدارس ژاپن کار می شود، آموزش می بینند و مشاوره های مشخص دارند ولی ما چنین سیستمی نداریم. البته یک سری کارها شروع شده و بعضی مدارس در ایران حرکت های خوبی را آغاز کرده اند.
وزارت ورزش و جوانان چه کاری باید انجام دهد تا نتیجه ملموسی پدیدار شود؟
مگر ما می توانیم دخالت کنیم و بگوییم چون عملکرد وزارت کار خوب نبوده، اعتبار سال آینده‌اش را ندهید؟ خیر، چون جایگاه حقوقی ما چنین اجازه ای را نمی دهد. ما نهایتا گزارش های سازمان ها را در ستادها پایش می کنیم، شیوه‌نامه و دستورالعمل جدید تولید کرده و مصوبات را اجرایی و قابل خط‌کش‌گذاری کرده ایم. در نهایت گزارش را جمع‌بندی کرده و به نهاد فرادستی یعنی رئیس جمهوری ارائه می دهیم. اگر قرار باشد بنا بر گزارش ما با نهادی برخورد شود، خودشان تصمیم می گیرند و برخورد می کنند.
در شورای عالی جوانان، گزارشی از وضعیت عملکرد دستگاه هایی دادیم که با ما همکاری می کنند. از وضعیت حضور استانداران و مدیران کل هم در جلسات گزارش دادیم. وظیفه ما رصد، پایش و هماهنگی است ولی موضوع اشتغال و مسکن مستقیم با ما نیست. بحث های مشاوره ای، آموزشی و هماهنگی را در موضوع ازدواج انجام می دهیم ولی تسهیل ازدواج به معنی اعتبارات مالی با ما نیست چون اصلا اعتباری در این حوزه به ما نمی دهند.
- 15
- 6
