جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
۱۵:۱۲ - ۰۸ بهمن ۱۳۹۷ کد خبر: ۹۷۱۱۰۲۰۳۲
زنان، جوانان و خانواده

نگاه جوانان به آداب و رسوم جامعه مثل قدیمی‌ترها نیست

نسل جوان,اخبار اجتماعی,خبرهای اجتماعی,خانواده و جوانان

وارد واگن مترو که می‌شود نگاه دو سه نفر به سمتش برمی‌گردد. شلوار ورزشی و گرمکن طوسی پوشیده با خط‌های نارنجی. ساک ورزشی‌اش را هم انداخته روی دوشش. آنقدر حواسش به گوشی موبایلش است که اصلاً متوجه نگاه ها نمی‌شود. تکیه می‌دهد به در بسته. یکی دو دقیقه نگذشته که شروع می‌کند به حرف زدن با موبایلش. بلند بلند. قهقهه می‌زند و وسط حرف زدن به کسی که پشت خط است تکه‌های عجیب و غریب می‌پراند.

 

مرد میانسالی که با همسرش روی صندلی نشسته نگاه چپ چپش را از پسر می‌گیرد و به همسرش می‌گوید: «جوون نیستن که. هیولان. زمان ما کی این طوری بود؟ یه ذره ادب نداره جلوی  این همه بزرگ‌تر.» ادب، آداب اجتماعی، نزاکت و... اینها چیزهایی است که خیلی‌ها جوان‌ها را به نداشتن‌شان متهم می‌کنند. به اینکه احترام نمی‌گذارند و حواسشان به خیلی چیزها نیست. اما جوان‌ها می‌گویند که هم سن و سال‌های آنها در هر دوره و زمانه‌ای متهم هستند. این یک قانون نانوشته است!

 

   جزو کدام گروهید؟

شلوارهای گرمکن و فاق کوتاه، پیراهن‌های جذب و کوتاه، مانتوهای جلوباز و کلاه به جای روسری و شال، فحش دادن بی‌پروا و بلند بلند در خیابان و فضای مجازی، بی‌خیال میهمانی‌های خانوادگی شدن و... همه اینها بهانه‌هایی است که باعث می‌شوند بزرگ‌ترها بگویند جوان‌ها آداب اجتماعی را بلد نیستند یا اگر بلدند، برایشان مهم نیست و رعایتش نمی‌کنند. حتی دهه شصتی‌ها با اینکه هنوز خودشان هم جوانند دهه هفتادی را به این چیزها متهم می‌کنند و دهه هفتادی از درک نشدن و فهمیده نشدن گله می‌کنند.

 

محمد شلوارش پایین تر از حد معمول است. از آن شلوارهایی که احساس می‌کنی همین الان و هر آن از پای صاحبش پایین می‌افتد. یک سویی شرت گل و گشاد هم پوشیده و کلاه لبه‌داری هم روی سرش دارد. می‌بینم که مغازه‌داری که جلوی در مغازه خرازی‌اش و روی پله ایستاده نگاهش می‌کند و چشمش دنبالش می‌دود. محمد از همان‌‎هایی است می‌گوید درک نمی‌شود. نه خودش و نه هم سن و سال‌هایش که دوست ندارند شبیه بزرگترها باشند.

 

می‌گویم تا به حال شده کسی به لباست یا طرز حرف زدن و رفتارت ایراد بگیرد؟ می‌گوید: «زیاد! در خانه که هفته‌ای چندبار جر و بحث داریم. پدرم می‌گوید آبرویش را می‌برم و مادرم هم می‌گوید این شکلی می‌روی بیرون و اینطوری حرف می‌زنی در و همسایه چه می‌گویند؟!»

 

همان چیزی که پدر و مادرها از آن می‌ترسند؛ اینکه جوان‌شان از نگاه بقیه مردم آدم عجیب و غریب یا آدمی که به فرهنگ و آداب اجتماعی ایرانی اهمیت نمی‌دهد بیاید.

 

جوان‌های امروز همه آدابی که در جامعه ایران حاکم است بلدند اما به نظرشان عیب و ایرادهایی دارد یا اصلاً لزومی نمی‌بینند براساس آن زندگی کنند. محمد می‌گوید: «اگر قدیمی‌ها چیزهایی را رعایت می‌کردند، دلیلی ندارد ما هم مثل آنها باشیم. الان زمانه عوض شده. مگر آن موقع اینترنت داشتند؟ نداشتند. خب ما داریم. رفتارمان عوض شده و شبیه‌شان نیست. چون شبیه‌شان نیستیم دلیل نمی‌شود که بد باشیم.»

 

دکتر محمد مهدی لبیبی جامعه‌شناس تقریباً با او هم نظر است. او می‌گوید: «فرهنگ در عین ثبات متغیر است. در هر دوره نسلی ۴ گروه به وجود می‌آیند. گروه اول همنوایان هستند که همان سنت‌های قبلی و هنجارهای جامعه را قبول دارند و رعایت می‌کنند و تغییری در آنها نمی‌بینید. مثل پدر و مادرشان هستند و بچه‌هایشان را هم همان طور تربیت می‌کنند. گروه دوم نوآوران هستند یعنی افرادی که اهداف را قبول دارند ولی شیوه‌های اجرا را قبول ندارند و سلایق جدید دارند.

 

معمولاً پدر و مادرها به همین دلیل اختلاف نظر با بچه‌هایشان پیدا می‌کنند. گروه سوم فرمالیست‌ها هستند که ارزش‌ها را از دست می‌دهند و می‌گویند پدر و مادرم یا گذشتگان اشتباه می‌کردند اما من به خاطر دلخوشی آنها پایبندی ظاهری نشان می‌دهم. گروه چهارم طغیانگرها هستند که کنده می‌شوند از فضای قبلی و پایبندی به ارزش ها و روش‌ها را قبول ندارند. به نظر من بیشتر جوان‌های جامعه ما امروز جزو گروه دوم هستند.»

 

به گفته او ما فرهنگ را عوض می‌کنیم و فرهنگ دوباره ما را که در جامعه هستیم تحت تاثیر قرار می‌دهد اما الان سرعت تغییرات زیاد شده و این تغییرات را در فواصل ۵ ساله می‌بینیم برای همین کاملاً احساس می‌کنیم پوشش افراد، رفتارشان، برخوردشان، اعتمادشان، نوع بیان و تعامل‌شان با دیگران تغییر کرده است.

 

    هم اعتراض هم اقتضای جوانی

تنها نشسته روی یکی از صندلی‌های پارک. هوا کم کم تاریک می‌شود و پارک در سرمای دی ماه زیاد شلوغ نیست.سیگار می‌کشد و حسابی در فکر است. کنارش که می‌نشینم بی‌تفاوت نگاه می‌کند و خودش را می‌کشد آن طرف‌تر. اسمش میناست و ۲۵ ساله است. دانشگاهش تازه تمام شده. فیزیک خوانده و هنوز نتوانسته کاری پیدا کند. فکر و خیالش هم بابت همین چیزهاست.

 

وقتی می‌پرسم کسی از سیگار کشیدنت ایراد نمی‌گیرد، سرش را تکان می‌دهد و می‌گوید: «پوووف... هر روز. در خانه که جرأت ندارم بکشم اما مادرم از بوی لباس‌هایم فهمیده با اینکه کلی عطر و اسپری روی خودم خالی می‌کنم.اما تا به حال یک بار به رویم آورده و گفته مریض می‌شوم. چون در خانه سیگار نمی‌کشم هر وقت بیرونم این کار را می‌کنم. محال است هربار کسی نگاهم نکند یا چیزی نگوید.»

 

چرا سیگار می‌کشی؟ حیف جوانی‌ات نیست؟ زمان ما دخترها جرأت نداشتند در خیابان سیگار بکشند، حیا ندارند اینها و... جملاتی است که مینا بین سر تکان دادن‌ها و چپ چپ نگاه کردن‌ها شنیده و کم کم برایش عادی شده است. هرچند گاهی حسابی عصبانی‌اش می‌کنند: «یک بار با دوستم همین جا نشسته بودیم و سیگار می‌کشیدیم. خانمی آمد و با عصبانیت توی صورت‌مان داد زد و هرچه از دهانش درآمد گفت. می گفت خجالت نمی‌کشید، شعور ندارید، حیا نمی‌کنید، دختر جلوی همه نباید سیگار بکشد و چندتا هم بد و بیراه گفت. اولش هیچی نگفتم بعد دیدم نمی‌شود. داشتم از عصبانیت می‌ترکیدم. منم بلند داد زدم به تو چه؟ مگر کسی نظرت رو پرسید؟»

 

به نظر مینا سیگار کشیدن دختران از آن چیزهایی است که جامعه ایرانی هنوز نپذیرفته است. می‌گویم با این رفتارها و برخوردها فکر کرده‌ای شاید بهتر باشد که سیگار نکشی؟ می‌گوید: «اصلاً. نمی‌شود که همیشه ما کوتاه بیاییم بالاخره جامعه هم باید تغییر کند. اینکه فکر کنند فقط پسرها حق سیگار کشیدن یا خیلی کارهای دیگر را دارند و دخترها ندارند باید یک جایی درست شود. هرچه می‌خواهند بگویند.»

 

به نظر بعضی‌ها مینا و رفتارش اقتضای جوانی است اما بعضی‌ها هم می‌گویند کسانی مثل او می‌خواهند با این رفتارها اعتراض‌شان را نشان بدهند و با بعضی چیزها در جامعه مبارزه کنند. مخصوصاً به نظر آنهایی که به نظرشان جوان‌های امروز به همه چیز معترضند و زیر بار هیچ چیز نمی‌روند. دکتر لبیبی می‌گوید: «این رفتارها ترکیبی از همه اینهاست. ممکن است برای بعضی‌هایشان نوعی تقابل باشد. اینکه بخواهند خودشان را نشان بدهند و بگویند ما با دیگران متفاوتیم و این تمایز را به این شکل نشان بدهند. اینکه استقلال فردی خودش را نشان بدهند یا بگوید هرچه در گذشته وجود داشته درست نیست.»

 

   ما بی‌نزاکت نیستیم

فقط لباس پوشیدن و حرف زدن و سیگار کشیدن نیست. خانواده‌هایی که عادت دارند به دور هم جمع شدن و میهمانی خانوادگی یا سفرهای دسته‌جمعی از اینکه جوان‌هایشان همراهی‌‌شان نمی‌کنند شاکی هستند. این هم یکی دیگر از آدابی است که در جامعه ایرانی جا افتاده و به نظر بزرگ‌ترها جوان‌های این دوره و زمانه به آن احترام نمی‌گذارند. هم محمد و هم مینا این حرف را شنیده‌اند.

 

محمد می‌گوید: «من اصلاً حوصله این چیزها را ندارم. ترجیح می‌دهم با دوستانم وقت بگذرانم. وسط آدم‌هایی که حرفم را نمی‌فهمند و تکه می‌اندازند و سؤال‌های بیخود می‌پرسند بشینم که چه بشود؟ سفر خانوادگی هم اعصابم را می‌ریزد به هم. هربار کلی سرش دعوا و مرافعه داریم اما یکی دو بار بیشتر زیر بارش نرفته‌ام و هربار هم دعوا شده یا دلخوری پیش آمده خودشان پشیمان شده‌اند که چرا اصرار کرده‌اند. دوست ندارم ناراحت‌شان کنم اما خب با هم فرق داریم و خیلی چیزها که برایشان مهم یا جذاب است برای من نیست.»

 

مینا هربار که قرار است مادرش میهمانی بدهد در می‌رود و به قول خودش به خانه دوستش پناهنده می‌شود.میهمانی هم کمتر می‌رود هرچند عیدها دیگر نمی‌تواند فرار کند و حداقل سه،چهار جا باید برود یا موقع بازدید پس دادن خانه بماند: «متنفرم از عید و دید و بازدیدش. از فامیل‌بازی. پدرم می‌گوید شماها از آدمیزاد به دورید اما من می‌گویم فقط حوصله ندارم. همین. حرف‌هایشان برایم جالب نیست یا از دست رفتارهایشان حرص می‌خورم.»

 

همین حرف‌ها و رفتارهاست که باعث می‌شود پدر و مادرها، فامیل یا دوست و همسایه و غریبه که سن و سالی ازشان گذشته بگویند جوان‌ها به آداب اجتماعی بی‌توجهند یا بی‌احترامی می‌کنند. می‌گویند جوان‌های این دوره و زمانه بی‌نزاکتند!

 

اما به قول دکتر لبیبی اینکه بگوییم نسل جوان مثل قبلی‌ها نیستند، ارزش‌ها را از دست دادند و احترام نمی‌گذارند نگاهی منفی به تغییرات این زمانه است:«این تغییر همیشه بوده اما در گذشته کند بوده و الان سرعتش زیاد شده برای همین برای نسل قبلی تطبیق دادنش مشکل می‌شود. احساس نگرانی می‌کنند اما این تغییر را نباید منفی ببینیم چون شرایط الان با شرایط گذشته فرق کرده. باید گفت دورانی که شما زندگی می‌کردید این دوره نبود.

 

شاید شما هم الان جوان بودید همین شکلی زندگی می‌کردید برای همین مقایسه‌اش با گذشته و گفتن اینکه ما قبلاً این طور بودیم حتماً باید بعدی‌ها هم همین طور باشند منطقی نیست. جلوی تغییر را نمی‌شود بگیریم. از این تغییرات ناراحت نشویم. مسأله خاصی در جامعه پیش نمی‌آید. در واقع این تغییرات باعث پیشرفت می‌شود به شرطی که نگاه‌مان مثبت باشد.»

 

 

iran-newspaper.com
  • 16
  • 2
۵۰%
همه چیز درباره
نظر شما چیست؟
انتشار یافته: ۰
در انتظار بررسی:۰
غیر قابل انتشار: ۰
جدیدترین
قدیمی ترین
مشاهده کامنت های بیشتر
هیثم بن طارق آل سعید بیوگرافی هیثم بن طارق آل سعید؛ حاکم عمان

تاریخ تولد: ۱۱ اکتبر ۱۹۵۵ 

محل تولد: مسقط، مسقط و عمان

محل زندگی: مسقط

حرفه: سلطان و نخست وزیر کشور عمان

سلطنت: ۱۱ ژانویه ۲۰۲۰

پیشین: قابوس بن سعید

ادامه
بزرگمهر بختگان زندگینامه بزرگمهر بختگان حکیم بزرگ ساسانی

تاریخ تولد: ۱۸ دی ماه د ۵۱۱ سال پیش از میلاد

محل تولد: خروسان

لقب: بزرگمهر

حرفه: حکیم و وزیر

دوران زندگی: دوران ساسانیان، پادشاهی خسرو انوشیروان

ادامه
صبا آذرپیک بیوگرافی صبا آذرپیک روزنامه نگار سیاسی و ماجرای دستگیری وی

تاریخ تولد: ۱۳۶۰

ملیت: ایرانی

نام مستعار: صبا آذرپیک

حرفه: روزنامه نگار و خبرنگار گروه سیاسی روزنامه اعتماد

آغاز فعالیت: سال ۱۳۸۰ تاکنون

ادامه
یاشار سلطانی بیوگرافی روزنامه نگار سیاسی؛ یاشار سلطانی و حواشی وی

ملیت: ایرانی

حرفه: روزنامه نگار فرهنگی - سیاسی، مدیر مسئول وبگاه معماری نیوز

وبگاه: yasharsoltani.com

شغل های دولتی: کاندید انتخابات شورای شهر تهران سال ۱۳۹۶

حزب سیاسی: اصلاح طلب

ادامه
زندگینامه امام زاده صالح زندگینامه امامزاده صالح تهران و محل دفن ایشان

نام پدر: اما موسی کاظم (ع)

محل دفن: تهران، شهرستان شمیرانات، شهر تجریش

تاریخ تاسیس بارگاه: قرن پنجم هجری قمری

روز بزرگداشت: ۵ ذیقعده

خویشاوندان : فرزند موسی کاظم و برادر علی بن موسی الرضا و برادر فاطمه معصومه

ادامه
شاه نعمت الله ولی زندگینامه شاه نعمت الله ولی؛ عارف نامدار و شاعر پرآوازه

تاریخ تولد: ۷۳۰ تا ۷۳۱ هجری قمری

محل تولد: کوهبنان یا حلب سوریه

حرفه: شاعر و عارف ایرانی

دیگر نام ها: شاه نعمت‌الله، شاه نعمت‌الله ولی، رئیس‌السلسله

آثار: رساله‌های شاه نعمت‌الله ولی، شرح لمعات

درگذشت: ۸۳۲ تا ۸۳۴ هجری قمری

ادامه
نیلوفر اردلان بیوگرافی نیلوفر اردلان؛ سرمربی فوتسال و فوتبال بانوان ایران

تاریخ تولد: ۸ خرداد ۱۳۶۴

محل تولد: تهران 

حرفه: بازیکن سابق فوتبال و فوتسال، سرمربی تیم ملی فوتبال و فوتسال بانوان

سال های فعالیت: ۱۳۸۵ تاکنون

قد: ۱ متر و ۷۲ سانتی متر

تحصیلات: فوق لیسانس مدیریت ورزشی

ادامه
حمیدرضا آذرنگ بیوگرافی حمیدرضا آذرنگ؛ بازیگر سینما و تلویزیون ایران

تاریخ تولد: تهران

محل تولد: ۲ خرداد ۱۳۵۱ 

حرفه: بازیگر، نویسنده، کارگردان و صداپیشه

تحصیلات: روان‌شناسی بالینی از دانشگاه آزاد رودهن 

همسر: ساناز بیان

ادامه
محمدعلی جمال زاده بیوگرافی محمدعلی جمال زاده؛ پدر داستان های کوتاه فارسی

تاریخ تولد: ۲۳ دی ۱۲۷۰

محل تولد: اصفهان، ایران

حرفه: نویسنده و مترجم

سال های فعالیت: ۱۳۰۰ تا ۱۳۴۴

درگذشت: ۲۴ دی ۱۳۷۶

آرامگاه: قبرستان پتی ساکونه ژنو

ادامه
ویژه سرپوش