کمبود سرانه شادی و هجوم مردم

فصل زمستان است و در یک شهر مقدار زیادی برف کف خیابان‌ها را سفیدپوش کرده است.مردم هجوم می‌برند به مکان‌های تفریحی شهر و به سر و صورت هم گلوله‌های برفی می‌کوبند.مکانی تاریخی و تفریحی به خاطر بارش‌های سال جاری جان گرفته و آب دوباره در آن به جریان افتاده، از این رو باز هم شاهد یک هجوم سراسری هستیم و به همین خاطر نه تنها محیط سراسر شلوغ و تردد افزایش می‌یابد بلکه این هجوم و همهمه سبب ایجاد حس نگرانی و اضطراب در میان حاضرین می‌شود.

اگر به اطرف خود بنگریم به خوبی هجوم مردم را در هر عرصه‌ای می‌توانیم ببینیم.آیا حقیقتا ما مردمانی شاد، فعال و سرزنده هستیم؟ یا از بس وسایل و امکانات شادی بخش کمی در اختیارمان بوده که از کوچک‌ترین اتفاق خوب می‌خواهیم نهایت بهره را ببریم؟اگر با خود بخواهیم صادق باشیم متاسفانه ما در آمارهای بین‌المللی حتی در میان پنجاه کشور شاد دنیا جایی نداریم، پس این احتمال می‌رود کمبود سرانه و فضای شادی آور در کشور از تک تک ما افرادی هجومی ساخته است.

بر کسی پوشیده نیست که هرچه سر و صدا در محیط بیشتر باشد و ظرف کمتر از چند ساعت تردد در یک مکان خلوت و آرام ظاهری پر ازدحام به خود بگیرد استرس حاضرین افزایش می‌یابد و لذت و بهره‌مندی از محیط پیرامون کاهش پیدا می‌کند.متاسفانه به علل متعددی از جمله مشکلات اقتصادی و برخی محدودیت‌های اجتماعی که در کشور وجود دارد روز به روز مردم فرصت‌های کمتری برای ثبت لحظات با نشاط و بشاش به دست می‌آورند و ادامه این روند قطعا جامعه را به مسیر ناامیدی و کرختی می‌کشاند که هر آن با رخدادی مفرح در یک محل افراد با حرکتی انفجاری به آنجا هجوم می‌برند.

مردم ایران از گذشته تا کنون به صبر، مقاومت و سرسختی مشهور بوده‌اند، اما همین مردمان سرسخت نیز به مانند تمامی ملل دنیا نیازمند اوقاتی خوش و خندان هستند.برکسی پوشیده نیست ملتی که از شادی بی‌بهره باشد قطعا انگیزه‌ای ندارد که در رخدادهای ورزشی، سیاسی، علمی و... با ملل دیگر به رقابت بپردازد و از نام و اعتبار کشور خویش دفاع کند، در نتیجه کم کم امید از آن جامعه رخت می‌بندد و هر لحظه انتظار حرکاتی نابهنجار از آن ملت در هر زمینه‌ای قابل انتظار است.

بنابراین مسئولان ذی ربط ، جامعه شناسان و روانشناسان فعال باید با همفکری همدیگر ابتدا علل و عوامل این چنین رفتارها را بررسی کنند و با برنامه‌ای مدون و کارآمد در پی بهبود شرایط موجود باشند، البته برگزاری برنامه‌های مبتهج در سطح کشور برای عموم مردم در یک طرح سراسری می‌تواند در کاهش احساس عدم شادی در میان مردم موثر واقع شود.