هر حریم شخصی، شخصی نیست

روز گذشته تصاویر غیر معمول یکی از مجریان محجبه، پرحاشیه و مشهور صدا وسیما در یک محیط باز در یکی از کشورهای اروپایی در فضای مجازی منتشر شد و اظهارنظرهای متفاوتی را از سوی کاربران شبکه‌های اجتماعی در پی داشت. خیلی‌ها او را به رفتار دوگانه محکوم کردند و خیلی‌های دیگر هم مدافع خانم مجری مشهور بودند و انتشار عکس‌هایش را تجاوز به حریم شخصی او دانستند اما این یادداشت قرار نیست، دنبال قاتل بروسلی باشد. فقط می‌خواهیم با هم راجع به جنبه‌های مختلف یک اتفاق صحبت کنیم؛ اینکه چه عواملی باعث می‌شوند یک اتفاق معمولی با این همه واکنش تند همراه شود؟

صدا و سیما و سیستم معیوب الگوپروری

یکی از عواملی که باعث شده این اتفاق در دید مخاطبان بسیار بزرگ و غیرمعمول جلوه کند، «رسانه ملی» است. در واقع این موضوع به ذهن مخاطب خطور می‌کند که «رسانه ملی» تمام این سال‌ها سعی کرده است فردی را به عنوان الگوی حجاب به دختران معرفی کند که ترجیح می‌دهد در جایی به غیر از ایران، پوششی متفاوت داشته باشد و این احساس به فرد دست می‌دهد که رسانه با او صادق نبوده است. «رسانه ملی» در راستای نیت خیرخواهانه‌اش می‌تواند فردی را به عنوان الگو به مخاطب معرفی کند که یک محجبه واقعی باشد، نه اینکه بخواهد الگوسازی کند.

هر حریمی شخصی نیست

هر رسانه‌ای می‌تواند به افراد مختلف هویت متفاوت و شهرت ببخشد. وقتی فردی آن هم از طریق صداوسیما به شهرت می‌رسد بالطبع کارش سخت‌تر است. آدم‌های مشهور می‌توانند در خانه خودشان هر سبک زندگی را که دوست دارند داشته باشند اما بالطبع جامعه، حریم شخصی هیچ‌یک از ما نیست. یعنی هر حریمی،‌ شخصی نیست. حالا وقتی یک سلبریتی در اجتماع دست به یک انتخاب متفاوت می‌زند، باید مسئول انتخابش باشد. مثلا از انتخابش دفاع کند یا درباره آن توضیح دهد؛ نه اینکه نوک پیکان را به سمت دیگران بگیرد و همه را به غیر از خودش متهم کند.

البته دست به دست کردن تصاویر آن فرد و از بین بردن آبرویش هم از نظر اخلاقی و هم از نظر شرعی در هر صورت زشت و ناپسند است.

دود ماجرا به چشم چه کسی می‌رود؟

به طور قطع بانوانی که چادر را به عنوان پوشش و لباس دائمی خود انتخاب کرده‌اند، وقتی می‌بینند از پوشش آنها استفاده ابزاری می‌شود، دچار احساس بدی نسبت به همان سلبریتی و رسانه‌ای که او را الگوی حجاب برتر معرفی کرده است، می‌شوند.