بلاتکلیفی کارگردان برجسته سینما

به گزارش شهروند، سینماگران نسل طلایی دهه چهل سینمای ایران که در آن سال‌ها موج نو را بنیان گذاشتند، این روزها حال و وضع خوبی ندارند؛ حداقل این‌که از زمینه اصلی فعالیت‌شان گام‌ها دور افتاده‌اند. جز مسعود کیمیایی که همچنان پشت سر هم فیلم می‌سازد، رمان می‌نویسد و در عین ‌حال مدرسه موفق فیلمسازی‌اش را هم اداره می‌کند، عباس کیارستمی در بین ما نیست، بهرام بیضایی دل از سرزمین مادری بریده، داریوش مهرجویی به‌رغم پرکاری در فیلمسازی و نویسندگی در هر دو این زمینه‌ها انتقادات فراوانی را تحمل می‌کند و ناصر تقوایی هم که سال‌هاست دست از فیلمسازی کشیده، تمام راه‌های احتمالی برای آغاز فعالیتی دیگر را مسدود می‌بیند. بله؛ این وضع و حال اساتیدی است که فرهنگ و سینمای ایران بسیار بسیار به آنها مدیون است.

در جدیدترین مورد مربوط به نامرادی‌های اساتید دوران طلایی سینمای ایران خبردار شدیم که ناصر تقوایی که در حال حاضر بیش از پانزده‌ سال می‌شود فیلم نساخته و در این مدت فقط شاهد حضور او در برخی محافل بوده‌ایم، در تلاش برای تأسیس موسسه‌ای به نام خود دو ‌سال است که ناکام مانده است.

او که به نظر می‌رسد تصمیم گرفته به شکل دیگری فعالیت فرهنگی‌اش را ادامه دهد و به همراه همسرش مرضیه وفامهر درصدد تأسیس موسسه تقوایی است که تقوایی، مرضیه وفامهر و برخی فعالان هنری هیأت موسس آن خواهند بود، الان دو ‌سال است که برای گرفتن مجوز تأسیس این موسسه دوندگی می‌کند؛ موسسه‌ای که به گفته وفامهر دو‌ سال است مجوز آن از سوی وزارت ارشاد صادر نمی‌شود! مرضیه وفامهر که از بلاتکلیفی موسسه فرهنگی، هنری ناصر تقوایی عصبی به نظر می‌رسید، ضمن اشاره به این‌که دو ‌سال است که منتظر صدور پروانه رسمی موسسه از جانب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هستیم، عنوان داشت: بعد از تصویب اساسنامه و ثبت شرکت، فقط می‌ماند پروانه‌ موسسه که از سوی وزارت ارشاد صادر می‌شود، اما درباره موسسه تقوایی این اتفاق نیفتاده و دو ‌سال است بلاتکلیف مانده‌ایم.

مرضیه وفامهر درباره حوزه فعالیت موسسه می‌گوید: مقدار زیادی از کارهای آقای تقوایی هست که باید منتشر شود؛ اما متاسفانه دو‌ سال است که در این مرحله مانده‌ایم؛ آن هم در حالی‌که بعد از صدور پروانه موسسه از سوی ارشاد، کارهای بعدیمان بسیار سنگین است.

گفتنی است که حجت‌الله ایوبی در نخستين ‌سال حضور دولت یازدهم به این موضوع اشاره کرده بود: گذشت دورانی که تقوایی‌ها نخواهند فیلم بسازند؛ که تقوایی نیز گفته بود: هیچکس مزاحم فیلمسازی من نبوده و حد و مرزی برای کارم تعیین نکرده است و موانع کار من فراتر از این است. همیشه دوست داشتم فیلمی بسازم که برای خودم باشد. در هیچ کاری حرفه‌ای نشدم و از این به بعد هم نخواهم شد، اگر فیلم نسازم، می‌نویسم، عکس می‌گیرم و اگر نشد آموزش می‌دهم. در تمام سال‌های اخیر انواع وعده‌ها درباره حمایت از این کارگردان برجسته داده شده که هیچ‌کدام عملی نشده‌ است. باید دید آیا انجام خواسته‌ای به این کوچکی نقطه آغازی برای شروع تحقق وعده‌های مدیران امثال تقوایی خواهد بود؟!

پولاد امین