زندگی نامه رهی معیری یکی از شاعران غزلسرا

رهی معیری,زندگی نامه رهی معیری,زندگینامه کامل رهی معیری

رهی معیری در تصنيف سازی نيز مهارت خود را به خوبی نشان داد

رهی معیری از شاعران غزلسرای بسیار نامی معاصر است. وی از دودمان معیرالممالک بود. معیرالممالک از زمان نادر شاه افشار، وزیر ضرابخانه و خزانه‌دار تا دوران قاجار بوده اند.

چکیده ای از بیوگرافی رهی معیری

نام اصلی: محمدحسن (بیوک) معیری

متولد: ۱۰ اردیبهشت ماه ۱۲۸۸

مرگ: ۲۴ آبان ۱۳۴۷ تهران

تخلص: رهی

سبک: غزل

پیشه: شاعر

مذهب: اسلام

بیوگرافی رهی معیری

محمدحسن«بیوک» معیری فرزند محمدحسن خان مؤیدخلوت و نوهٔ دوست علی خان نظام الدوله در دهم اردیبهشت ماه ۱۲۸۸ خورشیدی در تهران، گلشن چشم به جهان گشود. پدر رهی معیری پیش از تولد پسرش فوت کرده بود. همه ی خانواده اش از بزرگان علم و سیاست بودند. رهی معیری تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران به پایان رساند.

فعالیت های رهی معیری

رهی معیری پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه وارد خدمات دولتی شد و مشاغل گوناگون یافت و در سال ۱۳۲۲ خورشیدی به ریاست کل انتشارات و تبلیغات "وزارت پیشه و هنر" منصوب گردید. رهی معیری از زمان کودکی به شعر و موسیقی و نقاشی علاقه ی بسیار داشت و در اثر تمرین در این سه فن بهره ای به سزا یافت.

رهی معیری پس از فراغت از تحصیل در اداره ثبت، شهرداری تهران، وزارت کار، خدمات اداره ی انتشارات و روزنامه ها، وزارت اقتصاد ملی و وزارت پیشه و هنر مشغول خدمات اداری و دولتی بود. پس از اینکه از کارهای دولتی انصراف داد به رادیو رفت و تصانیف و ترانه ها و آهنگ های بیشماری ساخت. هنوز هم پس از گذشت سال ها، شعر و آوازهای رهی معیری خاطرات تلخ و شیرین مردم را زنده می سازد. او در این مدت با استادان موسیقی و آهنگسازان معروفی مانند استاد ابوالحسن صبا، مرتضی محجوبی و رضا محجوبی مشارکت مداوم و مستمر داشت.

زندگی نامه ی رهی معیری,رهی معیری,عکس مقبره رهی معیری

رهی معیری در سال‌های آخر عمر خود در برنامه گل‌های رنگارنگ رادیو همکاری داشت

رهی معیری در آغاز شاعری در انجمن ادبی حکیم نظامی که به مدیریت استاد وحید دستگردی مدیر مجله ارمغان تشکیل می شد، شرکت می کرد و یکی از اعضاء فعال و مؤثر آن انجمن بود. در انجمن موسیقی ملی و انجمن فرهنگستان ایران هم عضویت یافت و رفته رفته با چاپ و نشر غزلهای دلنشین رهی معیری در مطبوعات و مجله های کشور شهرت بسیار یافت. آثار و شعرهای فکاهی و انتقادی او نیز به امضاهای مستعار "زاغچه" و "شاپریون" در روزنامه های "بابا شمل" و "تهران مصور" و غیره چاپ و انتشار یافت.

رهی معیری در سال های آخر عمر در برنامه گل های رنگارنگ رادیو، در انتخاب شعر با داوود پیرنیا همکاری داشت و بعد از او هم تا پایان عمر آن برنامه را سرپرستی می کرد.

ماجرای دلبستگی رهی معیری به مریم فیروز

یکی از حوادث دوران جوانی رهی معیری ماجرای دلدادگی اش به دختری بود که سخت به او دلبسته شده بود ولی او هم سرنوشتی شبیه شهریار داشت. دختر با مردی ثروتمند ازدواج کرد و محمدحسن را با آن شوق جوانی و آشفتگی و التهاب رها کرد. این راز تا ۴۰ سال نهفته بود و تنها زمانی که ترانه ی «سیرم از زندگی» را سرود از راز این عشق و شیفتگی پرده برداشت. احتمالا دلیل تجردش تا پایان عمر همین ناامیدی و ناکامی اش باشد.

زندگینمامه رهی معیری,شعری از رهی معیری,رهی معیری

یکی از حوادث جوانی رهی معیری ماجرای دلدادگی اش به مریم فیروز بود

سفرهای خارجی رهی معیری

رهی معیری سفرهایی به خارج از ایران داشت از جمله ی آنها سفر به ترکیه در سال ۱۳۳۶، سفر به اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۳۳۷ برای شرکت در جشن انقلاب کبیر، سفر به ایتالیا و فرانسه در سال ۱۳۳۸ و دو بار سفر به افغانستان، یک بار در سال ۱۳۴۱ برای شرکت در مراسم یادبود نهصدمین سال درگذشت خواجه عبدالله انصاری و دیگر در سال ۱۳۴۵ بود. عزیمت رهی معیری به انگلستان برای عمل جراحی در سال ۱۳۴۶، آخرین سفر او بود.

آثار رهی معیری

از رهی معیری دو مجموعه ی شعر به نام های "سایه ی عمر" و "آزاده" برجای مانده و هر دو کتاب به چاپ رسیده است. "سایه ی عمر" مجموعه ی غزلهای اوست که تاکنون چند بار تجدید چاپ شده است. "آزاده" نیز مجموعه ترانه های او میباشد. علاوه بر آن مجموعه ای از مقاله های ادبی او به نام "گلهای جاویدان" در سال ۱۳۶۳ خورشیدی در تهران چاپ و منتشر گردیده است. همچنین کتاب رهاورد رهی (مجموعه شعر رهی) نیز در سال ۱۳۷۵ به کوشش داریوش صبور در تهران توسط نشر زوّار به زیور چاپ آراسته شد.

رهی معیری بدون تردید یکی از چند چهره برتر غزل سرای معاصر است. سخن او تحت تأثیر شاعرانی مانند سعدی، حافظ، مولوی، صائب و گاه مسعود سعد سلمان و نظامی است؛ ولی دلبستگی و توجه او بیشتر به زبان سعدی است. این عشق و شیفتگی به سعدی سخنش را از رنگ و بوی شیوه استاد بهره مند کرده است و حتی گفته اند که همان سادگی و روانی و طراوت غزل های سعدی را از بیشتر غزل های وی میتوان دریافت.

گاه گاه تخیلات دقیق و اندیشه های لطیف رهی معیری شعر صائب و کلیم و حزین و سایر شاعران شیوه اصفهانی را به یاد می آورد و در همان لحظه زبان شسته و یکدست او از شاعری به شیوه عراقی سخن می گفت. رنگ عاشقانه غزل رهی معیری، با این زبان شسته و مضامین لطیف، تقریباً عامل اصلی اهمیت کار اوست، چون جمع میان سه عنصر اصلی شعر- آن هم غزل- از کارهای دشوار است. از اشعار معروف وی، خزان عشق (به عبارتی همان تصنیف معروف «شد خزان گلشن آشنایی» که بدیع زاده آنرا در دستگاه همایون اجرا کرد)، نوای نی، دارم شب و روز، شب جدایی، یار رمیده، یاد ایام، بهار، کاروان، مرغ حق است. یکی از اشعار زیبا و مشهور او خلقت زن است که در مذمت زنان سروده شده است.