چکیده ای از بیوگرافی الیزابت بلک برن:
نام کامل: الیزابت هلن بلکبرن
تاریخ تولد: ۲۶ نوامبر ۱۹۴۸
محل تولد: هوبارت، تاسمانی، استرالیا
حرفه: زیست شناس، پژوهشگر، برنده جایزه نوبل ۲۰۰۹
اصالت: آمریکایی- استرالیایی
محل تحصیل: دانشگاه ملبورن، کالج داروین
بیوگرافی الیزابت بلک برن:
الیزابت هلن بلکبرن در ۲۶ نوامبر سال ۱۹۴۸ در هوبارت، تاسمانی، استرالیا به دنیا آمد. از آنجایی که به حیوانات علاقه بسیار زیادی داشت، برای ادامه تحصیل رشته زیست شناسی را انتخاب کرد. بعد از دریافت مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد از دانشگاه ملبورن برای ادامه تحصیل در مقطع دکترا به دانشگاه کمبریج رفت و روی پروژه تحقیقاتی که بر روی توالی های DNA باکتریوفاژها بود، مطالعاتی انجام داد.
این دانشمند برای اینکه بتواند تحقیقات را در خصوص مطالعه موردنظر تکمیل کند؛ یک دوره فوق دکتری در دانشگاه ییل گذراند، بعد از آن عضو هیئت علمی دانشگاه کالیفرنیا در برکلی شد. وی از سال ۱۹۹۰ میلادی تا به امروز استاد پزشکی و فیزیولوژی دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو هم بوده است.
مطالعات این دانشمند بر روی ساختارهای کروموزمی ادامه پیدا کرد و در نهایت توانست ساختاری تحت عنوان تلومر بیابد که در انتهای کروموزم قرار داشت. الیزابت فهمید در تلومرها توالی های DNA کم اهمیت و تکرارشونده وجود دارند که با هرمرتبه تقسیم سلولی بخشی از آنها برای حمایت از توالی ها اصلی و کدکننده DNA شکسته می شوند. با افزایش سن این توالی های تلومر کاهش پیدا می کنند؛ به همیت دلیل احتمال تخریب DNA افزایش پیدا می کند.
زمانی که این اطلاعات در DNA از بین بروند؛ سلول ها دیگر نمی توانند به خوبی گذشته فعالیت کنند یا می میرند. نتیجه این زنجیره اتفاقات به بیماری هایی مانند سرطان، از بین رفتن اندام ها یا آلزامیر منتهی خواهد شد.
الیزابت بلک برن به همراه دانشجوهایش توانستند آنزیم تلومراز را نیز کشف کنند که به حفظ طور کروموزم در تلومر کمک می کرد به همین ترتیب جایزه نوبل پزشکی در سال ۲۰۰۹ به این دانشمند اعطا شد. این گروه متوجه شدند که حفظ کردن طول تلومر بر طول عمر موجودات تاثیر مستقیمی خواهد گذاشت.
دریافت جایزه نوبل پزشکی:
الیزابت بلک برن همراه، جک ژوستاک و کارول گریدر توانستند صدمین جایزه نوبل پزشکی را به دنبال پژوهش هایی که در زمینه کشف مکانیزم حفاظت تلومر از کروموزومهای خطی انجام دادند از آن خود کنند.
الیزابت بلک برن در رسانهها:
نشریه تایم از الیزابت بلک برن از دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو به عنوان یکی از ۱۰۰ شخصیت تاثیرگذار بر جهان یاد کرد.
تحقیقات الیزابت بلکبرن:
بلک برن با تشویقات گال تحقیقاتی تلومری خود را بر روی تتراهیمنا که موجودات تک سلولی با کروموزم های خطی فراوان بودند انجام داد. بلک برن در تحقیقات خود کشف کرد که تلومر ها از شش بخش کوتاه تکرار شوند DNA تشکیل شده اند. تلومرها از انتهای کروموزم محافظت خواهند کرد، در حقیقت این محافظت زمانی که سلول ها تقسیم می شوند تضمین خواهد کرد که تمام دستورالعمل های مهم در DNA کپی می شوند. زمانی که خود تلومرها شروع به فرسودگی و کوتاه شدن می کنند؛ سلول در نهایت خواهد مرد، اما در سلول های سالم تلومرها خودشان را بازسازی می کنند.
بلک برن به عنوان یک استادیار در برکلی درک این موضوع را آغاز کرد. وی همراه با جک زوستاک با استناد به یک آنزیم به این موضوع مشکوک شده بودند. بلک برن در سال ۱۹۸۴ همراه با شاگرد خود؛ کارول گریدر آنزیم تلومراز که تولید کننده DNA بود را کشف کردند. این آنزیم می توانست هر رشته DNA را از قبل در مرحله کپی کردن طولانی کند و کوتاه شدن را در طول تقسیمسلولی جبران میکند.
در سال ۱۹۹۰ بلک برن آزمایشگاه خودش را به UCSF انتقال داد. در این مکان وی همراه با تیم خود درباره درک چگونگی کارکرد پروتئین و اجزای ژنتیکی تلومراز تحقیق می کردند. همچنین آنها برای درک چگونگی برقراری تعادل مناسب بین فعالیت بیش از حد تلومراز که میتواند منجر به سرطان شود و کمفعالی که منجر به کوتاه شدن کروموزومها و مرگ سلولی میشود، مطالعه انجام می دادند.
روانشناس الیسا اپل در اوایل دهه ۲۰۰۰ طول تلومرها را در مادرانی که از کودکان مبتلا به بیماری های مزمن مراقبت می کردند بررسی کرد. نتایج حاصل در همسران مبتلا به زوال عقل مزمن و در افرادی که آسیبهای اولیه را متحمل شدند، واضح بود، همچه مقدار استرس مزمن بیشتر شود؛ تلومرهای فرد کوتاه تر خواهند شد، استرس موجب می شود سلول های فرد زودتر از موعد خود فرسوده شوند.
نتیجهگیری:
امیدوار هستیم این دانشمند برای درمان سرطان سرنخهایی از رمز و راز پیری و حتی پیوندهای بیولوژیکی بین شرایط زندگی و طول عمر مطاالعاتی انجام دهد. هر جا که کنجکاوی او را هدایت میکند، بلکبرن اصرار دارد که هر نتیجهای با دادهها پشتیبانی شود. “شما باید علم را بهدرستی دریافت کنید.”
گردآوری: بخش بیوگرافی سرپوش
- 14
- 2