خودکشی:
خودکشی یک مسئله جهانی است که افراد در هر سن، جنسیت و فرهنگ را تحت تاثیر قرار می دهد. بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، سالانه حدود ۸۰۰۰۰۰ نفر بر اثر خودکشی جان خود را از دست می دهند و به ازای هر خودکشی، تعداد افراد بیشتری وجود دارند که اقدام به خودکشی می کنند. خودکشی دومین عامل مرگ و میر افراد ۱۵ تا ۲۹ سال است.
عوامل زیادی در بروز خودکشی نقش دارند، از جمله بیماری روانی، سوء مصرف مواد، ضربه روحی و عوامل اجتماعی مانند فقر، بیکاری و انزوای اجتماعی. با این حال، خودکشی قابل پیشگیری است و منابع زیادی برای کمک به افرادی که ممکن است با افکار یا رفتارهای خودکشی دست و پنجه نرم کنند، وجود دارد.
روز جهانی پیشگیری از خودکشی:
روز جهانی پیشگیری از خودکشی اولین بار در ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۳ به عنوان ابتکار انجمن بین المللی پیشگیری از خودکشی (IASP) و سازمان بهداشت جهانی (WHO) برگزار شد. این روز برای افزایش آگاهی در مورد خودکشی و ترویج تلاش برای پیشگیری از آن ایجاد شد.
IASP در سال ۱۹۶۰ با هدف جلوگیری از خودکشی و رفتارهای خودکشی تاسیس شد. این سازمان محققان، پزشکان و سایر متخصصان در زمینه پیشگیری از خودکشی را گرد هم می آورد تا دانش و منابع را به اشتراک بگذارند و بهترین شیوه ها را در پیشگیری از خودکشی ترویج کنند.
WHO آژانس تخصصی سازمان ملل متحد است که مسئول سلامت عمومی بین المللی است. این سازمان برای ارتقای سلامت و رفاه در سرتاسر جهان کار می کند و پیشگیری از خودکشی را به عنوان یک حوزه اصلی تمرکز معرفی کرده است.
از زمان آغاز، روز جهانی پیشگیری از خودکشی اهمیت زیادی پیدا کرده است و به یک رویداد مهم برای حمایت از پیشگیری از خودکشی و افزایش آگاهی تبدیل شده است. این روز در حال حاضر در بسیاری از کشورهای جهان برگزار می شود و طیف گسترده ای از سازمان ها و افراد در فعالیت ها و رویدادهایی برای افزایش آگاهی در مورد خودکشی و پیشگیری از آن شرکت می کنند.
موضوع روز جهانی پیشگیری از خودکشی هر سال تغییر می کند و برای برجسته کردن جنبه های مختلف پیشگیری از خودکشی انتخاب می شود. در سال ۲۰۲۱، موضوع "ایجاد امید از طریق اقدام" بود که بر اهمیت انجام اقدامات مشخص برای جلوگیری از خودکشی و ارتقای امید و انعطاف پذیری در افراد و جوامع متمرکز بود.
هدف از روز جهانی پیشگیری از خودکشی:
هدف روز جهانی پیشگیری از خودکشی افزایش آگاهی در مورد خودکشی و تشویق مردم به درخواست کمک در صورت نیاز است. راه های زیادی برای مشارکت در این روز وجود دارد، مانند شرکت در رویدادها یا شرکت در کمپین های آنلاین که آگاهی در مورد پیشگیری از خودکشی را ارتقا می دهند. بسیاری از سازمانها نیز منابع و پشتیبانی را برای کسانی که ممکن است با افکار یا رفتارهای خودکشی دست و پنجه نرم کنند، ارائه میکنند.
دلایل خودکشی:
بیماری روانی:
بیماری روانی یکی از شایع ترین عوامل مرتبط با خودکشی است. شرایطی مانند افسردگی، اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی و سوء مصرف مواد همگی می توانند خطر افکار یا رفتارهای خودکشی را افزایش دهند.
تجاوز یا سوء استفاده:
تجربه تجاوز یا سوء استفاده، مانند سوء استفاده فیزیکی یا جنسی، می تواند خطر خودکشی را افزایش دهد. تروما می تواند منجر به احساس ناامیدی، درماندگی و ناامیدی شود که می تواند به افکار یا رفتارهای خودکشی کمک کند.
مشکلات رابطه:
مشکلات رابطه، مانند جدایی یا طلاق، می تواند منبع مهم استرس باشد و می تواند به افکار یا رفتارهای خودکشی کمک کند.
استرس مالی:
استرس مالی، مانند از دست دادن شغل یا بدهی نیز می تواند به افکار یا رفتارهای خودکشی کمک کند. استرس مالی می تواند منجر به احساس ناامیدی شود، به خصوص اگر افراد احساس کنند که راهی برای خروج از موقعیت خود ندارند.
بیماری مزمن:
بیماری یا درد مزمن می تواند خطر خودکشی را افزایش دهد، به ویژه اگر افراد احساس کنند که کیفیت زندگی آنها به شدت تحت تأثیر شرایط آنها قرار گرفته است.
انزوای اجتماعی:
انزوای اجتماعی یا تنهایی نیز می تواند یک عامل خطر برای خودکشی باشد. فقدان حمایت اجتماعی می تواند منجر به احساس ناامیدی شود و می تواند به افکار یا رفتارهای خودکشی کمک کند.
راه های پیشگیری از خودکشی:
پیشگیری از خودکشی مستلزم رویکردی چندوجهی است که شامل پرداختن به عوامل زمینهای که در رفتار خودکشی نقش دارند، و همچنین ارائه پشتیبانی و منابع برای کسانی که ممکن است با افکار یا رفتارهای خودکشی دست و پنجه نرم کنند، میباشد. در اینجا چند راه برای جلوگیری از خودکشی آورده شده است:
ارتقای سلامت روان:
ارتقای سلامت روان از طریق آموزش و افزایش آگاهی می تواند به کاهش انگ و افزایش دسترسی به خدمات بهداشت روان کمک کند. این می تواند شامل ارائه اطلاعات در مورد شرایط رایج سلامت روان، مانند افسردگی و اضطراب، و ترویج فواید کمک به موقع باشد.
شناسایی و درمان بیماری روانی:
بیماری روانی یک عامل خطر عمده برای خودکشی است و شناسایی و درمان بیماری روانی بخش مهمی از پیشگیری از خودکشی است. این می تواند شامل ارائه ارزیابی سلامت روان، مانند درمان و دارو، برای کسانی باشد که با مشکلات سلامت روان دست و پنجه نرم می کنند.
رفع سوء مصرف مواد:
سوء مصرف مواد یکی دیگر از عوامل خطر عمده برای خودکشی است و پرداختن به سوء مصرف مواد می تواند به کاهش خطر خودکشی کمک کند. این می تواند شامل ارائه درمان و حمایت از سوء مصرف مواد، مانند مشاوره و گروه های حمایت از همتایان باشد.
ارائه پشتیبانی و منابع:
ارائه حمایت و منابع برای کسانی که ممکن است با افکار یا رفتارهای خودکشی دست و پنجه نرم کنند، برای پیشگیری از خودکشی بسیار مهم است. این می تواند شامل خطوط تماس پیشگیری از خودکشی، گروه های حمایت از همتایان و متخصصان سلامت روان باشد.
کاهش دسترسی به وسایل کشنده:
کاهش دسترسی به وسایل کشنده مانند سلاح گرم و داروها می تواند به کاهش خطر خودکشی کمک کند. این می تواند شامل اجرای سیاست ها و برنامه هایی برای محدود کردن دسترسی به این وسایل باشد، مانند قوانین ذخیره سازی ایمن و برنامه های دفع دارو.
ایجاد محیط های حمایتی:
ایجاد محیط های حمایتی، مانند مدارس و محل های کار که سلامت روان و رفاه را در اولویت قرار می دهند، می تواند به کاهش خطر خودکشی کمک کند. این موضوع میتواند شامل ترویج ارتباطات اجتماعی مثبت، اجرای سیاستها و برنامههای بهداشت روانی، و ارائه پشتیبانی و منابع برای کسانی باشد که ممکن است دچار مشکل باشند.
در خاتمه، روز جهانی پیشگیری از خودکشی فرصت مهمی برای افزایش آگاهی در مورد خودکشی و تشویق مردم به درخواست کمک در صورت نیاز است. خودکشی یک تراژدی قابل پیشگیری است و برای افراد، جوامع و سازمان ها مهم است که با یکدیگر همکاری کنند تا درک و حمایت از کسانی را که ممکن است در حال مبارزه هستند ارتقاء دهند. با اقدامی برای جلوگیری از خودکشی، میتوانیم به نجات جان انسانها و ایجاد دنیایی امنتر و حمایتکنندهتر برای همه کمک کنیم.
گردآوری: بخش تونل زمان سرپوش
- 18
- 3