در تصادفات رانندگی یکی از سیستم‌هایی که به خوبی می‌تواند باعث کاهش صدمات جانی به سرنشینان شود کیسه هوا است. کیسه هوا یا همان Airbag یکی از مهمترین فاکتورها در خودروهای امروزی است.
قوانین سخت گیرانه بسیاری از کشورها خوشبختانه باعث شده تا خودروسازان علاوه بر استفاده از ایربگ در داشبورد و فرمان بخش‌های دیگر خودرو نظیر ستون‌های کناری صندلی‌ها و زانوها را نیز به کیسه هوا مجهز کنند.
ایربگ و کمربند ایمنی به عنوان نگهدارنده‌های مهم سرنشینان شناخته می‌شوند. کمربند ایمنی به عنوان نگهدارنده اول و کیسه هوا به عنوان نگهدارنده دوم معرفی می‌شوند. حتی عبارت SRS به معنایSecondary Restraint System است که در قسمت‌هایی که ایربگ نصب شده نیز به چشم می‌خورد.
کیسه هوا در مدت زمان یک هزارم ثانیه عمل می‌کند. این بالشتک‌های سفید دارای سنسورهایی هستند که در اثر ضربه و یا تصادف شدید به سرعت باد می‌شوند. سنسور کیسه هوا که یک سیگنال الکترونیکی است در موقع برخورد و تصادف به سنسورهای داخل جعبه حاوی کیسه هوا دستور پر شدند می‌دهد.
کیسه هوا دارای سه قسمت اصلی است. کیسه سنسور و ژنراتور تولید گاز سه بخش اصلی را تشکیل می‌دهند. ژنراتور تولید گاز نیز طی یک فرایند شیمایی عمل کرده و گاز نیتروژن تولید می‌کند. جنس اصلی کیسه هوا نیز از الیاف نایلون بسیار سبک و مقاوم ساخته شده که دارای قابلیت‌های ویژه‌ای است.
با باز شدن کیسه هوا کمترین آسیب به راننده و دیگر سرنشینان وارد می‌شود. در بخش‌هایی که کیسه هوا در آن تعبیه شده حسگر‌های مخصوص قرار دارد که در صورت بروز حادثه در کمترین زمان ممکن باد می‌شوند و قبل از برخورد سر صورت یا بدن سرنشینان به بدنه داخلی کابین بین این دو قرار می‌گیرند. همچنین کیسه هوا بعد از باز شدن خیلی آرام باد آن خالی می‌شود. زیرا به خاطر آنکه حجم باز شدن کیسه هوا بسیار زیاد است امکان دارد سرنشین دچار خفگی شود به همین خاطر باد آن در کوتاه‌ترین زمان ممکن پس از دفع ضربه خالی می‌شود.
امروزه با پیشرفت تکنولوژی برخی از شرکت‌های خودروسازی نوآوری‌های جدیدی در بخش کیسه هوا ایجاد کرده‌اند. شرکت ولوو از کیسه هوای عابری برروی کاپوت استفاده کرده است. مرسدس‌بنز نیز در برخی از مدل‌های لوکس خود از کمربند‌های ایمنی دارای کیسه هوا نیز استفاده کرده است.
- 17
- 4
