چند سال پیش، یک مدل بسیار ساده از رنو با نام رنو لوگان که البته پس از مدتی تندر۹۰ خوانده شد، به بازار خودرویی ایران راه یافت. این خودرو در ابتدا به دلیل ظاهری که کاملاً ساده و در مواردی زشت و گاهاً بسیار زشت خوانده می‌شود، خرید و فروش آنچنانی نداشت.
عده ای که قدرت ریسک کردن روی خودرو جدید را داشتند، این خودرو را خریداری کردند و اتفاقی عجیب برایشان رخ داد. این خودرو که به نسبت ارزان هم بود، تجربه بسیار خوب و بی آزاری برای دارندگان خود به جای گذاشت.
به گزارش جام جم آنلاین، تندر ۹۰ با رویکرد خودروی خوب برای همه اقشار جامعه از طرف شرکت رنو تولید شد و دلیل سادگی ظاهری برای پایین آمدن قیمت تولید می باشد. می توان گفت مهندسین رنو با تولید این خودرو توانستند این شعار را تحقق ببخشند.
تندر اتوماتیک تندر ۹۰ با دارا بودن توان موتور بالا، مصرف سوخت به نسب پایین و شتابی بهتر از هم رده های ایرانی خود با یک موتور ۱.۶ لیتری توانسته خواسته خانواده های ایرانیان را تحقق ببخشد.
توان خوب این خودرو در زمان حرکت و همچمنین فضای داخل کابین مطلوب آن توانست به خوبی نظر خانواده هایی که بیش از ۳ نفر هستند بودند را به خود جلب کند. به دلیل آسایش بیشتر تندر۹۰ به نسبت ۲۰۶، شاید توانست رقابت خوبی با آن داشته باشد.
این خودرو در چند مدل ارائه شد که قالب آنها در آپشن هایی نظیر شیشه بالابر و آینه برقی متفاوت هستند. ولی تفاوت عمده آن در گیربکس های اتوماتیک و دستی می باشد.
تندر با دنده دستی جعبه دنده های دستی با ۵ دنده به جلو تنوع قدرتی بیشتری را به دارندگان می دهد. ضمن اینکه به دلیل ۵ دنده بودن می تواند به شما سرعت بیشتری را در جاده ها بدهد و ضریب تقسیم آن منطقی تر می باشد.
در عوض نسخه دنده اتوماتیک این خودرو، با گیربکس ۴ دنده سواری نسبتاً نرمی را به شما می دهد و شما را از شر درگیری با دنده در ترافیک روزافزون تهران می رهاند. از طرفی این گیربکس به دلیل ۴ دنده بودن، نمی تواند همدم خوبی برای مسافرت ها با سرعت ۱۲۰ کیلومتر به بالا باشد.
از طرفی نیز متوسط مصرف سوخت در نمونه اتوماتیک حدود ۱ تا ۱.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر بیشتر از نمونه دنده ای است.
ولی در مجموع، با توجه به سیستم جلوبندی معقول، مصرف به نسبت کمتر از رقبا، نرمی بیشتر خودرو و جادار بودن آن، با وجود چهره ای بسیار ساده توانسته است جایگاه بسیار خوبی در بازار خرید و فروش خودرو کسب کند.
- 15
- 5
