اَبَرماشین‌هایی که فراموش شده اند (+تصاویر)

تاکنون خودروهای پیشتاز و فوق‌العاده‌ای ساخته شده‌است که از فناوری‌های بالایی استفاده می‌کردند و در عین حال به پیشرفت این گونه فناوری‌ها در صنعت خودرو نیز کمک فراوانی کرده‌اند. این خودروها به طرز وحشتناکی سریع و در عین حال گران‌قیمت هستند و در خود اجزا و تجهیزاتی را دارند که بیشتر در رویاها باید آنها را جست‌وجو کرد. یک اَبَرخودرو همچنان‌که باید از ظاهر و سرعت خوبی برخوردار باشد، باید از یکسری استانداردهای خاص که در دنیای ابرخودروها وجود دارد نیز تبعیت کند.

در این بین گروهی از خودروسازان نیز وجود دارند که به نظر می‌رسد برای حفظ این استانداردها به یک دستورالعمل عمومی دست پیدا کرده‌اند. فراری، لامبورگینی و مک‌لارن از پیشگامان این مسیر به شمار می‌روند. آکورا، استون‌مارتین و جگوار نیز هرچند نتوانسته‌اند با حفظ ظاهر و رعایت سرعت بالا در محصولاتشان به رقابت با بهترین‌های این مسیر همراه باشند، اما آنها نیز محصولاتی دارند که بخوبی می‌توانند در رقابت شرکت داشته باشند.

پورشه ۹۵۹ یا بوگاتی ویرون از جمله خودروهایی است که در این عرصه کمتر مورد توجه قرار گرفته و هنگام عرضه به علت مناسب نبودن زمان، بیش از حد گران بودن یا به دست نیاوردن مدارک معتبر نتوانستند عنوان یک خودروی سوپر اسپرت را از آن خود کنند.

در ادامه با ده خودروی خاص آشنا می‌شویم که به علت کمبود منابع و استانداردهای زمان خود نتوانستند به محبوبیت هم‌قطاران‌شان دست پیدا کرده و خیلی زود فراموش شدند.

استون مارتین وان ـ۷۷

(۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲) Aston Martin One-77

استون مارتین شهرت خود را در بعضی از بزرگ‌ترین تورهای مشهور دنیا به دست آورده است. اما این شرکت هرگز سعی نکرد با بازار خودروهای سوپر و فوق‌العاده رقابت داشته باشد. وان-۷۷ به تنهایی یک خودروی مدرن با فیبر کربن و ساخته شده از آلومینیوم است که از یک موتور v12 بهره می‌برد، پیشرانه‌ای که ۵/۷ لیتری بوده و ۷۵۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کند. این خودرو می‌توانست در کمتر از ۷/۳ ثانیه از حالت سکون به سرعت صد کیلومتر در ساعت دست پیدا کند. از این خودرو فقط ۷۷ دستگاه تولید شد و قیمت آن حدود ۴/۱ میلیون دلار (تقریبا شش میلیارد و ۳۰۰میلیون تومان) است.

مرسدس بنز اس‌ال ۷۳

ای‌ام‌جی مدل ۱۹۹۹ Mercedes-Benz SL 73 AMG

این مدل که بین سال‌های ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۱ روی خط تولید شرکت مرسدس بنز وجود داشت، شبیه‌ترین نمونه از محصولات این شرکت در کلاس تفریحی بود. این خودرو به یک موتور V12 مجهز است و شش لیتر حجم دارد و می‌تواند از حالت سکون تا سرعت صد کیلومتر در ساعت را ظرف ۹/۵ ثانیه طی کند. زمانی که مرسدس نمونه اس۶۰۰ را که وزنی حدود دو تن داشت طراحی کرد، موتور اس‌ال۷۳ را مورد بازبینی قرار داد و یک موتور V12 جدید را عرضه کرد که ۳/۷ لیتری بود. این پیشرانه ۵۲۵ اسب بخار قدرت داشت و می‌توانست تا سرعتی حدود ۲۲۰ کیلومتر در ساعت دست پیدا کند. این خودرو اما به دلیل مشابهت‌های فراوانی که با رقیب اصلی خود یعنی لامبورگینی دیابلو داشت نتوانست عمر زیادی داشته باشد و خیلی زود به فراموشی سپرده شد.

جگوار ایکس‌جِی ۲۲۰

(۱۹۹۲ تا ۱۹۹۴) Jaguar XJ220

جگوار تاکنون توانسته است به شهرت خیره‌کننده‌ای در عرصه خودروسازی دست پیدا کند. اما تولید نمونه ایکس‌جی۲۲۰ لزوما نمی‌تواند ادامه دهنده همان شهرت همیشگی باشد. در نمایشگاه ۱۹۸۸ انگلستان، شرکت جگوار یک نمونه پرزرق و برق را معرفی کرد که به یک موتور ۲/۶ لیتری V12مجهز بود و سرعتی حدود ۲۵۰ کیلومتر داشت. این خودرو با ظاهر آینده‌نگرانه‌اش که نوید یک خودروی فوق‌العاده را به بیننده القا می‌کرد، موفق شد تعدادی از آن را به فروش برساند؛ خودرویی که در عمل اصلا وجود خارجی نداشت و عملا تولید آن تا سال ۱۳۷۱/ ۱۹۹۲ به طول انجامید. در آن سال خودرویی که عرضه شد به یک موتور ۶ Vدوقلوی توربو مجهز بود و این اقدام یک فاجعه به شمار می‌رفت. با این حال نمی‌شد مدرن بودن این خودرو را مخفی کرد. خودرویی که در کمتر از ۵/۳ ثانیه می‌توانست سرعت صفر تا صد کیلومتر را بپیماید و به سرعت بالای ۲۷۰ کیلومتر در ساعت دست پیدا کند. هرچند تبلیغات زیادی روی آن انجام شد اما سال‌ها طول کشید تا شرکت جگوار بتواند نمونه‌های تولید شده را به فروش برساند. آخرین نمونه این خودرو نیز در سال ۱۳۹۳/ ۲۰۱۴ با قیمت ۹۳۳ هزار و ۳۷۲ دلار (حدود چهار میلیارد و ۳۰۰میلیون تومان) به سلطان برونئی فروخته شد.

ویکتور دبلیو ۸

Vector W8

در دهه ۷۰ میلادی زمانی که تاجری به نام جرالد ویگرت به دنبال ادغام ترکیب قدرت اسب بخار آمریکا با آخرین فناوری هوافضا برای ساخت یک خودروی فوق‌العاده بود متولد شد و ویگیرت (Wiegert) نامیده شد. حدود ده سال بعد با صرف هزینه‌های زیاد و پی بردن به این نکته که طرح مورد نظر چندان قابلیت اجرا ندارد نام آن به دبلیو۸ تغییر کرد. این خودرو به دو موتور توربوشارژ شورولت V8 مجهز بود و بدنه‌ای از فیبر کربن داشت به همراه تجهیزات بسیار پیچیده و گران‌قیمت. هرچند این پروژه از ابتدا محکوم به نابودی بود اما سازندگان و مالکان طرح از طریق فروش زمین‌هایشان موفق شدند ۲۲ دستگاه از آن را تولید کنند. اما این پایان کارW8 نبود و شهرت آن باعث شده بود شاهزاده ویکتور پوستر این خودرو را از سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۷۱/ ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۲ در اتاق نشیمن خود نصب کند. همچنین برای ساخت یک فیلم اکشن یکی از این نمونه‌ها به قیمت ۲۷۵ هزار دلار (حدود یک میلیارد و ۲۳۸ میلیون تومان) فروخته شد.

دتوماسو پانترا

۱۹۷۱ تا ۱۹۹۲ (DeTomaso Pantera)

این خودرو را یک آمریکایی در ایتالیا طراحی کرده و به نوعی می‌توان آن را همدوره فورد ۳۵۱ کلیولند (Cleveland) دانست که در واقع اولین تلاش خودروسازان برای ساخت یک خودروی پیشتاز و فوق‌العاده بود. این خودرو به موتوری مجهز بود که ۳۱۰ اسب بخار قدرت داشت و به دلیل این که تشابهات فراوانی به ساختار موتور فورد داشت صاحبان آن می‌توانستند براحتی آن را تغییر دهند. در سال ۱۳۵۳/ ۱۹۷۴ تولید فورد ۳۵۱ متوقف شد و تولید پانتراس جایگزین آن گردید. اما شرکت دتوماسو موتورهای ۳۵۱ اسب بخاری فورد استرالیا را خریداری کرد و به تولید نمونه پانترا در اروپا و فروش آن ادامه داد. با شروع دهه ۸۰ مجددا به بازار آمریکا راه پیدا کرد و به عنوان رقیب لامبورگینی کونتاچ به کار گرفته شد. طی ۱۵ سال ارزش آنها دوبرابر شد و همچنان نمونه‌های باقیمانده آنها در بین خریداران خودروهای خاص باورنکردنی است. یکی از آخرین نمونه‌های پانترا سال گذشته با قیمت کمی بیش از ۴۰ هزار دلار (حدود ۱۸۰ میلیون تومان) به فروش رفت.

گیسیتالیا ۲۰۲ جی‌تی

(۱۹۴۶ تا ۱۹۵۲) Cisitalia 202 GT

شرکت گیسیتالیا پس از جنگ جهانی دوم توسط یک صنعتگر ایتالیایی به نام پیرو دوسیو در نزدیکی شهر مودنا تاسیس شد؛ جایی که مردی به نام انزو فراری نیز وجود داشت و نظراتی شبیه دوسیو در سر می‌پروراند و به عنوان رقیب یکدیگر وارد عرصه ساخت خودرو شدند. اما کسی که در این رقابت پیروز بود گیسیتالیا بود و موفق شد مدل ۲۰۲جی‌تی را سال ۱۳۲۵/ ۱۹۴۶ روی جاده‌ها به حرکت درآورد. این خودرو که شکل و شمایل خودروی مسابقه‌ای داشت از طرف موزه هنرهای مدرن فقط برای نمایش خریداری شد. این شرکت به دلیل مشکلات فراوان مالی اوایل دهه ۱۳۳۰/۱۹۵۰ و بعد از آن که فقط ۱۷۰ دستگاه از آن را تولید کرده بود ورشکسته شد. اما عنوان و دانش گیسیتالیا در ادامه به خلق و تولید نمونه‌های فراری منتهی شد. همچنین جگوار ایکس‌جی۲۲۰ که رقیب جدی برای مک‌لارن اف ـ یک به شمار می‌رود و به عنوان سریع‌ترین خودروی جهان از آن یاد می‌کنند نیز از فناوری و دانش ساخت گیسیتالیا ۲۰۲ جی‌تی بی‌بهره نمانده است.

نوبل ام۶۰۰

Noble M600

این خودرو از نظر فناوری تکامل یافته است و انتظارات مردم و علاقه‌مندانش را از یک ابرخودرو تامین می‌کند. اما وقتی صحبت از قد و قامت کوچک به میان می‌آید، فناوری بسیار زیاد می‌تواند یک عامل منفی و بد در نظر گرفته شود. نوبل ام۶۰۰ با تمام تجهیزاتی که دارد، به دلیل این که فاقد الزامات ایمنی مجاز و قانونی برای رانندگی است می‌تواند یک ارابه مرگ برای سرنشینانش باشد؛ زیرا در اقدامی ناشیانه از سوی تولیدکنندگانش به سیستم ترمز ضد قفل و کنترل کشش مجهز نشده است. نوبل نیز به یک موتور V8 دو توربو مجهز است که ۶۵۰ اسب بخار قدرت دارد و صفر تا صد کیلومتر در این خودرو شش ثانیه طول می‌کشد و تا سرعت حدود ۲۶۰ کیلومتر در ساعت نیز می‌تواند حرکت کند. نوبل در نهایت همچنان یک نام تجاری ناشناس باقی مانده است.

بی‌ام و ۸۵۰ سی‌اس‌آی

BMW 850CSi

بی‌ام و سری ۸ در سال‌های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۹ از مجموعه محصولات پیشرفته‌ای بود که شرکت سازنده هر روز آنها را به نمایش می‌گذاشت. ظاهر ۸۵۰ سی‌اس‌آی به یک سوپراسپرت نجیب‌زاده شباهت داشت که با داشتن چهار صندلی برای چهار مسافر فضای مناسبی را خلق می‌کرد. این خودرو از یک موتور V6بهره می‌برد که با داشتن حجم موتور ۵/۶ لیتر می‌توانست ۳۷۶ اسب بخار قدرت تولید کند. سی‌اس‌آی همچنین به یک سیستم تعلیق جدید نیز مجهز شده بود و برای این که بتواند آن را از حالت سکون تا صد کیلومتر را در کمتر از شش ثانیه طی کند، به یک کیت هواپیما نیز مجهز شده بود. در دهه ۹۰ میلادی بهترین موتورهای ساخته شده برای این محصول در نظر گرفته شد اما در نهایت نتوانست با مک‌لارن اف- وان افسانه‌ای که دارای تشابهات فنی یکسانی بودند به رقابت برخیزد.

آکورا ان‌اس‌ایکس

Acura NSX

این خودرو که در واقع مانند یک سوپر اسپرت عمل می‌کند، آن‌گونه به مخاطب القا می‌کند که از عهده هر کاری که یک ابر خودروی ایتالیایی می‌تواند انجام دهد برمی‌آید جز آن که مالک خودش را هیچ‌گاه ترک نخواهد کرد. این شعاری بود که تولیدکنندگان آکورا ان‌اس‌ایکس برای معرفی آن در نمایشگاه خودروی ۱۹۸۹ شیکاگو انتخاب کرده بودند و انتظار داشتند که محصولشان جهان خودرو را تکان دهد. انتظار می‌رفت این خودرو که به یک موتور V6 با ۲۷۰ اسب بخار قدرت مجهز بود و از سیستم تعلیق طراحی شده برای آیرتون سنا، افسانه فرمول یک بهره می‌برد، برای ۱۵ سال رقیب سرسختی در مقابل فراری و لامبورگینی باشد. اما متاسفانه هوندا نتوانست اعتبار لازم برای رقابت را از شرکت‌های ایتالیایی به دست بیاورد و هرگز احترامی که لیاقت آن را داشت کسب نکرد. امروزه ان‌اس‌ایکس از نگاه سازندگانش در نوع خود افسانه‌ای دست‌نیافتنی است و نسل‌های بعدی آن نیز با همان افتخار و دیدگاه تولید و عرضه می‌شوند.

سیزتا وی۱۶تی

Cizeta V16T

وجه تمایز سیزتا نسبت به سایر خودروهای فوق‌العاده هم‌عصر خود در این است که پروژه ساخت آن توسط شرکت دیسکو ـ که اصلا خودروساز نبود ـ کلید خورد. وی۱۶تی در شرکت سیزتا مورودر (Cizeta-Moroder) متولد شد. این خودرو براساس طراحی مارسلو گاندینی که طراح اصلی لامبورگینی دیابلو بود ساخته شد و به یک موتور۱۶ Vپیچیده مجهز بود که ۵۴۰ اسب بخار قدرت داشت. شرکت سیزتا مورودر که اساسا قادر به ساخت خودروهای سوپر نبود نمی‌توانست استانداردهای ایمنی و همچنین استانداردهای داخلی ایالات متحده را بگیرد. به همین خاطر نتوانست در این کشور بازاری برای خود به‌وجود بیاورد. به خاطر برچسب قیمتی ۵۰۰ هزار دلاری این خودرو و موفق‌نبودن در به دست آوردن بازار فروش آن فشار زیاد و ضرر مضاعفی به تولیدکننده آن وارد شد، تا آنجا که پس از تولید ۲۰ دستگاه از آن، پروژه به کلی تعطیل شد. این در حالی است که در سال ۲۰۰۹ فقط یک دستگاه از این خودرو به‌طور غیرقانونی از طریق مرز پورتریکو وارد ایالات متحده شد.

محمدرضا نجفی شاهکوهی