خودروی آب سوز
یکی از انواع دستگاه های انرژی رایگان، خودروی آب سوز نام دارد که بخاطر وعده بزرگش در میان پژوهشگران این حوزه، محبوبیت بالایی دارد. فقط کافیست که به جای بنزین گران قیمت از شیر آب، به میزان چند لیتر آب درون مخزن خودرو بریزید تا مجموعه عظیمی از مشکلات بشر( آلودگی هوا ، مشکلات استخراج نفت و…) حل شود. از بزرگترین مشکل خودروی آب سوز می توان به قوانین ترمودینامیک و میزان انرژی موردنیاز برای انجام چنین فرآیند شیمیایی پیچیده اشاره کرد.
ورودی و خروجی خودروی معمولی به ترتیب، بنزین بهمراه اکسیژن هوا و دی اکسید کربن بهمراه بخار آب می باشد. از این رو سطوح انرژی ورودی خودرو( بنزین) و خروجی آن( دی اکسید کربن و آب) بسیار متفاوت است و انرژی موردنیاز برای حرکت خودرو از اختلاف این سطوح انرژی، تامین می شود.
پس از اینکه بنزین در خودروی معمولی میسوزد و انرژی آزاد میکند؛ موتور خودرو در تلاش برای تبدیل این انرژی مازاد به حرکت دورانی است تا خودرو را به حرکت درآورد ولی ورودی و خروجی خودرو در خودروی آبسوز، آب می باشد. پس میان ورودی و خروجی، هیچ اختلاف انرژی وجود ندارد و میزان انرژی قابل استخراج، منفی است و حتی صفر هم نیست. درصورتی که بازدهی الکترولیز آب و سوزاندن هیدروژن و اکسیژن به میزان ۱۰۰% باشد؛ انرژی خالصی که از این مجموعه خارج میشود، معادل صفر خواهد بود ولی بازده هیچ یک از این فرآیندها ۱۰۰ درصد نیست به همین خاطر به تزریق دائمی انرژی نیاز دارد.
تجربیات جهانی خودروی آب سوز
بحث خودرو های آب سوز در فناوری خودرو، بحث جدیدی به شمار نمی رود. در واقع قبل از مطرح شدن این ایده در ایران، در ابتدا غربی ها، آن را مطرح کردند. چارلز اچ گرت،« برای چند دقیقه» خودرویی با سوخت آب را به نمایش درآورد که این موضوع در اخبار صبح دالاس در تاریخ ۸ سپتامبر سال ۱۹۳۵ اطلاع رسانی شده است. گرت در خودروی آب سوز، الکترولیز آب را به اکسیژن و هیدروژن تبدیل کرد و در همان سال، گواهی ثبت اختراعی را به ثبت رساند. این ثبت اختراع، بیانگر نقشه ایست که یک کاربراتور با صفحات الکترولیز که مشابه کاربراتور های عادی است در بخش پایینی خود کار می کند. در اثر گواهی ثبت اختراع گرت، هیچ راهکاری برای شناسایی یک منبع جدید انرژی، شناسایی نشد.
استنلی مایر در سال ۱۹۸۰ مدعی شد که می تواند انرژی را از آب استخراج کند. اگرچه دچار تناقض گویی برای توضیح این پدیده شد. در سال ۱۹۹۶ استنلی مایر توسط دادگاهی در اوهایو به جرم تقلب و کلاه برداری، متهم گردید.
شرکت فن آوری هیدروژن کاربردی در سال ۲۰۰۲ اختراعی به نام" Aquygen" را ثبت کرد. ادعای این شرکت، چنین بود که می تواند باعث به حرکت درآوردن یک وسیله نقلیه با استفاده از سوخت آبی شود. دنیس کلاین، بنیانگذار این شرکت گفت که با تولیدکننده های بزرگ خودرو در حال انجام مذاکرات است و دولت آمریکا میخواهد با استفاده از تکنولوژی وی، خودروی هامر را تولید کند. اکنون این شرکت، دیگر هیچ ادعایی درخصوص این که می تواند سوخت خودرو را به وسیله آب تأمین کند، ندارد و صرفا می گوید که می تواند میزان بهره وری سوخت های هیدروژنی را افزایش دهد.
برطبق اعلام شرکت انرژی جهانی ژنزیس در سال ۲۰۰۲، وی دستگاهی را برای ورود به بازار، آماده کرده است که می تواند با جدا کردن و ترکیب مجدد هیدروژن و اکسیژن، انرژی را از آب استخراج کند. این شرکت نیز در سال ۲۰۰۳ گفت که به ارتقا این فناوری برای به حرکت درآوردن خودرو پرداخته است و با وجود دریافت بیش از ۲.۵ میلیون دلار از سرمایه گذاران، هیچگاه دستگاهی را به بازار، ارائه نکرد. بنیان گذار شرکت انرژی جهانی ژنزیس به نام پاتریک کلی در سال ۲۰۰۶ به دلیل سرقت و کلاه برداری به پنج سال زندان در نیوجرسی و بازپرداخت ۴۰۰ هزار دلار به خسارت دیدگان، محکوم گردید.
یک فرد ایرانی از سال ۲۰۱۶ مدعی ساخت خودرویی شد که برای تأمین انرژی اش، صرفا از آب استفاده می کند. اعلام این خبر در در روز های ابتدایی، حواشی بسیاری در پی داشت اما دیگر هیچ خبری از آن نشد تا جاییکه به این تصور رسیدیم که به همان سرانجام همیشگی دچار شده است . حال باید منتظر ماند ببینیم استفاده از خودرو آب سوز عملی خواهد شد یا خیر.
گردآوری: بخش خودرو سرپوش
- 11
- 1