عینک واقعیت افزوده
واقعیت مجازی مبتنی بر مجموعه ای از ابزارهای خاص است که از آن ها می توان به عینک واقعیت مجازی، هدفون و دستکش های لمسی اشاره کرد که هم اکنون عموم می توانند از آن استفاده کنند. تصاویر یا ویدئوها توسط این ابزارها از طریق هدست و سیستم صوتی نمایش داده میشود و این ابزارها در تلاشند تا برای کاربر، یک محیط کاملاً واقعی را ایجاد کنند. به طورمثال ، کاربر میتواند واقعیت مجازی را با استفاده از دستکش های مجازی با دستانش احساس کند و جسم را حرکت دهد یا حتی گیتار بزند.
تاریخچه عینک واقعیت افزوده
در سال ۲۰۱۳ میلادی، شرکت گوگل، موفق به عرضه ی نخستین عینک واقعیت مجازی خود در بازار شد. با وجود شکست گوگل گلس اکسپلورر، شرکتهای مختلفی بر روی عینک های واقعیت مجازی فعالیت کردند و موفق به ایجاد نتایج بسیار جذابی شدند.
اهداف عینک واقعیت افزوده
عینک واقعیت مجازی با هدف فراهم کردن عملکرد بی سیم گوشی ها و دستگاه های مشابه به صورت مستقیم دربرابر چهره یا سر انسان بوجود آمد. کارایی عینک های هوشمند با استفاده از کنترل لمسی یا بدون استفاده از لمس می باشد. شما با استفاده از عینک هوشمند، مجوز مدیریت تماس یا پاسخ دادن به پیام ها، ثبت تصویر و فایل ویدیویی از نقاط موردنظرتان در کنار گوش دادن به فایل موسیقی، تعامل با برنامه ها، استفاده از ناوبری GPS و نمایش پوشش AR را دارید. عینک های هوشمند در صنایع مختلف همانند بهداشت، درمان، ساخت و ساز و سایر موارد، ویژگی های بسیاری دارند.
اجزای عینک های واقعیت افزوده
عینک های واقعیت افزوده، متشکل از سه بخش کاملاً متفاوت می باشد؛ به این صورت که اولین بخش آن به سنسور ها و دوربین های عینک، مربوط میشود که کاربرد آن برای شناسایی محیط اطراف و وضعیت کاربر است. یکی از ویژگی های برخی از دوربین ها، قابلیت تشخیص عمق تصاویر است و کاربردشان اینست که شکل و حجم اشیای پیرامون کاربر را تشخیص میدهند.
بخش مربوط به تجزیه و تحلیل داده ها ، دومین بخش این عینک ها را تشکیل می دهد که امروزه باید توسط کابران در قالب یک وسیله ی جانبی کوچک در کنار عینک نگهداشته شود. این بخش در بعضی از موارد با اتصال به کمربند کاربرد به صورت باسیم و یا بی سیم با عینک ارتباط برقرار می کند. وظیفه ی این بخش، تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از سنسورها و دوربین هاست که متناسب با وضعیت کاربر و درخواست او، عناصری را آماده می کند که باید به محیط اطرافش اضافه شوند.
پروژکتور عینک، سومین بخش هر عینک واقعیت افزوده است و نحوه ی بازتاب تصاویر بر روی لنزهای عینک باید بگونه ای باشد که عناصر آماده شده در مرحله ی قبل، در مقابل چشم کاربر ایجاد شوند و حس این که آن ها درون محیط وجود دارند را در او ایجاد کند.
انواع عینک های واقعیت مجازی
عینک های واقعیت مجازی متشکل از ۳ گروه زیر میباشد :
* عینک واقعیت مجازی موبایلی:
هدست های موبایلی از قابلیت لنز برخوردارند که شما باید درون آنها گوشی خود را قرار دهید. گوشی هوشمند شما با استفاده از لنز ها به یک دستگاه واقعیت مجازی تبدیل می شود. به دلیل این که موبایل، پردازش این هدست ها را بر عهده دارد، نیازی به وصل کردن هیچگونه سیمی نیست.
* عینک واقعیت مجازی کامپیوتری( متصل شونده):
قابلیت اتصال این هدست ها به کامپیوتر و یا PS وجود دارد. کیفیت تصویر و ردیابی حرکت سر با استفاده از یک صفحه نمایش اختصاصی به جای گوشی هوشمند در این هدست ها و همچنین استفاده از حسگرهای حرکتی داخلی و ردیاب دوربین خارجی، بهبود پیدا کرد. قیمت این هدست ها در بازار، متنوع است.
* عینک واقعیت مجازی بر پایه سیستم عامل( مستقل):
این نوع از هدست ها عملکرد مستقلی دارند و به یک دستگاه پردازشی و یا سیم نیازی ندارند.
نکات موردنیاز در هنگام استفاده از عینک واقعیت مجازی
در زمان استفاده از عینک واقعیت مجازی، نکات زیر را در نظر بگیرید:
>> بعد از این که عینک واقعیت مجازی که موبایل داخلش قرار دارد را از سر خود برداشتید، گوشی همراهتان را در معرض نور شدید آفتاب قرار ندهید؛ به این دلیل که دستگاه شما با عبور نور از عدسی ها و متمرکز شدن آن ها روی نمایشگر تلفن همراهتان اسیب می بیند.
>> توصیه می شود که افراد زیر ۱۳ سال از عینک های واقعیت مجازی استفاده نکنند.
>> در زمان استفاده از عینک واقعیت افزوده برای اولین بار ، حتماً یکی از دوستانتان را بهمراه داشته باشید.
>> وقتی که از عینک واقعیت مجازی استفاده میکنید باید در اطراف خود دایره ای به شعاع تقریباً یک متر خالی کنید.
>> حتی درصورت نبود موبایل در درون عینک، نباید آنرا مقابل نور شدید افتاب به چشمتان بزنید و همچنین نباید به خورشید نگاه کنید؛ به این دلیل که احتمال دارد بینایی خود را از دست بدهید.
گردآوری: بخش دیجیتال سرپوش
- 18
- 5