انگلیس بازی‌های ملی را تحریم کرد

به گزارش ایسنا، دیدار دوستانه تیم‌های ملی ایتالیا و انگلیس در سال ۱۹۳۴ بازی عجیبی بود. ایتالیا در تابستان این سال در خانه قهرمان جهان شده بود. پیش از جام جهانی این تیم در دیداری دوستانه در رم به مصاف انگلیس رفت و بازی با تساوی یک بر یک به پایان رسید. با این حال انگلیسی ها در جام جهانی حضور نداشتند!

مبدعان فوتبال این ورزش را فراتر از مرزهای خود با تحقیر نگاه می‌کردند و احساس می‌کردند از همه برتر هستند اما واقعیت این چنین نبود. به همین خاطر ترجیح می‌دادند در رقابت‌های ملی شرکت نکنند تا خلاف آن مشخص نشود. آنها هنوز جزو فیفا نیز نبودند. موسولینی قصد داشت انگلیسی‌ها را شکست دهد. او می‌خواست نشان دهد ایتالیا بهترین تیم جهان است. ویتوریو پوتزو، سرمربی بزرگ آن سال‌ها از پیروزی تیمش مطمئن نبود. با این حال موسولینی اشتیاق فراوانی برای انجام این بازی داشت و به همین خاطر جایزه ارزشمندی را در صورت پیروزی به آتزوری‌ها پیشنهاد داد. بازیکنان ایتالیا با شکست انگلیس می‌توانستند یک آلفا رومئو (اتومبیل) داشته باشند. بازی در هایبوری زیر باران شدید و در حضور ۶۱ هزار نفر برگزار شد. رادیو ایتالیا این دیدار را به صورت زنده پوشش داد.

ایتالیا با ترکیب تیم قهرمان خود وارد زمین شد. انگلیس با هفت بازیکن از آرسنال و "متیوس" جوان به میدان رفت. این تیم در مدت ۱۰ دقیقه توانست سه بار دروازه ایتالیا را باز کند. همچنین یک پنالتی را در این زمان کوتاه از دست داد. ایتالیا نیز مجبور شد ۱۰ نفره به کار خود ادامه دهد چون مونتی به علت آسیب دیدگی از زمین بیرون رفت. او به علت تکل شدید تد دریک پایش شکست و نتوانست به بازی ادامه دهد. با این حال ایتالیا از این بحران خود را خارج کرد و بازی قدرتمندانه و خشنی را به نمایش گذاشت. جنگی که ایتالیا به راه انداخت با شکستگی بینی هاپگود همراه شد. یکی از استخوان‌های قفسه سینه بوودن نیز شکست و بارکر با شکستگی در ناحیه دست رو به رو شد. تد دریک نیز بازی را با یک آسیب دیدگی شدید از ناحیه پا به پایان رساند.

در نیمه دوم مئاتسا دو گل پیاپی برای ایتالیا به ثمر رساند اما در نهایت تیمش سه بر دو شکست خورد. با این حال ایتالیا از کسب چنین نتیجه ای خیلی راضی بود. نیکولو کاروسیو روزنامه‌نگار، ایتالیا را شیرهای هایبوری نامید و هنگام بازگشت از آنها همچون قهرمانان استقبال کردند.

انگلیس به خاطر خشونت شدید آن دیدار به شدت عصبانی شد و یک روز بعد فدراسیون فوتبال این کشور اعلام کرد بازی های ملی را تحریم می‌کند. این تصمیم شامل تیم‌های بریتانیایی همچون اسکاتلند، ایرلند و ولز نمی‌شد. خوشبختانه این تصمیم تنها برای یک سال باقی ماند. ایتالیا در سال ۱۹۳۸ دوباره فاتح جام جهانی شد و این قهرمانی را در فرانسه جشن گرفت. انگلیس باز هم در این بازی‌ها حضور نداشت و تا سال ۱۹۵۰ این موضوع را به تعویق انداخت. این تیم در جام جهانی ۱۹۵۰ مغلوب اسپانیا و آمریکا شد و با ناراحتی به کشورش بازگشت.