مدافع فوتبال کیست؟ + انواع مدافع فوتبال

یک مدافع فوتبال خوب باید مهارت های فنی، مقاومت ذهنی و آمادگی جسمانی خوبی داشته باشد

مدافع فوتبال

همیشه در فوتبال، موقعیت توپ در حال تغییر است و دفاع، طبیعتاً برای خنثا نمودن حمله، راه هایی در نظر میگیرد تا توپ به کلی از منطقه خطر دور شود. به بازیکنی که در پشت هافبک ها قرار دارد مدافع گفته میشود و پشتیبانی از دروازه بان مهم ترین و نخستین هدفش است.  

وظایف مدافع

وظیفه اصلی مدافع فوتبال، دور نگهداشتن بازیکنان حریف از گلزنی است. با این حال، یک مدافع خوب باید بتواند کارهایی بیش از این انجام دهد. شما باید اطلاعات مهمی را به هم تیمی های خود در زمین بدهید. شما باید بازیکن حریف را فشار دهید تا هنگامی که اشتباه کند تا بتوانید در منطقه دفاعی پیوند ایجاد کنید و تهدیدات را برطرف کنید. شما باید از هم تیمی هایتان حمایت و پشتیبانی کنید تا آن ها فرصت داشته باشند گلزنی کنند. یک مدافع خوب باید مهارت هایی نظیر مهارت های فنی، مقاومت ذهنی و آمادگی جسمانی خوبی داشته باشد.

انواع مدافع فوتبال

> مدافع میانی:

مدافع مرکزی- میانی که به آن مدافع مرکزی هم گفته می شود که وظیفه آنها متوقف کردن تمام کننده ها از گل زنی و خارج کردن توپ از محوطه جریمه است. بازیکن میانه یا بازیکن میانی در فوتبال، به بازیکنی گفته میشود که جایگاهش بین مدافع و مهاجم است. بعضی از هافبک ها گرایش دفاعی دارند، گروهی در کمربند میانی زمین بازی می کنند.

مدافع میانی یا هافبک مرکزی به بازیکنی میگویند که تقریباً وظایف دفاعی و هجومی وی با هم برابرند، در زمانی که مالکیت توپ در اختیار تیم خودی است، او نقش هجومی می گیرد و به طرف جلو حرکت می کند تا بتواند توپ را به خط حمله و مهاجمان برساند، همچنین برخی از این بازیکنان توانایی شوت زنی دارند و می توانند از پشت محوطه جریمه توپ را به سمت دروازه حریف شوت کنند. در حالیکه اگر توپ در اختیار تیم رقیب باشد به عقب بر می گردند تا به مدافعان کمک کنند و در توپ گیری شرکت کنند. معمولاً بيش ترین آمار پاس صحیح را این هافبک ها در هر مسابقه دارند و عموماً مهاجمان را با پاس تو عمق، صاحب توپ می کنند. در سیستم ۴- ۴- ۲ معمولاً از دو مدافع فوتبال میانی استفاده می شود.

به عنوان یک مدافع فوتبال، می توانید کل زمین و موقعیت های بازیکنان را ببینید

> مدافع جلوزن:

مدافعی که معمولاً فضای بین مدافع میانی و دروازه بان را پوشش می دهد، مدافع جلوزن نام دارد و به مدافع جلوزن نیز سوییپر یا لیبرو گفته میشود. این مدافع فوتبال  قد بلند و قدرت بدنی بالایی دارد و وظیفهٔ اصلی آن دور کردن ضربات و پاس های مهاجمین حریف است. این پست احتمالاً برای اولین بار در دههٔ ۶۰ در سیستم کاتناچیو و در ایتالیا تاسیس شده است، که طی آن سوییپرهای کاملاً دفاعی در اطراف محوطه جریمه به بازپس گیری توپ های لو رفته، رویارویی با مهاجمان حریف (که از خط دفاع عبور کرده اند) و در صورت لزوم دابل مارک کردن (اضافه شد به مدافعین برای ایجاد موقعیت دو به یک) می پرداختند و از آن جا که نسبت بازیکنانی که یارگیری می کردند، آزادی عمل بیشتری داشتند به بازیکن این پست لیبرو هم می گویند که این واژه در زبان ایتالیایی به معنی «آزاد» است.

خود واژه سوییپر هم در زبان انگلیسی به معنی «رفتگر» است که حاکی از آن است که این مدافع مسئول دفع توپ از اطراف محوطه جریمه است. به علت منطقه بازی بازیکن سوییپر، انتظار میرود بتواند یک ضدحمله را پی ریزی کند، به همین دلیل باید توانایی هایی من جمله حفظ توپ و دقت پاس بهتری نسبت به مدافعان میانی که اکثر توانایی آنها به کارهای دفاعی محدود می شود داشته باشد.

> مدافع پوششی:

این مدافع فوتبال حالت دفاعی عمیق تری بخود می گیرد و در سمت چپ یا راست زمین بازی می کنند. وظیفه اصلی این مدافع جلوگیری کردن از ارسال و عبور توپ توسط بازیکنان تیم مقابل روی محوطه جریمه است. او نیز در بعضی از سیستم های دفاعی مدافعین پوششی اقدام به یارگیری می کند. از اکثر آنها انتظار میرود با حرکت رو به جلو به نقطه آغاز بازی در حمله شرکت نموده و بعنوان بال راست و چپ برای مهاجمین اقدام به توپ ریزی کنند. یک مدافع پوششی مدرن باید بتواند حرکات سریع و انفجاری داشته باشد، همچنین قدرت ایده آلی داشته و خوب تکل بزند و استقامت بالایی موقع زمین خوردن و بلند شدن مکرر داشته باشد. 

صبر برای مدافع فوتبال مهمترین معیار است

> مدافع کناری:

مدافع کناری به دو گروه مدافع راست و مدافع چپ تقسیم می شود. او بازیکنیست که بطور تخصصی طرفین دفاع را پوشش می دهد. غیبت زیاد مهاجمان کنار جهت انجام حمله، معمولاً فضای گوش ها را خالی می گذارد.  هافبک ها و حتی مدافعان کنار در این فضا، باید برای مقابله با حریف، توانائی های خود را شدیدا کنار بیندازند. مدافع کنار باید بازی با توپ و شرکت بیشتر در فوتبال جمعی تیم خود را یاد بگیرد ولی این اصل را نباید فراموش کرد که اگر شما مدافع کنار هستید، وظیفه اصلی شما دفاع است. مسئولیت دفاع در برابر تهاجم حریف در منطقه خودتان (کنار) بعهده شما است. جاگیری و ویژگی های دفاعی شما به هنگام مقابله با حریفی که خوب دریبل می زند یا بسیار سریع است، اهمیت زیادی دارد. در زمان مقابله با بازیکن دریبل زن، حتی الامکان خود را به او نزدیک کنید تا از فعالیت آزادانه او جلوگیری کنید.

هدف یک مدافع کنار در زمین ایجاد مانعی برای عبور مهاجمین است. مدافع کنار باید سعی کند هنگام جاگیری و قطع توپ، مهاجمین را به سمت بیرون زمین بکشاند. هیچوقت در نزدیکی دروازه دریبل نزنید. از وظایف مدافع کنار در زمین میتوان به پرکردن جای مدافع آزاد (لیبرو) در هنگام پیشروی، یا حمایت از هافبک کنار اشاره کرد. در این دو حالت، او جایش را ترک کرده و جای مدافع آزاد یا هافبک را می گیرد. نقش مدافع کنار ناخوشایند است، برای این که مورد انتقاد تماشاچیان قرار می گیرد. مدافع کنار نباید از دریبل زدن و پیشروی کردن غفلت کند، ولی وظیفه او بیشتر مربوط به امر دفاع از تیم دربرابر حمله حریف است.

وظیفه اصلی یک مدافع در فوتبال این است که بازیکنان حریف را از گلزنی دور نگه دارد

> مدافع نفوذی پوششی:

وظیفه ی مدافع نفوذی پوششی شرکت در طرح های تهاجمی است که در واقع شکل مدرنتر مدافع پوششی است. همانطور که از اسم این مدافع پیداست وظیفه دو منظوره در حملات و دفاع را نیز بر عهده می گیرد. به کارگیری این مدافع فوتبال در سیستم ۲- ۵- ۳ بسیار معمول است که بیشتر در نقش بخشی از خط هافبک ظاهر می شود. بدین دلیل که وظیفه ترکیبی دارند باید دارای استقامت بالایی باشند. آنها در سیستم مذکور از پشتیبانی خط دفاع برخوردارند باید بیشتر روی فراهم کردن موقعیت برای تمام کننده ها تمرکز داشته باشند و به وظایف دفاعی کم تر بپردازند. از عوامل افزایش قدرت آنها میتوان به استقامت و آمادگی جسمانی بالا اشاره کرد. 

> بال تدافعی:

بطور کلی بال های تدافعی همان مدافع کناری می باشد که در هنگام حمله با نام بال تدافعی شناخته شده است. بال های تدافعی باید از نظر جسمانی، بدنی قوی و قدرتمند باشند به دلیل آن که در یک بازی فوتبال یک بال تدافعی باید چندین مرتبه طول زمین را طی کند و برگردد. 

مدافع فوتبال انواع متفاوتی دارد

گردآوری: بخش فوتبال سرپوش