انواع هافبک در فوتبال

بازیکنی که نقش هافبک را دارد باید نسبت به هر کس دیگری مناسب تر باشد

هافبک

هافبک یا بازیکن میانه یا بازیکن میانی (به انگلیسی:Midfielder)، در فوتبال، بازیکنی است که جایگاهش بین مدافع و مهاجم است. بعضی از هافبک ها گرایش دفاعی دارند، گروهی در کمربند میانی زمین بازی می کنند، گروهی گرایش هجومی دارند و تعدادی هم بعنوان یار آزاد حق بازی در تمام منطقه های میانی زمین را دارند. وینگر نوعی هافبک است.

یکی از مهمترین نکات در مربی فوتبال، فهمیدن نقش بازیکن­ها و نحوه اجرای وظایفشان در زمین بازی می­باشد. زمین فوتبال به ۹ ناحیه تقسیم شده است: سه ناحیه هجومی، سه ناحیه میانی و سه ناحیه دفاعی. هر ناحیه نیز به موقعیت های دقیق بازیکنان تقسیم شده است. در کل ۵۰ موقعیت گوناگون در زمین فوتبال تعبیه شده است. یکی از این موقعیت ها برای دروازه بان در نظر گرفته شده است. ۴۹ موقعیت باقی مانده هم به صورت یک صفحه شطرنجی با هفت ردیف عمودی و افقی نمایش داده می شوند.

هر هافبک یک ناحیه تأثير گذاری معین دارد و در اطراف خودش روی بازی تأثير می گذارد. بيش ترین تأثير بازیکن بر روی بازی، در ناحیه ایست که در آن قرار گرفته است. تا حد معینی هم بر روی بازی نواحی مجاور اثر می گذارد ولی تأثير او بر روی نواحی دورتر بسیار کم است.

یک هافبک عالی باید خستگی ناپذیر کار کند و تیم خود را از وسط زمین هدایت کند

انواع هافبک در فوتبال

۱. هافبک دفاعی:

یکی از حیاتی ترین پست های تاکتیک هافبک دفاعی است که اکثراً جلوی دفاع می ایستد وظیفه قطع توپ، پوشش بازیکنانی که در حمله شرکت می کنند و پیروزی در جنگ های تن به تن را بر عهده دارند. برترین نمونه این بازیکنان در بوندس لیگا توماس دلینی از دورتموند است. 

۲. هافبک وسط:

هافبک میانی یا هافبک مرکزی بازیکنی است که تقریباً وظایف دفاعی و هجومی او با هم برابرند، در زمانی که مالکیت توپ در اختیار تیم خودی است، نقش هجومی می گیرد و رو به جلو حرکت می کند تا توپ را به خط حمله و مهاجمان برساند، همچنین بعضی از این بازیکنان توانایی شوت زنی دارند و میتوانند توپ را از پشت محوطه جریمه به سمت دروازه حریف شوت کنند. در حالیکه اگر توپ در اختیار تیم رقیب باشد به عقب بر می گردند تا به مدافعان کمک و در توپ گیری شرکت کنند. این هافبک ها معمولاً بيش ترین آمار پاس صحیح را در هر مسابقه دارند. هافبک مرکزی به دنبال اجرای بازی از مرکز زمین، عبور از توپ در مورد حفظ مالکیت و پیگیری جنبش زمین، همچنین جنبش حمله ی بازیکنان حریف است.

۳. هافبک راست RM:

وظیفه اصلی هافبک راست، حمله از جناح راست و ارسال سانترهای دقیق است.

۴. هافبک چپ LM:

وظیفه اصلی هافبک چپ، حمله از جناح چپ و ارسال سانتر بر روی دروازه حریف است.

هافبک خوب باید به دفاع و پیشبرد بازی در بخشی از حمله کمک کند

۵. هافبک هجومی:

یک هافبک امکان دارد نسبت به هافبک دیگر موجود در همان پست به طرف جلو حرکت کند ولی با نقش پشتیبانی کردن بازیکن یا بازیکن های دیگر.

همچنین هافبک های کناری (هافبک راست و چپ) با حرکت در عرض می توانند از پای مخالف خود استفاده نموده و شوت زنی کنند. رابطه هافبک های کناری فوتبال با دفاع های کناری بسیار مهم بوده و بایستی که در دفاع نیز شرکت کنند.

۶. هافبک نگه دارنده:

هافبک نگه دارنده به هافبکی می گویند که بیشتر گرایش دفاعی دارد و معمولاً در نزدیکی خط دفاعی بازی می کند، در حالیکه امکان دارد خیلی از هافبک های تیم در فاز هجومی باشند، هافبک های نگه دارنده معمولاً در نیمه زمین خودی حضور دارند تا مانع بازی سازی و شوت زنی تیم حریف شود و از ضد حملات احتمالی آنها جلوگیری کند. مسئولیت این بازیکنان در زمان حمله نیز معمولاً این است که اغلب با پاس های کوتاه، سایر بازیکنانی که توان هجومی بیشتری دارند را صاحب توپ کنند، ولی امکان دارد بسته به استراتژی تیم وظایف دیگری هم برای آنها تعریف شود.

۷. هافبک باکس تو باکس:

هافبک کامل یا باکس تو باکس (box- to- box midfielder)، بازیکنی است که ناحیه ی وسیعی از زمین را پوشش می دهد. یعنی میتواند تقریباً در همه ی حد فاصل بین دو محوطه زمین بازی کند. هافبک باکس تو باکس (جعبه به جعبه) اسباب بازی تیم است. هافبک باکس تو باکس در بازگشت به دفاع، پیش از اینکه طول زمین در مراحل حمله درگیر شود، کمک می کند.

هافبک باید خون سردی خود را در طول بازی حفظ کند تا مرتکب اشتباه نشود

۸. وینگر مرکزی:

۱۰ کاذب یا وینگر مرکزی که در ایران بیشتر با عنوان مهاجم کاذب شناخته می شود، یک پست جدید در فوتبال است که در طی سالیان گذشته موسوم به فوتبال مدرن، ابداع شده است و در تیم هایی که از مهاجم تخصصی استفاده نمی کنند، هافبک هجومی یا وینگر در مواقعی نقش مهاجم می پذیرد و بازیکنانی با چنین پست، در خط نخست حمله قرار دارند و به جای مهاجمان سنتی در ترکیب استفاده می شوند. آنها مدافعان حریف را به عقب می رانند و با دریبل های خود موقعیت ایجاد می کنند. بعضی اوقات هم به یک هافبک تبدیل می شوند. 

۹. بازیساز پیشرفته:

بازیساز پیشرفته نقشی است که در پست­های هافبک میانی (MC)، هافبک میانی تهاجمی( AMC)، هافبک تهاجمی چپ و هافبک تهاجمی راست وجود دارد. 

۱۰. وینگرها:

یکی از متداول­ترین نقش­ها در بخش­های کناری زمین، وینگرها هستند که می­توانند هم در نقش تهاجمی و هم در نقش پشتیبان عمل کنند. نقش آن ها نسبتا ساده است؛ گرفتن توپ، عبور کردن از دفاع با گام­های سریع و سانتر توپ به درون محوطه جریمه یا حرکت به صورت قطری و ایجاد موقعیت شوت زنی برای خودش (این نقش بیشتر به وسیله وینگر معکوس یا inverted winger انجام می­شود یعنی بازیکنی که راست پا است در سمت وینگر چپ و بازیکنی که چپ پا است در وینگر راست بازی خواهد کرد.) وینگرها معمولاً بازی را از پست­های کناری زمین شروع می­کنند بدین ترتیب آن­ها مستقیما فول بک­های حریف را به چالش می­کشند و سبب افزایش عرض دفاع حریف می­شوند.

هافبک خوب باید قادر به کنترل، انتقال و دریافت توپ با قسمت های مختلف بدن باشد

گردآوری: بخش فوتبال سرپوش