محمدحسین کنعانی‌زادگان ، مدافع تیم فوتبال ماشین‌سازی در گفت‌وگوی نوروزی خود با تسنیم، با اشاره به مصدومیت‌های سنگینی که گریبان گیرش شده، از اتفاقات جام ملت‌های آسیا و دلایل عدم حضورش در تراکتورسازی صحبت کرده است که مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
سال ۹۷ برای محمدحسین کنعانی‌زادگان چطور سالی بود؟
سال ۹۷ سال خیلی خوبی بود. درست است که اولش برایم بد بود اما در ادامه با توجه به اینکه به جام ملت‌های آسیا دعوت شدم و فیکس هم بازی کردم آخرش خوب بود. در مجموع می‌توانم بگویم سال ۹۷ سال خوبی برای من بود.
یک مصدومیت خیلی بد داشتی و کمتر کسی هم فکر می‌کرد که بتوانی به فوتبال برگردی. اما خیلی خوب برگشتی و در جام ملت‌ها هم به صورت فیکس بازی کردی.
ببینید من دو سال پشت سر هم مصدوم شدم. زمانی که در استقلال بودم رباط صلیبی‌ام پاره شد بعدش هم در سایپا دوباره به تیم ملی دعوت شدم اما قبل از جام جهانی متأسفانه در حالی که می‌توانستم فیکس بازی کنم مصدوم شدم و نتوانستم با تیم ملی به جام جهانی بروم. ولی خدا را شکر خوب برگشتم.
هر کسی که دو بار رباط صلیبی پاره کند، خیلی سخت به فوتبال برمی‌گردد. شرایط من هم به گونه‌ای بود که دکتر کیهانی وقتی که عکس ام آر آی من را دید گفت که تصادف کردی؟ چون مهدی طارمی من را خیلی بد زده بود. (با خنده)
باز هم خدا را شکر که زیر نظر مربی بدنساز و پزشک مجرب، خوب برگشتم. خیلی‌ها فکر نمی‌کردند که من دیگر بتوانم فوتبال بازی کنم. اما خدا را شکر که اراده‌ام قوی بود. با دعای خیر خانواده‌ام و مردم توانستم با قدرت برگردم و به چیزی که واقعاً استحقاقش را داشتم برسم. البته تازه اول فوتبال من است، هنوز کاری نکردم و هیچ اتفاقی نیفتاده است ان‌شاءالله بتوانم در سال‌های آینده بتوانم بهتر و بهتر شوم.
همان‌طور که گفتی، نگاه‌ها بعد از جام ملت‌ها نسبت به محمدحسین کنعانی زادگان عوض شد. خیلی‌هایی که اصلاً بازیت را ندیده بودند از عملکردت رضایت داشتند.
من برعکس سن و سالم، تجربه خوبی دارم. زمانی که ۱۶ ساله بودم بعد از پرسپولیس به پرتغال رفتم بعد از حضور یک‌ساله در اروپا به ایران برگشتم و در ملوان، استقلال و سایپا بازی کردم. خدا را شکر در تمام رده‌های تیم ملی از نونهالان تا بزرگسالان حضور داشته‌ام و فکر می‌کنم فقط ۳-۴ بازیکن هستند که این رزومه را داشته باشند.
مردم هم فکر نمی‌کردند که محمدحسین کنعانی زادگان بیاید و این‌قدر با قدرت در جام ملت‌ها بازی کند. اما علی‌رغم اینکه تجربه اولم بود، آمدم و نشان دادم که هیچ کم و کسری از بقیه ندارم و آن‌قدر با تجربه و با انگیزه بازی کردم که ان‌شاءالله بتوانم سال‌های سال در تیم ملی باشم و به ملت ایران که عضو کوچکی از آنها هستم در لباس پرافتخار تیم ملی مثل یک سرباز خدمت کنم.
یکی از انتقاداتی که به کارلوس کی‌روش در جام ملت‌های آسیا وجود داشت، این بود که از چند زوج در خط دفاعی استفاده کرده و در هر بازی مدافعان ما تغییر می‌کرد. با این حال در اکثر آنها خودت حضور داشتی.
جام ملت‌های آسیا تورنمنت خیلی سنگینی بود که هر سه چهار روز یک‌بار یک بازی خیلی سنگین برگزار می‌کردیم. آقای کی‌روش هم احتیاج داشت از همه پتانسیل‌هایش استفاده کند. برای مثال من یک‌بار کنار مجید حسینی بازی کردم. یک‌بار نیز کنار مرتضی پورعلی گنجی بازی کردم. به هر حال در هر دو سه بازی یک تغییر داشتیم و خط دفاعی ما به صورت گردشی بود.
بازیکنان باید ریکاوری می‌شدند. با توجه به فاصله زمانی بازی‌ها این اتفاق تنها در خط دفاعی هم رخ نمی‌داد. در خطوط دیگر هم این‌گونه بود و فکر می‌کنم فقط امید ابراهیمی، علیرضا بیرانوند و سردار آزمون زیاد تغییر نکردند. اما بقیه به خاطر خستگی تغییر می‌کردند تا بتوانیم با ریکاوری مناسب مسابقات را به خوبی پشت سر بگذاریم. ما هم خدا را شکر خوب بودیم و در دیدار با ژاپن بدشانسی گریبان گیر ما شد که بازی را از دست دادیم.
چه اتفاقی در جام ملت‌ها رخ داد؟ در عرض چند ثانیه همه‌چیز به هم ریخت.
ما با قدرت وارد مسابقات شدیم. در بازی‌های اول کلین شیت کردیم و قدرت خط دفاعی و دروازه‌بانمان را نشان دادیم ولی بازی با ژاپن بازی خاصی بود که جو و شرایط خیلی خوبی داشت. همه برای رفتن به فینال و قهرمانی آماده بودیم ولی تمرکزمان به هم خورد.
ما ۴-۵ دقیقه بعد از گل اول می‌توانستیم نتیجه یک بر صفر را جبران کنیم. اما یک پنالتی برای آنها گرفتند که بازی ۲ بر صفر شد و ما دیگر چیزی برای از دست دادن نداشتیم. به همین دلیل باید حمله می‌کردیم ولی متأسفانه آن‌طور که باید نتوانستیم نتیجه بگیریم. به جرات می‌توانم بگویم آقای کی‌روش فوتبال ایران را به تمام جهان نشان داد.
ان‌شاءالله هر کسی می‌آید به تیم ملی کشورمان کمک کند. چه من حضور داشته باشم و چه نباشم فرقی نمی‌کند. این تیم، تیم ملی کشورمان است و امیدوارم که هر کسی باشد بتوانیم دل مردم را شاد کنیم.
هنوز هم که هنوز است بعد از گذشت چند ماه، گل اول بازی با ژاپن برای مردم جای سؤال دارد. خودت اولین بازیکنی بودی که به سمت داور رفتی. سر آن صحنه چرا این کار را کردید.
آن توپ که پشت مدافعان ما افتاد، من وظیفه داشتم که آن را پوشش بدهم و توپ را هم خوب دور کردم. اما زمین سُر بود و من فکر کردم که واقعاً داور تمارض گرفت. جو ورزشگاه هم به گونه‌ای بود که صدا زیاد بود به همین دلیل فکر کردم داور سوت زده است. بازیکن ژاپن هم روی زمین افتاده بود. از طرفی فکر کردم که توپ به بیرون رفته.
به همین دلیل برگشتم و به داور گفتم که باید به بازیکن ژاپن کارت زرد بدهد اما دیدم که همه بازیکنان هجوم آوردند و گفتم که حتماً خطا شده است. اما نمی‌دانستم که بازیکن ژاپن از جایش بلند شده و توپ را گرفته است. همه‌چیز زنجیروار شد و بازیکن حریف توپ را خوب گرفت و سانتر کرد. علیرضا بیرانوند آمد توپ را مشت کند اما موفق نشد. همه‌چیز دست به دست هم داد و آن توپ به گل رفت.
وقتی گل می‌خوریم، کل تیم مقصر است، وقتی هم می‌بریم کل تیم برنده است. اصلاً دنبال این نیستیم که چه کسی مقصر بود. چه کسی خوب بازی کرده و چه کسی بد بود. من و میلاد محمدی در همان بازی با ژاپن بهترین نمره را بین بازیکنان خودمان گرفتیم. ولی نباید بگوییم که میلاد و من خوب بودیم. همان‌طور که گفتم، وقتی که گل خوردیم کل تیم گل خورده و اشتباهی هم که شده کل تیم اشتباه کرده است.
آن یک اشتباه هم پیش آمد و برایمان تجربه شد. فکر می‌کنم یکی دو روز بعد در لیگ انگلیس همان اتفاق رخ داد و حتی دروازه‌بان منچسترسیتی هم بیرون آمد. همه هم به سمت داور رفتند. آن توپ هم گل شد اما این‌قدر هجمه وجود نداشت. اما همه می‌گفتند که این موضوع به فرهنگ و آداب ما بر می‌گردد.
البته درست است که آن تیم، تیم ملی کشورمان بود و انتظارات از آن بالا است. ما هم اصلاً دوست نداشتیم که آن اتفاق رخ دهد و همه می‌خواستیم تیم ملی‌مان به فینال برسد. این هم برای خود ما خوب بود و هم برای فوتبال ما. اما آن اتفاق افتاد و برای تک‌تک ما تجربه شد. ان‌شاءالله که در جام‌های بعدی با تمرکز بهتر و قدرت بیشتر وارد مسابقات شویم.
جام ملت‌ها تمام شد. کارلوس کی‌روش رفت و فوتبال ما ماند با یک تیم ملی بدون سرمربی.
واقعاً نمی‌دانم در مورد این موضوع چه بگویم. الان تیم‌هایی مثل ژاپن و کره جنوبی به دنبال برگزاری بازی‌های تدارکاتی و دوستانه هستند اما تیم ملی کشورمان هنوز سرمربی‌اش مشخص نشده. همین اتفاقات و بازی‌های دوستانه شاید باعث شود که بعداً ضربه‌اش را بخوریم. ان‌شاءالله که فدراسیون فوتبال ما زودتر تصمیم بگیرد و یک مربی خیلی خوب انتخاب کنند که بتواند به تیم ملی‌مان کمک کند.
وضعیت ماشین‌سازی چطور است؟
شرایط الان قابل قبول است نه می‌توانیم بگوییم خوب است و نه می‌توانیم بگوییم بد است. ماشین‌سازی از اول فصل با آقای فیروز کریمی شروع کرد و بعد از چند بازی آقای مهاجری آمد و توانست تیم را خیلی خوب اداره و جمع کند. او با برنامه‌های تاکتیکی و اخلاق نزدیکش به بازیکنان کاری کرد که تیممان پیشرفت خوبی داشته باشد.
خدا را شکر جایگاهمان در هفته‌های قبل هفتم و هشتم بود، حالا هم تلاش می‌کنیم جایگاهمان را بهبود ببخشیم. با بضاعتی که داریم نمی‌توانستیم در این فصل بازیکنانی بگیریم که قیمت بالایی داشته باشند. البته بازیکنان ما خوب و بیشتر جوان هستند که باید بازی کرده و تجربه کسب کنند تا در سال‌های آتی بهتر باشند.
یک تیم مثل تراکتورسازی می‌تواند ۲-۳ بازیکن آماده و خیلی خوب جذب کند. تیمی که هزینه کرده و امکانات بهتری دارد، قطعاً نتایج بهتری هم کسب می‌کند با این حال ماشین‌سازی هم شرایط خوبی دارد. ان‌شاءالله بتوانیم در ادامه لیگ بهتر و بهتر شویم.
در میان صحبت‌ها از علاقه‌ات به حضور در باشگاه‌های خارجی صحبت کردی. در نیم‌فصل نخست اخباری مبنی بر دعوت‌نامه باشگاه ایبار اسپانیا مطرح شد. جریان چه بود، چطور شد که به این باشگاه نرفتی؟
بله درست است. البته فقط این باشگاه نبود بلکه از تیم اول لهستان هم پیشنهاد داشتم و خیلی هم پیگیر بودند. دعوت‌نامه باشگاه ایبار به گونه‌ای بود که من باید به عنوان بازیکن تستی آنجا می‌رفتم تا سرمربی این تیم از نزدیک من را ببینند که این درشان و شخصیت من نبود. باشگاه هم زیاد با این موضوع موافقت نکرد. من هم زیر نظر باشگاه هستم و باید کارهایم را با آنها هماهنگ کنم.
با توجه به بازی‌هایی که در جام ملت‌های آسیایی انجام می‌دادم هم پیشنهادات خیلی خوبی از کره جنوبی و قطر داشتم. از ترکیه و چند کشور دیگر هم پیشنهاداتی به دستم رسید اما سعی کردم پایبند به قراردادم باشم و تا آخر فصل در ماشین‌سازی حضور داشته باشم. ان‌شاءالله بعد از اتمام قراردادم با این تیم بتوانم یک تصمیم خوب بگیرم.
البته ناگفته نماند که تیم‌های خوب لیگ خودمان هم پیشنهاد داده بودند اما با توجه به قراردادی که داشتم از ماشین‌سازی جدا نشدم. سعی کردم تا پایان فصل در اختیار این تیم باشم و روند رو به رشد مرا که ماشین‌سازی به آن خیلی کمک کرد ادامه دهم. هیچ‌کس از پول بدش نمی‌آید. برخی تیم‌ها با قرارداد خیلی بالایی من را می‌خواستند ولی همان‌طور که گفتم سعی کردم به قراردادم پایبند باشم و به تیمم کمک کنم چون دست‌وبال آقای مهاجری خیلی بسته بود و به ایشان قول دادم که تا آخر فصل در این تیم باشم.
موضوع عدم حضورت در تراکتورسازی هم به خاطر همین موضوع بود؟
تراکتورسازی به من پیشنهاد داد اما گفتم که می‌توانم یک نیم‌فصل کنار شما باشم. آقای زنوزی گفته بودند که قرارداد بازیکنانشان ۲-۳ فصل باشد. من هم به آنها گفتم نمی‌خواهم در ایران بمانم و اگر در ایران بمانم اولویت اولم تیم‌های خوب ایرانی است که در رده‌های اول دوم و سوم جدول هستند.
بنابراین فصل آینده در فوتبال ایران حضور نخواهی داشت.
خیلی از فوتبالیست‌ها دوست دارند که لژیونر شوند و در باشگاه‌های خارجی مثل تیم‌های اروپایی یا همین تیم‌های قطری که امکانات خیلی خوبی دارند بازی کنند. چرا که بازیکنان خیلی خوب خارجی و سرمربیان خارجی را می‌آورند و تأثیر آن را هم در فوتبال ملی‌شان می‌بینیم.
چه برنامه‌هایی برای سال ۹۸ داری؟
نمی‌دانم که چه اتفاقاتی در این سال رخ می‌دهد. من الان حرفی هم بزنم شاید فردا چنین اتفاقی نیافتد. اما طی صحبت‌هایی که داشتیم اولویت اولم این است که در فوتبال ایران نمانم و به فوتبال خارج از کشور بروم.
در سفره هفت‌سین کدام سین را بیشتر دوست داری؟
سنجد. دلیل خاصی هم ندارد خودم سنجد را دوست دارم.
اهل عیدی دادن و عیدی گرفتن هستی؟
اگر باشگاه پولمان را بدهد، قطعاً عیدی می‌دهم.
بهترین عیدی که تاکنون گرفته‌ای، چه چیزی بوده است؟
۲۰ میلیون پول بوده که یکی از دوستان نزدیکم داده بود.
چه آرزویی برای سال ۹۸ داری؟
آرزو می‌کنم تمام مردم کشورمان سالم و سلامت باشند. آرزوی شخصی‌ام این است که در خارج از کشور فوتبال بازی کنم و به یکی از بهترین تیم‌های انگلیسی و اسپانیایی بروم، چون پتانسیلش را دارم.
پیام نوروزی‌ات برای مردم چیست؟
این سال را به مردم عزیزمان تبریک می‌گویم. ان‌شاءالله سال خیلی خوبی برای تک‌تکشان باشد و به هر چه که از خدا می‌خواهند، برسند. دوست دارم آن‌هایی که از من ناراحت شدند، حلالم کنند. ان‌شاءالله در سال جدید بتوانم خوشحالشان کنم.
- 9
- 4
