مروری بر جدل‌های بی‌پایان فرهاد مجیدی؛ آقای صلح ممنوع!

فرهاد مجیدی در آستانه کسب عنوان قهرمانی لیگ برتر با استقلال قرار دارد؛ عنوانی بسیار ارزشمند که اگر به‌دست بیاید، طلسم ۹ساله این تیم را خواهد شکست و محبوبیت مجیدی را دوچندان می‌کند. در عین حال اما مجیدی برای رسیدن به این مهم، مسیری جنجالی را می‌پیماید.

تقریبا هیچ هفته‌ای نیست که دست‌کم خبر درگیری لفظی او با یک نفر رسانه‌ای نشود. طرف مقابل می‌تواند از مدیران باشگاه و فدراسیون باشد یا مربی و خبرنگار و حتی کارشناس داوری! روشن نیست فرهاد در کدامیک از این پرونده‌ها محق بوده و در کدامیک مقصر، اما به هر حال نمی‌توان کتمان کرد که او رکورددار تنش روی نیمکت استقلال بوده است. به بهانه حملات سریالی و بی‌وقفه مدیربرنامه‌های گابریل پین، دستیار مجیدی به سرمربی استقلال، بد نیست مروری کلی و اجمالی روی منازعات چند وقت اخیر فرهاد داشته باشیم. ببینید که او در چند جبهه جنگیده؛ گو اینکه شاید به خیلی از این جنگ‌ها هم نیازی نبوده است.

با مربیان

بخش زیادی از درگیری‌های کلامی فرهاد مجیدی مربوط به جدل‌های او با سایر مربیان می‌شود. به‌طور کلی یکی از سرگرمی‌های فرهاد طعنه زدن به امیر قلعه‌نویی است. مجیدی گاه و بیگاه، به جا و بیجا به پرافتخارترین سرمربی تاریخ لیگ برتر کنایه می‌زند. او به‌طور همزمان سلامت و نیز تخصص قلعه‌نویی را زیر سؤال می‌برد، هرچند اغلب اوقات امیر واکنشی به موضوع نشان نمی‌دهد. مجیدی به‌عنوان سرمربی استقلال با جواد نکونام درگیر بوده، خشم علیرضا منصوریان را برانگیخته و نیز بی‌خود و بی‌جهت به پر و پای مهدی تارتار پیچیده است. فرهاد این پتانسیل را دارد که هم هنگام کامیابی و هم موقع ناکامی وارد جنگ با سایر مربیان شود. کشمکش عجیب و غریب او با محمود فکری را هم فراموش نکنید؛ غائله‌ای که به دادگاه و دادگاه‌کشی رسید.

با مدیران

بیشتر منازعات مجیدی با مدیران قبلی استقلال بوده و روابط فرهاد با مصطفی آجورلو، مدیرعامل فعلی باشگاه تا این لحظه آرام پیش رفته است. مجیدی قبلا با ۳مدیرعامل در استقلال کار کرده و با هر ۳ درگیر شده است؛ امیرحسین فتحی، احمد سعادتمند و احمد مددی.

با داوران

در فوتبال پر از خشم ایران، حمله مربیان به داوران امری رایج و طبیعی به‌شمار می‌آید. با این حال فرهاد بخشی از این درگیری‌ها را تئوریزه می‌کند. مثلا مجیدی اخیرا اتهام تندی به یک کارشناس قدیمی داوری زد و یک پرونده جنجالی و بی‌فایده را گشود. او در همین فصل مصاحبه غیرمناسبی علیه علیرضا فغانی داشته؛ آن هم درحالی‌که این قاضی ایرانی هم‌اکنون یکی از بهترین داوران جهان به‌شمار می‌رود. مجیدی در فصل گذشته پا را از این هم فراتر گذشته و با کدهایی در اینستاگرام، یک داور فعال و مشهور لیگ برتری را به باد اتهام گرفته بود. طبیعی است که در تمام این موارد، طرف مقابل هم ناراحت می‌شود و به‌خودش اجازه می‌دهد عکس‌العمل نشان بدهد. مثلا علیرضا فغانی اخیرا یک استوری پرسروصدا علیه مجیدی منتشر کرد.

با بازیکنان

مجیدی معمولا هوای بازیکنانش را دارد، تقصیرات را گردن آنها نمی‌اندازد و به شکلی اغراق‌آمیز توانایی‌های‌شان را مورد ستایش قرار می‌دهد. با این همه، باز هم برخی شاگردان او بعد از قطع همکاری علیه آقای سرمربی موضع می‌گیرند.

دم دست‌ترین مثالش رشید مظاهری است که از زمان پیوستن به سپاهان، ۲۰بار به مجیدی طعنه زده است. حتی سیاوش یزدانی و محمدحسین مرادمند هم پس از اعزام به خدمت سربازی از خجالت فرهاد درآمدند. درحالی‌که مجیدی به شکلی غلو شده سیاوش یزدانی را بهترین مدافع فوتبال ایران خوانده بود، این بازیکن پس از حضور در ملوان به حمایت‌های مجازی از فرهاد طعنه زد. در مورد روابط او با وریا غفوری هم همیشه حرف و حدیث‌هایی وجود داشته است. بنابراین به‌نظر می‌رسد روابط فرهاد با بازیکنانش، آنطور که خودش وانمود می‌کند خارق‌العاده نیست.

با سایرین

به همه اینها باید برخی کشمکش‌های جانبی را هم افزود. مثلا همین مدیربرنامه‌های ایرانی گابریل پین هر روز تندتر از دیروز به مجیدی می‌تازد و او را به مسائل مختلف و جدی متهم می‌کند. طبیعتا اصطکاکی بین دو طرف به‌وجود آمده که کار به اینجا کشیده است. حتی روابط مجیدی با رسانه‌ها هم خالی از تنش نیست. او یک‌بار تیتر یک روزنامه را با ادبیاتی زشت تکذیب کرد و بار دیگر با نام بردن از ۲ روزنامه مشخص، آنها را دشمن استقلال خواند. طعنه به یک برنامه تلویزیونی هم از دیگر اقدامات فرهاد در این زمینه بوده است؛ خرده مجادلاتی که خیلی از آنها می‌توانست مدیریت شود و اصلا به‌وجود نیاید.