به گزارش خبرآنلاین، پس از کش و قوس های فراوان، مدیران استقلال در نهایت وینفرد شفر آلمانی که مربی ای با تجربه و با کارنامه است را به عنوان سرمربی خود برگزیدند. شفر ششمین مربی خارجی در تاریخ ۷۲ ساله استقلال است.استقلالی که چندان علاقه به استفاده از مربی خارجی از خود نشان نمی دهد، این بار و در سخت ترین روزهای خود، به پیرمرد کارکشته آلمانی اعتماد کرده تا آن ها را از بحران خارج کند.
روند نتیجه گیری مربیان خارجی در ایران تقریبا مشابه هم است و اگر کارلوس کی روش و برانکو ایوانکویچ را به عنوان نمونه های موفق مربی خارجی در نظر بگیریم، می بینیم که هردو فقط در پی فرصت زیادی که در اختیارشان قرار داده شد توانستند به جایگاه امروزی شان برسند.
تیم ملی ایران در اولین سال هایش با کی روش در شکست دادن تیم هایی مثل ازبکستان،لبنان و قطر هم مشکل داشت اما با اعتمادی که مدیران فدراسیون به او داشتند و البته مسیر درستی که خود سرمربی تیم ملی پیمود، ایران پس از ۴ سال به تیمی تبدیل شده که در آسیا رقیب ندارد و زودتر از همه به جام جهانی می رسد.
در خصوص برانکو هم وضع به همین ترتیب است. هواداران پرسپولیس قطعا روزهای سخت شان با برانکو را در نیم فصل اول فصل ۹۴-۹۵ فراموش نکرده اند. جایی که پرسپولیس با همین کادرفنی و تقریبا با همین بازیکنان که امروز مدافع عنوان قهرمانی لیگ هستند و در جمع ۴ تیم برتر آسیا حضور دارند، در انتهای جدول دست و پا می زد. اعتماد هواداران و البته فرصتی که مدیران پرسپولیس به برانکو دادند،پرسپولیس را بعد از مدت ها به جایگاهی در شان این باشگاه رساند.
وینفرد شفر هم تافته جدا بافته ای از این داستان نیست. او بعید است در کوتاه مدت بتواند در استقلال انقلاب کند و شاید لیگ برتر را باید از لحاظ کسب موفقیت برای استقلال تمام شده دانست. البته آبی پوشان در جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا این فرصت را دارند تا جبران مافات کنند اما نکته اینجاست که شفر برای ساخت استقلالی قدرتمند و منسجم،احتیاج به زمان دارد. این زمان و فرصت هم باید از سوی هواداران استقلال به او داده شود و هم از سوی مدیریت.
و البته شفر هم باید مسیر را درست برود که اعتماد نتیجه دهد. مسیری که از انتخاب دستیاران شروع می شود و تا تاکتیک های تیم و نحوه چینش بازیکنان و مسائلی از این دست ادامه دارد.
عرفان حاج‌بابایی
- 9
- 3
