جهانبخش: رونالدو همیشه الگویم است/ تا ۱۲ سالگی کونگ فو تمرین می‌کردم

به گزارش ایلنا، علیرضا جهانبخش که بعد از قیچی برگردان مقابل چلسی روزهای موفقی را در لیگ برتر انگلیس پشت سر می‌گذارد میهمان این هفته گفتگوهای جذاب تیم رسانه‌ای باشگاه برایتون بود. ملی پوش ایرانی که روزهای سختی را برای رسیدن به جایگاه ثابت در ترکیب برایتون سپری کرده است به سوالات گوناگونی پاسخ داد که در ادامه می‌خوانید:

حالت چطور است علیرضا؟ به نظر خوب هستی؟

بله، خیلی خوبم. کمی از تمرینات و بازی‌ها دور بود اما بالاخره برگشتم، پس حالم خوب است.

ما از همه درباره بازیکن مورد علاقه شان در کودکی می‌پرسیم. بازیکن مورد علاقه تو چه کسی بود؟

در دوران کودکی وقتی در خیابان و کوچه با دوستانم بازی می‌کردیم، همیشه خودم را رونالدو صدا می‌زدم. البته رونالدوی برزیلی. او همیشه برایم الگو بوده، مخصوصا در جام جهانی ۲۰۰۲. او عالی بود. 

تو در هلند بزرگ شده‌ای؟

نه وقتی ۱۸ ساله بودم به هلند رفتم.

پس دوران کودکی در خیابان‌های کجا بازی می‌کردی؟

خانه مان در ایران است. من بچه یک شهر کوچک در شمال ایران هستم. من ورزش‌های زیادی را از وقتی ۵، ۶ ساله بودم امتحان کردم، ژیمناستیک، کونگ فو... فکر می‌کنم در کونگ فو تا کمربند آبی هم پیش رفتم و بعد رهایش کردم. آن زمان ۱۲ سالم بود. باید بین فوتبال و فوتسال یکی را انتخاب می‌کردم. در همان زمان برای تیم ملی فوتسال ایران انتخاب شدم اما پدرم گفت که آینده بهتری در فوتبال خواهم داشت. او گفت که بهتراست که هم فوتبال بازی کنم و هم فوتسال. می‌دانید که زمین بازی این دو با هم متفاوت است. سرعت فوتسال بالاتر است. با این حال یک هفته فوتبال بازی می‌کردم و یک هفته فوتسال. این تعویض زمین بازی خیلی دشوار بود. با این حال من فوتبال را ادامه دادم. همیشه در کوچه و خیابان بازی می‌کردم ولی فوتبال حرفه ای ام از ۱۴ سالگی شروع شد و بعد به راهم ادامه دادم.

علیرضا تو اولین بازیکن آسیایی هستی که در یک لیگ اروپایی بیشترین گل را زدی و کفش طلا بردی؛ درست است؟

بله. 

الان که در لیگ برتر انگلیس هستی، فشار زیادی را روی شانه‌‌هایت احساس نمی‌کنی؟ من بازیکنان زیادی را نمی‌شناسم که در لیگ برتر انگلیس حضور داشته باشند.

ما بازیکنان خوبی در ایران داشتیم. ۳ بازیکن در گذشته در بایرن مونیخ داشتیم که لیگ قهرمانان هم بازی کردند. علی دایی رکورددار گلزنی در تاریخ تیم‌های ملی است. علی کریمی را داشتیم که بازیکن شگفت انگیزی بود. مهدی مهدوی کیا را داشتیم که ۱۲ سال در بوندسلیگا بازی کرده است.

مهدوی کیا را می شناسم. او دفاع راست بود. الان مقام مدیریتی در فوتبال ایران دارد؟

نه، یک آکادمی فوتبال دارد که در کشور ما بهترین است. ما بازیکنان باکیفیت زیادی در گذشته داشتیم ولی متاسفانه همیشه یک دلیلی بوده که بازیکنان زیادی در اروپا نداشتیم. در رده جوانان همیشه جزو ۳ تیم برتر آسیا بودیم. ولی در ایام گذشته بازیکنان زیادی مثلا از ژاپن و کره جنوبی که پتانسیل و کیفیت بالایی داشتند از کشور شان خارج شدند و به اروپا رفتند و درخشیدند. در ایران اما همیشه یک دلیلی بوده که من نمی‌توانم دقیقا درباره‌اش حرف بزنم. گفتن این موضوع سخت است. من با ۴ نسل مختلف تیم ملی بازی کردم. وقتی ۱۶ ساله بودم برای تیم المپیک بازی کردم و در همان برهه زمانی در رده سنی زیر ۱۹ سال هم بازی می‌کردم. با دو یا ۳ نسل بازی کردم و همه بازیکنان عالی بودند.

نحوه پیشرفت هر نسل را دیدی؟

بله، دقیقا. من می‌دیدم که آنها رشد می‌کنند و تمام تلاش شان را می‌کردند که از کشور خارج شوند. ولی این تلاش در سن ۲۰، ۲۱ سالگی بود. فکر می‌کنم یکی از دلایل هم همین است که بازیکنان زیادی در اروپا نداشتیم. الان بازیکنان زیادی در لیگ‌های مختلف داریم اما در لیگ برتر نه. فکر می‌کنم اشکان دژاگه فقط در فولام توپ می زد. 

الان احساس مسئولیت می‌کنی؟

بله، همیشه نسبت خودم حس مسئولیت داشتم. اگر بخواهم صادق باشم به عنوان کسی که وقتی ۱۸ ساله بود به اروپا سفر کرد، همیشه به خودم می‌گفتم باید درها را باز کنم تا از این پس بازیکنان زیادی به اروپا بروند. ما در ایران بازیکنان باکیفیتی داریم. بازیکنانی که می‌توانند بیرون از کشور و در هر لیگی بدرخشند. برای من شرایط اینطور رقم خورد که بیایم و خودم را نشان بدهم. بقیه هم مثل من می‌توانند بیایند و رشد کنن. اینکه با امکانات بهتری که اینجا هست رشد کنند. باید چیزی را بگویم. در ایران یک حد وجود دارد که وقتی شما به آن رسیدید باید از کشور خارج شود و چیزهای جدید را امتحان کنید. 

برای سوال پایانی؛ چه صحبتی درباره گراهام باتر سرمربی برایتون داری؟ چیزهایی درباره او شنیدیم که شاید شرایط برای ادامه کارش سخت شود.

او خیلی مثبت نگر است. برای من او به عنوان یک شخص رفتار خوبی دارد و این خیلی کخک است. مساله بعدی تاکتیک است که باید همدیگر را درک کنید. اینکه مربی از شما چه می خواهد. شما باید در زمین چه کاری انجام دهید؟ او از روز اول گفت که باید از فوتبال لذت ببریم. آدم خیلی خوبی است و خیلی مثبت اندیش است. هربار نتیجه خوبی نگرفتیم گفت که باید این بازی را فراموش کنیم و به آینده بیندیشیم. من مدت زیادی نیست که اینجا هستم اما به طور کلی اینجا آدم های خوبی حضور دارند که سعی دارند به من کمک کنند. باشگاه فضای کاملا مثبتی دارد و همه می خواهند رشد کنند.