معرفی رشته کونگ فو
واژه کونگ فو از دو بخش« کونگ» یا« گونگ»( چینی:功) به معنای کار، فعالیت، شایستگی یا دستاورد و« فو»( چینی:夫) تشکیل می شود.« فو» در زبان چینی هم به معنی انسان است و هم پسوندی با معانی بسیار گوناگون. اگر فو را در معنای اول آن در نظر بگیریم معنی کونگ فو چیزی شبیه به« دستاورد انسان» خواهد بود و در صورتیکه آنرا پسوند بدانیم معنای آن« فعالیت و تلاشی که با صرف زمان و انرژی قابل توجه بدست می آید» خواهد بود.
ورزش رزمی کونگ فو، تمام حرکات آهسته و ظریف، از روش گام برداشتن در هر تی چی Tai Chi گرفته تا چرخش سریع و حرکات نمایشی و پرشکوه در ووشو (Wushu) و نیز حرکات سریع در فاصله نیدیک یک مبارز و جنگجوی وینگ چون Wing Chun و هر حرکت دیگر ما بین آن ها را شامل می شود.ترجمه و برگردان مستقیمی در زبان انگلیسی برای این کلمه وجود ندارد.
امروز میتوان کونگ فو را در پارکها، معبد، باشگاها و تمام اماکن عمومی و خصوصی مشاهده کرد. مخصوصا صبح های زود در هوای پاک و فضاهای زیبا و دلنشین .البته ناگفته نماند که ورزشی را که چینی ها صبح های زود تمرین می کنن شیوه ای از کونگ فوی نرم میباشد که به( تای چی چون) معروف است.
تاریخچه کونگ فو
تاریخچه کونگ فو با ورود بودیهارما و یا به گفته چینی ها تامو از هند به معبد شائولین چین آغاز می گردد. در ضمن معبد شائولین در ایالت هوتان قرار دارد و هنرهای رزمی موجود دنیا از این مکان سر چشمه گرفته است. راهب تامو که مشغول تعلیمات مذهبی به جوانان( راهبان) معبد بود. با توجه به حالات جسمی و روحی آن ها شروع به اختراع ۱۸ حرکت فیزیکی کرد، که بعدها همین حرکات جزئی از درس ها و و تعلیمات آن ها قرار گرفت و اساس هنر های رزمی کونگ فو( بوکس چینی) از اینجا آغاز شد.
بعدها شاگردان راهب توانستند حرکات کونگ فو را خوبی بیاموزند و شروع به گسترش این هنر کنند و بازه زمانی کوتاهی معبد شائولین خواستگاه کونگ فو شد و این هنر زیبا بتدریج در معابد دیگر نفوذ کرد و بعدا از سالیانی دراز طبق بوکس معبد شائولین سبکهای دیگری از کونگ فو پدید آمد که سرتاسر چین رواج یافت و هنر ملی این کشور شد.
لباس کونگ فو
پیراهن ساده و معمولی کونگ فو که تمام قسمت های بدن را می پوشاند و از هدر رفتن انرژی بدن جلوگیری می کند، معمولاً از جنس نخی و الیاف طبیعی است تا عرق بدن را جذب کند. کمرشلوار کونگ فو چنان طراحی شده که مهره های قوس کمری ستون مهره را محافظت می کند( موقع وارد شدن نیرو و فشارهای زیاد از لغزیدن مهره ها به روی هم وآسیب دیده گی آن ها جلوگیری می کند) و در قسمت مچ پا نیز شلوار کونگ فو عضلات و زردپی های مچ پا را محکم نگه می دارد و از آسیب دیدگی آن ها جلوگیری می کند. لباسی که در این هنر بکار میرود از شرایط خاصی برخوردار است. از استحکام و دوام زیادی بهره مند بوده و تأمین کننده میدان حرکتی دست، پا و تنه می باشد.
توصیه هایی برای شروع کونگ فو
کونگ فو خیلی بیشتر از دفاع شخصی است، کونگ فو خود یک نوع هنر است. شما با تمرین کونگ فو، قادر به بهبود سلامت کلی بدن، اعتماد به نفس و انعطاف پذیری خود خواهید بود. با استفاده از روش های زیر میتوانید سریعتر به یادگیری کونگ فو بپردازید:
- پیش از شروع کونگ فو باید تکنیک های تئوری را یاد گرفت. این تکنیک ها برای پا، دست و تنفس زیادند. باید سرعت را در حرکات رعایت کرد و به قدرت پاها و دست ها توجه کرد. تکنیک های کونگ فو به کاراته شبیه هستند.
- تمرکز بر روی سبک خاص کونگ فو
- یادگیری پایه های کونگ فو به شخص یاد می دهد که چگونه از خود دفاع کند، حمله کند و حریف را فریب دهد. تمرینات کونگ فو بدون سلاح قابل انجامند و اگر در آن ها حرفه ای شوید به شما امکان حمله با سلاح و بدون سلاح در مسابقات می دهند.
- تمرین حرکات خود بر روی یک کیسه بوکس سنگین
- برای شروع کونگ فو باید تکینک هایی مانند فی کواتوی را فرا گرفت. این تکنیک تمرین ضربه زدن با پا بهمراه پریدن و چرخیدن است. همچنین، شروع کونگ فو نیازمند یادگیری فی ها و چوکتچاست که یک نوع ضربه پا است.
- چنانچه میخواهید کونگ فو را یاد بگیرید باید هر روز تمرکز خود را بیشتر کنید
انواع سبک های کونگ فو
سبک هایی که در قالب کمیته هستند عبارتند از:
۱.توآ: کونگ فو توآ، یک هنر رزمی ایرانی است که بر تن و روان سالم تر تأکید می کند. این ورزش توسط ابراهیم میرزایی در سال۱۳۴۸ تاسیس گردید.کونگ فو توآ دارای هفت مایگاه است که به جز مایگاه اول که به حرکات فیزیکی و فعالیت های بدنی می پردازد، بقیه به جنبه های علمی، عرفانی و پزشکی در خصوص تن و روان اشاره دارد.
۲.جنگاوران: بنیانگذاری و تأسیس کمیته جنگاوران کونگ فو از سال ۱۳۴۹ در مکان باشگاه سرباز با حضور اساتید برجسته و مربِیانی که به منظور یادگیری وآموزش وتوسعه این سبک به گرد هم آمده بودند برگزارمیشده است.
۳.من تو ما( نیو کونگ فو سابق): هنر رزمی نیو کونگ فو( من تو ما) یا بعبارت دیگر توسعه شیوه نوین درایت، دانایی و توانایی پدیده ایست که تمام اصول و فنون تکنیکی و تاکتیکی آن طبق موازین علمی در پیوندی ارگانیک و سیستماتیک طراحی شده و پیوسته از زیباترین حرکات فنی و فیزیکی هم برخوردار می باشد و هیچگاه فرسوده و کهنه نمیشود چون از قوانین و اصل ماهیت تغییر پذیری، نوآوری و بروز شدن پیروی میکند.
۴.پرتوآ: ایده اصلی ارائه ورزش رزم پهلوانی( پرثوآ) در سال ۱۳۶۰ به وسیله استاد فقید« پهلوان رحمت» که از پیشکسوتان و پهلوانان ورزش بومی محلی باستانی بود ارائه گردید. رزم پهلوانی پرثوآ، برآمده از شیوه های رزم سنتی، بومی و محلی ایرانیان است من جمله ، آیین های رزم پهلوانی خراسان( چوخه و رقص شمشیر)، مازندران( لوچو و لیفا)، کردستان( رقص هل پرکه)، گیلان( گیل مردی)، سیستان و بلوچستان( رقص چوب)، بختیاری( خلعت پرت کن)، لرستان، ترکمن( رقص خنجر) و ... که تلفیقی از فرهنگ رزم ایرانی و با حرکات موزون آیینی و برگرفته از آداب و سنن دیرینه ایرانیان است که به صورت با سلاح و بدون سلاح انجام می شوند.
۵.پارس رزم (فری کونگ فو سابق): سبک فری کونگ فو یکی از سبک های کونگ فو در سطح کشور میباشد که تمام تکنیک های آن آزاد است و ممنوعیتی ندارد. رئیس سبک استاد داریوش نظرزاده که سالها افتخار حضور در جبهه های جنگ وسالهای سخت وعرفانی اسارت را داشتند، این سبک را بنیان نهادند.
۶.آرتا کابر (فول کونگ فو)
۷.توآدو (مدرن کونگ فو): هنررزمی توآدو، به عنوان یك هنررزمی ایرانی، درسال ۱۳۷۶ ( ۱۹۹۷میلادی) با بهره جویی از فرهنگ و ریشه فنون رزمی درایران، توسط استاد رضا خوش سرور( دارای سابقه فعالیت در كونگ فو از سال ۱۳۵۶- اولین سرمربی تیم ملی كونگ فو، ووشو جمهوری اسلامی ایران در بخش مبارزات سان شو در سال ۱۳۷۵) ابداع شد و سعی برآن شد تا تمامی سنین بتوانند ازاین هنر رزمی ایرانی برخوردار گردند.
سبک هایی که در قالب گروه هستند عبارتند از:
- دوچوب (رزم سیستانی)
- آنزان رزم(رزم لری)
- رزم گیلما(رزم گیلان ومازندران)
- تک رزم (تاپ کونگ فو سابق)
- گرات سان (اسپرت پاور کونگ فو سابق)
- ماتوآ
- کمپو
- تن جو
- توکیما
گردآوری: بخش ورزش سرپوش
- 106
- 22
امیرعلی
۱۴۰۲/۳/۱۴ - ۱۴:۳۰
Permalink