وینگ چون یک سبک مبارزه است که بسیار سریع، نزدیک و مستقیم استوینگ چون
وینگ چون به این منظور بوجود آمد تا بین حرکات ذهن و بدن، هماهنگی ایجاد کند و بر روی روح و جسم، متمرکز شود. درواقع یکی از سبكهای مناطق جنوبى چین، ورزش وینگ میباشد که حركات دست و مبارزه با دست در آن بیشتر رایج است. از مؤثرترین سیستم های هنرهای رزمی می توان به این ورزش اشاره کرد که با هدف اموزش دفاع شخصی و بالا بردن قدرت بدنی دربرابر مهاجمان با هر شرایط بدنی بوجود آمد.
تاریخچه وینگ چون
یکی از فلسفه های وینگ چون، اعمال حداکثر تأثير با حداقل نیرو می باشد. منطقه این رشته در جنوب چین میباشد که در ۳۵۰ سال پیش ، فلسفه ی آن بوجود آمد. یکی از راهبه های معبد شائولین به نام انجی مونی توانست این رشته را با ۵ سبک، ابداع کند. انجی مونی، این سبک را برای نخستین بار به ایم وینگ چون آموزش داد که توانایی دفاع از خود دربرابر مرد کشتی گیر خواهانش را داشته باشد.
به مدت سه سال، این اموزش طول کشید و بسیاری از افراد با آوازه این مبارزه به آن علاقمند شدند و خانم وینگ چون به آن ها یاد داد. فردی به نام لنونگ بک چانو کونگ فو کار تقاضا داشت که با خانم وینگ چون مبارزه کند ولی پس از این مبارزه، از او شکست خورد؛ با این حال خانم وینگ چون پذیرفت که همسر او شود.
وینگ چون در ایران
در سال ۱۳۷۲ وینگ چون توسط فیروز قهرمانی به ایران آمد. علی محبوبی و شیرویه حسن زاده از شاگردان او بودند. ارتباط ایشان پس از مدتی با سازمان WT در آلمان قطع شد و این سازمان مجددا با تلاش های فراوان سیفو شیرویه حسن زاده وارد ایران شد. هم اینک، سرمربی اسبق تیم ملی ووشو و داور ممتاز بین المللی به نام سی فو شیرویه حسن زاده بعنوان مسئول وینگ چون WT ایران شناخته میشود.
از سال ۱۳۷۲ سیفو علی محبوبی در زمان ورود وینگ چون به ایران برای نخستین بار ، در این رشته زیر نظر دایی خود آقای قهرمانی به صورت حرفه ای فعالیت کرد. ایشان توانست کار تدریس این هنر رزمی را هم زمان با گذراندن درجه ۳ شاگردی شروع کند و وینگ چون را از همان آغاز در باشگاه های زیادی تدریس کند. او همچنین موفق به تأسیس سازمان وینگ چون MIW گردید.
چه کسی می تواند وینگ چون را یاد بگیرد؟
یادگیری وینگ چون، محدودیت سنی ندارد و علاقه مندان می توانند به تمرین آن مشغول شوند و نیازی نیست که شخص تمرین کننده از خصوصیات خاصی برخوردار باشد. وینگ چون با استفاده از آمادگی جسمانی به یک سطح خوب میرسد اما درواقع کلید تبدیل شدن به یک رزمی کار خوب در وینگ چون، داشتن یک نگرش مطلوب و یک تفکر متعهد می باشد.
مهمترین هدف وینگ‌چون واقع‌گرایی در سیستم دفاع شخصی استویژگی های بارز ورزش وینگ چون
ویژگی های بارز ورزش وینگ چون عبارتند از:
- یکی از ویژگی های وینگ چون اینست که شخص، بدون هیچ سلاحی با دستش مبارزه می کند.
- سرعت ضربات و حرکات سریع بدن از دیگر ویژگی های وینگ چون به شمار می رود.
- ورزش وینگ چون دارای تکنیک های مستقیم و ترکیبی می باشد.
- در وینگ چون، از طریق اعمال نیرو برای ضربه زدن به فرد تلاش می کند تا حملات حریف مقابل را خنثی کنند.
- یکی از ویژگی های وینگ چون، استفاده از چوب بلند و چاقوی های پروانه ای مخصوص مناطق جنوبی چین است.
ساختار مبارزات وینگ چون
* بروجلو:
شخص مبارز باید حتی در نخستین حمله به سرعت قدم بردارد تا با بدن حریف، تماس برقرار کند. این حرکت باعث متحیر شدن حریف میگردد و در نتیجه دو رقیب به هم نزدیک میشوند. این حرکت بر واکنش های حسی، تمرکز دارد و باعث میشود که از حریفتان یک قدم جلو تر، حرکت می کنید.
* به حریفت بچسب:
اگر نتوانستید در مرحله بعد، به حریفتان نزدیک شوید؛ به او بچسبید. به عنوان مثال با گرفتن دستش، ضربه های دست او را مهار کنید. البته این نکته را در نظر بگیرید که نباید سر و گلوی حریف رو بگیرید.
* در برابر نیروی بزرگ تر تسلیم شو:
از آن جا که هیچ کس، از قویتر بودن خود در مقابل حریفش مطمئن نیست؛ باید به شیوه ای اموزش ببیند که توانایی پیروز شدن دربرابر حریف را داشته باشد. چی سائو مانند یک معلم حرفه ای، نحوه ی نشان دادن واکنش های لازم دربرابر حمله حریف را به شما یاد می دهد. درصورت قدرتمندتر بودن حمله حریف از شما، آموخته های شما در چی سائو به بدنتان می گوید که با کنار رفتن از مسیر حمله حریف، زاویه دیگری را برای حمله پیدا کنید.
* حریفت را تعقیب کن:
درصورت پیش بینی حرکت شما توسط حریفتان و عقب نشینی او، شما باید به سمت جلو برطبق اصل اول بروید و به حریفتان فرصت هیچگونه حمله ای را ندهید.
آموزش وینگ چون
وینگ چون به منظور مبارزه و دفاع از خود، نوعی ورزش رزمی ساده و کارامد محسوب میشود؛ بدین دلیل که یک زن، این سبک را طراحی کرده است و کسانی که به این سبک برای نخستین بار وارد میشوند؛ میدانند که قدرت در این سبک، نقش زیادی ندارد. براساس مبنای توسعه رفلکس ها یا همان عکس العمل های بدن، متد اموزشی وینگ چون تعيين میشود. باتوجه به دسته بندی روش های اموزش در غالب های متنوع، تعدادی از آن ها پس از گذراندن دوره هنرجویی و اخذ درجه استادی یاد گرفته می شود.
وینگ چون یک ورزش رزمی ساده و در عین حال کارامد برای مبارزه میباشددرجات شاگردی وینگ چون
دوره اموزش وینگ چون، دوازده درجه شاگردی را بهمراه دو فرم ابتدایی سیو نیم تائو و چام کیو بعلاوهٔ تمرینات پون سائو و دان چی و کاربردهای چی سائو دربر میگیرد. مجموعه استانداردی از فرم های پا در کنار ترکیبات مختلف دست در سیو نیم تائو، در این دوره اموزش داده میشود.
درجات شاگردی، متشکل از سه بخش زیر میباشد :
۱. درجات ۱ تا ۴، یادگیری مهارت های پایه ای در سه فاصله مبارزاتی
>> درجه یک:
احترام و فروتنی، مبانی اصولی سبک و مهارت های حرکتی، درگیر شدن در فاصله دور، آغاز سیو نیم تائو« آغاز تمرین دست ها با لات سائو»
>> درجه دوم:
مبارزه در فاصله دور بهمراه مشت نواختن ها و لگدها نواختن ها، کل« سیو نیم تائو»
>> درجه سوم:
گذر از فاصله حملاتی دور به فاصله میانی در تمارین لات سائو به صورت آزادتر و روتین
>> درجه چهارم:
گذر از فاصله حملاتی میانی به فاصله نزدیک و شروع فرم« چام کیو» و« تمارین لامسه دست ها به نان پون سائو و دانچی»
۲. مراتب ۵ تا ۸
- درجه پنجم:
حملات در مسافت کوتاه و مبارزه هم زمان با هر دو دست
- درجه ششم:
آغاز چی سائو و تطبیق نیروهای خویش با حریف
- درجه هفتم:
روش های ستاندن و قفل دست و پاها و رد كردن
- درجه هشتم:
روش های کشیدن و هل دادن
۳. درجات ۹ لغایت ۱۲، کاربردها:
> درجه نهم:
در برابر تک مهاجم و کاربرد تکنیک های کلاسیک
> درجه ده:
در برابر دو مهاجم و کاربرد به صورتِ روش های آزادِ
> درجه یازدهم:
در برابر تک مهاجم مسلح به سلاح سرد به صورت کلاسیک
> درجه دوازدهم:
در برابر دو مهاجم مسلح به سلاح سرد ازاد
هنرجو باید در درجه ۹ شاگردی، آشنا به سبک باشد( همچنین در درجه ۸) و از کاربردهای آن به خوبی بهره بگیرد. این دو درجه صرفا از نظر مهارت با هم فرق دارند و درجه ۸ و ۹ بسته به مدرسه ای که هنرجو آموزش می بیند؛ میتواند برابر با عنوان کمربند مشکی باشد ولی روی این مسئله هیچ اجماعی وجود ندارد؛ بدین دلیل که در این بین، هیچ مقایسه قراردادی و ریتمی وجود ندارد. درجات مختلف را در برخی از مدارس با تی شرت های گوناگون نشان می دهند؛ مثلا تا درجه پنجم از لباسی با رنگ سفید استفاده می کنند، همچنین برای درجه ۵ تا ۸ از رنگ خاکستری و برای درجه ۹ تا ۱۲ از رنگ مشکی بهره می گیرند.
یادگیری وینگ چون مزایای زیادی برای بدن و به خصوص برای روح و روان داردمزایای وینگ چون
یادگیری وینگ چون برای بدن و روح، مزایای زیادی دارد. رزمی کاران رشته وینگ چون به بهبود هماهنگی، سرعت و تناسب اندام خود کمک میکنند. افراد با انجام تمرین وینگ چون، توانایی عملکرد در طول دوره آموزش خود را بطور طبیعی کسب می کنند.
در طول زمان، نظم روانی نیز توسعه یافته است که نظیر توانایی ارامش، تمرکز و سرعت پاسخ دادن به وضعیت می باشد. شما با استفاده از این هنر می توانید به تقویت ذهن و تناسب بدن خود کمک کنید.
گردآوری: بخش ورزش سرپوش
- 17
- 4
