تکذیب مهاجرت الناز رکابی از ایران

به گزارش ایران، داوود رکابی می‌گوید: «الناز مدال جهانی داشت اما به خاطر رفتارهای بد فدراسیون با او، دلسرد شد. آنها به مرور الناز را محروم کردند.حتی برای مسابقه‌ای به او گفتند شورای برون مرزی تو را تأیید نکرده است. چطور ممکن است شورای برون مرزی یک تیم را تأیید کند و ورزشکار به مسابقه برود و مدال هم بگیرد و بعد به او بگویند تأیید نشده؟وقتی پدر و مادر، یکی از بچه‌ها را تحویل نگیرند او دلسرد می‌شود. دقیقاً همین شرایط را الناز داشت؛ رفتارها و حرف‌ها در روحیه‌اش تأثیر داشت.»

به گفته او، خواهرش عشق شاگردانش را داشته:«الناز دو سه شاگرد مثل محیا دارابیان و سارینا غفاری داشت که عشق او بودند.او زحمت زیادی می‌کشید و درسالن خودش تمرین می‌کرد اما فدراسیون به جای او سنگنورد دیگری را اعزام می‌کرد و الناز برای مسابقات اخیر از جیب هزینه کرد. حتی می‌گفتند بود و نبود الناز فرقی نمی‌کند. تو یا الناز بروید فرقی نمی‌کند، در حالی که ۲۳ سال برای ما از بیت المال هزینه شده تا برای ایران مدال بگیریم. این حرف‌ها به آدم برمی‌خورد، الناز خیلی در سنگنوردی زحمت کشیده و سه جلسه در روز تمرین می‌کرد، مدال آسیایی و جهانی دارد.»

 به گفته داوود رکابی، حرف الناز حجاب نبود: «درباره آن اتفاقی که افتاد،  شرایط خاص خود را داشت و من نمی‌توانم صحبت کنم.اما همیشه حرف او این بود که زنان در ورزش ایران حرف برای گفتن دارند و باید دیده شوند. زنان ورزشکار با مردان فرقی ندارند.»

برادر سنگنورد ملی‌پوش رفتن خواهرش به اسپانیا را به حضور در دور سولیداریتی مربیگری ربط می‌دهد: «سنگنوردی همه زندگی الناز است. همه برای پیشرفت زحمت می‌کشند او همین حالا برای ارتقای دانش مربیگری و حضور در دوره سولیداریتی اسپانیا، برای ادامه مربیگری کنار قهرمانی رفته است. رفت تا مدتی دور از حاشیه‌ها باشد.»

او حتی مهاجرت خواهش را منکر می‌شود: «الناز اگر می‌خواست از ایران برود همان موقع می‌توانست در کره بگوید خداحافظ و به مردم پشت کند و دنبال برنامه‌اش برود، اما برگشت با اینکه می‌دانست شاید اینجا شرایط علیه‌اش باشد. او برگشت و گفت ایران را دوست دارد. با این حال او را محدود کردند و بال و پرش را چیدند تا دیده نشود. حالا هم که رفته حرف مهاجرت و پناهندگی نیست. الناز برای کار و دوره دیدن رفته و به ایران برمی‌گردد.»

داوود رکابی معتقد است هنوز خواهرش به شاگردانش برنامه می‌دهد: «مطمئناً الناز بابچه‌هایش کار می‌کند. سارینا غفاری و محیا دارابیان که مدال آور هستند هنوز هم شاگرد الناز هستند و از او برنامه تمرینی می‌گیرند. الناز به خاطر آنها در دوره سولیداریتی شرکت کرد تا شاگردانی برای آینده مملکت بسازد.»