ورزش های رزمی بیشتر بعنوان هنرهای رزمی شناخته می شودانواع ورزش های رزمی
از ورزش های رزمی، بیشتر به عنوان هنرهای رزمی یاد میکنند؛ درواقع در مقابله تن به تن به مجموعه ای از فنون مبارزه ای و تکنیک های سنتی و باستانی، ورزش های رزمی میگویند. از موارد موثر در سبک های رزمی که مورد بررسی قرار می گیرند، سلامتی بدن و آمادگی جسمانی، رشد و تعالی ذهنی و معنوی می باشد. از سه گروه( با سلاح)،( بدون سلاح)،( مجموع هر دو) در این رشته های ورزش رزمی بهمراه مهارت هایی در ضربات دست و پا بکار گرفته می شود. ادای احترام و رسیدن به فضایل اخلاقی در هنرهای رزمی به علت نشأت گرفتن از ورزش های پهلوانی و باستانی و مبارزات آیینی کشورهای مختلف از اهمیت ویژه ای برخوردارست. هنرهای رزمی ترکیبی یا ام ام ای در ابتدای قرن ۲۱ با ترکیب فنون رشته های مختلف رزمی اهمیت بسیاری دارد.
آشنایی با انواع ورزش رزمی
ورزشکاران در رشته های رزمی با ابداع سبک های مختلف، موفق به یادگیری ارزش های مختلف هنرهای رزمی شده اند که از آن ها می توان به صداقت، شجاعت، افتخار، فروتنی، احترام، نظم و تواضع و مهم تر از همه جوان مردی اشاره کرد. با این که شروع ورزش های رزمی به جبهه های جنگ برمی گردد، ولی امروزه به منظور خودسازی، سبک های مختلفی وارد این رشته ها شده اند که در ادامه با آن ها اشنا میشوید:
>> اُ اسپرت:
پارسیان در ورزش های رزمی، دارای قدمتی طولانی می باشند. جام مفرغ و سینی منقوش به تاریخ ورزش های ایرانیان باستان در روستای آرجان از توابع بهبهان در سال۱۳۶۰ کشف شد که بیش از ۵۰۰۰ سال، قدمت داشت. رزمجویان پارسی نسبت به فنونی همچون فنون رزمی دفاعی و کاربرد سلاح های سرد، آشنایی کامل داشتند. در سال ۱۳۷۸ ورزش اُ اسپرت با ۱۱ سیستم مسابقه ای، توسط برادران منوچهری پایه گذاری شد و این ورزش پس از چند سال تلاش، فعالیت خود را در سطح ملی و بین المللی شروع کرد و تحت عنوان ورزش اصیل و باستانی ایران به ثبت جهانی رسید.
>> تکواندو:
ژنرال جوی هونگ هی در سال ۱۹۵۵ برای این ورزش رزمی سنتی کره ای، نام تکواندو را انتخاب کرد. از تکواندو بعنوان یک ورزش رزمی ملی کره یاد میشود که تقریباً ۳۷ سال پیش از میلاد یعنی از زمان پادشاهی گوگوریو، حالات مبارزه ای آن بر نقوش دیواری کره کشف شده است. این نوع ورزش رزمی محبوب، ورزشکاران بسیاری را به خود جذب کرده است.
انواع ورزش های رزمی شامل اُ اسپرت، تکواندو، کاراته و ... میباشداز فعال ترین فدارسیون های جهانی ورزش های رزمی می توان به فدراسیون جهانی تکواندو اشاره کرد. تمرکز این ورزش المپیکی، بیشتر بر روی ضربات پا می باشد. کمربند سفید به عنوان نخستین مهارتیست که در ورزش تکواندو کسب می کنید در حالی که با کسب آخرین مهارت در این ورزش، کمربندی مشکی دریافت می کنید. بهتر است بدانید که تعداد و تنوع ضربات و حرکات در ورزش تکواندو بسیار زیاد است. از مراحل تکواندو می توان به( ۱. کیورگی:مبارزه- ۲. پومسه یا فرم:حرکات نمایشی- ۳. هامبادانگ:حرکات رکوردی و نمایشی- ۴. دفاع شخصی) اشاره کرد. نام لباس ورزش کاران تکواندو، توبوک میباشد که رنگ آن در سطح حرفه ای، سیاه است.
>> ووشو و کونگ فو:
ورزشهای ووشو و کونگ فو در هنرهای رزمی چینی با هم مترادفند ولی سنت های رزم چینی هر کدام از آن ها با دیگری متفاوت است. واژه کونگ فو، مهارت های پیچیده انسانی را بیان می کند که گاهی وقت ها صرفا یک هنر رزمی نیست یعنی شامل کلیه تمرینات بدنی و ذهنی و تکامل مهارت ها میباشد ، در حالی که ووشو به یک هنر رزمی و جنگیدن اشاره دارد و برگزاری مسابقات ووشو در دو بخش اصلی با نام های سانشو یا ساندا، با سلاح و بدون سلاح( مبارزه) و تالو( اجرای فرم) می باشد. از کهن ترین ورزش های رزمی دنیا می توان ووشو را نام برد.
دولت چین در سال ۱۹۴۹ بعد از انقلاب کمونیستی چین، اقدام به افزودن فنون جدید و کمربندهای ورزش رزمی به ووشو نمود. برگزاری مسابقات جهانی کونگ فو تحت عنوان ووشو سنتی صورت می گیرد. کمربندهای ووشو طبق رنگ های مختلفی درجه بندی شده اند که شامل سفید، زرد، نارنجی، سبز، آبی، بنفش، قهوه ای، قرمز، مشکی دان ۱ تا دان ۹ می باشد. ووشو باتوجه به سبک های سرسخت و نرم دارای بیش از ۳۰۰ سبک می باشد. این ورزش در شمال چین به ووشو معروف است درحالیکه در جنوب چین به آن کونگ فو می گویند.
>> کاراته:
در میان ورزش های رزمی یکی از آن ها از اهمیت به سزایی برخوردار است که به آن کاراته می گویند. مسابقات بین المللی برای ورزش کاراته، زیر نظر فدراسیون جهانی کاراته برگزار میشود. چندین سال است که فدراسیون جهانی، تلاش می کند تا کاراته به بازی های المپیک وارد شود. شاید قابل فهم بودن قوانین کاراته از مهم ترین دلیل محبوبیت این ورزش در میان انواع ورزش های رزمی به شمار برود. کمربند های کاراته از سفید تا مشکی، رده بندی شده اند. ورزش رزمی کاراته نیز متشکل از سبک ها و زیر شاخه های مختلفی است. کاراته دارای دو سبک کنترلی و غیرکنترلی می باشد.
>> موی تای:
ورزش ملی تایلند، تحت عنوان موی تای شناخته میشود که قدمت آن به دوران سلسله کنبونگ در سیام بازمی گردد. درواقع استفاده از موی تای در مبارزات MMA از محبوب ترین سبک ها به شمار می رود. ورزش موی تای به حرکات بعضی از اندام های بدن نظیر دست ها، زانو ها، آرنج ها و پاها تمرکز دارد و به همین خاطر به آن “هنر هشت اندام” می گویند. از کاربردهای ورزش موی تای می توان به دفاع شخصی، سلامتی و پیشرفت شخصیت اشاره کرد. در MMA میتوان بسیاری از تکنیک های مرتبط با موی تای را کشف کرد. موی تای، تمرینی برای تمام بدن محسوب میشود؛ بدین دلیل که ورزشکاران این رشته از تمام قسمت های فوقانی و تحتانی بدنشان استفاده می کنند. مبتدیان این رشته با مشکلاتی همچون تورم و کبودی، به خصوص در ناحیه لگن مواجه میشوند. از این رو ورزشکاران این رشته با داشتن یک رژیم تغذیه خوب میتوانند با گذشت زمان موجب سخت شدن نقاط حساسشان شوند.
برخی از ورزش های رزمی به تحرک بالا نیاز دارد>> اسپوکس:
از توانایی های لازم در اسپوکس می توان به تحرک بالا اشاره کرد؛ به این صورت که ورزشکاران اسپوکس از لحاظ چابکی، آمادگی جسمانی و هوشیاری مورد بررسی قرار می گیرند. استاد محمدرضا هاشم پور توانست در ایران، ورزش اسپوکس را در سال ۱۳۹۰ به وجود آورد و برای ثبت اسپوکس در مجامع بین المللی ورزشی در سال های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ تلاش کرد. از زمان مبارزه شمشیری هخامنشیان، ایده ی اسپوکس داده شد؛ به اینصورت که شمشیری در همدان کشف شد که قدمت آن ۲۴۰۰ سال بود. شمشیری که در مبارزات اسپوکس استفاده میشد دارای ۷۵ سانتی متر طول بود؛ یعنی دارای قبضه ی ۵۰ سانتیمتری و دسته ی ۲۵ سانتیمتری است. جنس شمشیرهای اسپوکس که از ایمنی کاملی برخوردار بود؛ اسفنجی می باشد. بازیکن برای اجرا ضربات و تکنیک های این ورزش به سرعت ، قدرت و انعطاف پذیری نیاز دارد. مدت زمان برگزاری اسپوکس در دوتایم ۳ دقیقه ای می باشد.
>> بوکس:
در بیست و سومین المپیک باستانی یعنی ۶۷۷ سال قبل از میلاد مسیح، ورزش بوکس برای نخستین بار برگزار شد.« ابراستوس» اهل سمیرنا( شهرهای ترکیه) در آن رقابت ها قهرمان شد. بوکسرها در روم باستان، یک زره فولادی با تیغه در دستانشان کردند و با پوشیدن دستکش چرمی محکمی، مبارزه کردند. اتمام مسابقات تا زمانی بود که یکی از شرکت کنندگان در اثر ضربات به قتل برسد.« سن برنادن» که یک کشیش ایتالیایی بود در قرن هجدهم، فنون بوکس را به جوانان اموزش داد تا افراد در دوئل شمشیر، کشته نشوند و به همین علت از سن برنادن به عنوان پدر بوکس یاد میکنند. بوکس در لندن، پس از این ماجرا در سال های بعد، طرفداران بسیاری پیدا کرد و برای آن قوانینی تعيين شد. جیمز پورله انگلیسی در سال ۱۸۳۵ بوکس را وارد آمریکا کرد و به خاطر این که مردم به این رشته ورزش تمایل بسیاری نشان دادند؛ بوکس به پردرآمدترین ورزش های رزمی آمریکا تبدیل شد. مارکیز کوئینزبری در سال۱۸۹۰ باعث شد که بوکس با دستکش های مخصوص به شکل امروزی، رسمیت پیدا کند و در نهایت در ۱۵ گروه وزنی در رینگ ۸ در ۸ متر برگزار شد. دستکش ها دارای ۲۲۷ تا ۲۸۴ گرم وزن بود و حدود ۳۴۰ گرم در سنگین وزن، تعیین شده است. تعداد هر راندی ۳ تا ۱۵ وقت سه دقیقه ای میباشد و یک دقیقه بین دو راند، استراحت داده میشود.
>> جودو:
پلیم ژاپنی کانو جیگورو موفق شد در سال ۱۸۸۲، ورزش جودو را پدید آورد. هدف او از ایجاد چنین هنری، ترویج سلامتی جسمی و روحی و همچنین ترویج اخلاق بود. ورزش رزمی جودو با گذشت چندین سال، رشد و تکامل پیدا کرد و از آن زمان تبدیل به ورزش المپیکی شد. جودو به این منظور برگزار شد تا حریفش را شکست دهد و او را از زمین خارج کند و آن ها را به واسطه ی یک مانور دست و پنجه نرم، قفل مفصل، نگه داشتن یا خفه کردن، بی حرکت یا تسلیم کند. فقط در فرم های از قبل تنظیم شده( کاتا) می توان از ضربات دست و پا یا سلاح استفاده کرد و استفاده از آن ها در مسابقات یا تمرین آزاد، ممنوع شده است.
>> کیک بوکسینگ:
در بین ورزش های رزمی، ورزش کیک بوکسینگ، محبوب شده است. این رشته در اثر ترکیب انواع ورزش های رزمی نظیر کاراته، موی تای و بوکس بوجود آمده است. حدود ۴۰ سال پیش ، کیک بوکسینگ برای نخستین بار برگزار شد و رتبه بندی آن مثل سایر رشته های رزمی با استفاده از دان و کمربند می باشد.
ورزش های رزمی مجموعه ای از فنون مبارزه ای و تکنیک های سنتی را دربرمیگردرینگ یا تاتامی به عنوان مکان برگزاری مسابقات کیک بوکسینگ میباشد و گرفتن حریف در حین مبارزات، خطا محسوب می شود و کسی که مرتکب بیش از ۳ خطا در طول زمان مسابقه شود در این رقابت، بازنده است. سه داور کنار و یک داور وسط در مسابقات کیک بوکسینگ، حضور دارد. زمان مسابقه در برخی از مسابقات سطح پائین، ۲راند ۲ دقیقه ای است. فایتر یا فرد شرکت کننده در مسابقه کیک بوکسینگ، ۱ امتیاز بخاطر ضربه های مشت به سر حریف دریافت میکند. همچنین ۲ امتیاز برای ضربه پا به سر، اختصاص داده میشود. در کیک بوکسینگ، مثل سایر رشته های ورزشی رزمی نیز ضربات پا به صورت چرخشی دارای ۳ امتیاز می باشد.
>> آیکیدو:
استاد بزرگ ژاپنی به نام موریهه اوشیبا، توانست آیکیدو را در قرن بیستم بنیانگذاری کند. او با ایجاد این هنر رزمی، قصد داشت که افراد بدون این که به حریفشان آسیبی وارد کنند؛ از خودشان دفاع کنند( صلح و آشتی جهانی). آیکیدو با تسلط بر حرکات و جنبش های داینامیک از انرژی حریف، استفاده میکند و کنترل حریف را با تشخیص به موقع ضرباتش، به دست میگیرد و مفصل های حریف را با بازگرداندن نیرویش، قفل می کند. آیکیدو از سه بخش تشکیل شده که شامل آی به معنای به هم پیوستن و متحد شدن ، کی به معنای انرژی و نیروی درون، دو به معنای شیوه، راه و روش می باشد. آیکیدو بین روح، ذهن و انرژی درونی، هماهنگی ایجاد می کند و به عنوان قویترین سبک دفاع شخصی استفاده میشود.
>> سامبو:
Samooborona Bez Orushia به عنوان مخفف کلمه ی سامبو به شمار میرود و معنای آن در زبان روسی، “دفاع شخصی بدون سلاح” است. این هنر رزمی نسبتاً مدرن در دهه ۱۹۲۰ برای نخستین بار برای ارتقاء مهارت های جنگ تن به تن توسط ارتش سرخ شوروی، اموزش داده شد. ترکیبی از موثرترین تکنیک های ورزش های رزمی نظیر جودو و سبک های سنتی کشتی باعث ایجاد این هنر رزمی شده اند. در ورزش سامبو، علاوه بر ضربات قدرتمند، از تکنیک های دیگری همچون پرتاب، زمین زدن و تکنیک های تسلیم استفاده می شود.
>> شائولین:
در بین انواع هنرهای رزمی در جهان از قدرتمندترین، قدیمی ترین و كاملترین آن می توان به شائولین اشاره کرد. راهبان شائولین، حق ندارند با هم مبارزه کنند، به این خاطر كه ضربات آن ها منجر به قتل میشود.
>> جو جیتسو:
ورزش رزمی جوجیتسو بر دفاع شخصی تمرکز دارد. بدین دلیل که تکنیک های متفاوتی را در این هنر رزمی به شما یاد میدهند که از این تکنیک ها می توان به قفل مفصل، خفه کردن، انداختن، خاک کردن و حمله اشاره کرد. هنرجویان، با یادگیری نحوه زمین زدن و نحوه مبارزات خیابانی می توانند از آن ها بدون آسیب دیدن برای شرایط واقعی مبارزات خیابانی استفاده کنند. ورزش رزمی جو جیتسو قصد دارد حریف را به زمین بزند. این ورزش رزمی برای خانم ها و هنرجویان کوتاه قد ، مناسب است؛ بدین دلیل که با یادگیری این هنر می توانند مزاحمان خیابانی بزرگتر از خود را برای دفاع از خود در خیابان بر زمین بکوبند.
شیوه ی اجرا و حرکات سبک های ورزش های رزمی متفاوت است گردآوری: بخش ورزش سرپوش
- 20
- 1
