به گزارش فرادید، «چاکمول» نامی برای شکل متمایزی از مجسمه‌های آمریکای میانه و نمایانگر پیکرهایی لم‌داده است که شاید نشان‌دهنده جنگجویان کشته‌شده‌ای باشند که در حال حمل هدایایی برای خدایان هستند.
مجسمه‌های چاکمول به رغم شباهت کلی‌شان دارای تنوع قابل‌توجهی هستند و برای مثال جهت سرهایشان رو به راست یا چپ و در برخی موارد رو به بالا است.
نام اصلی این مجسمه‌ها ناشناخته است و نام «چاکمول» را آگوستوس لو پلنگئون در سال ۱۸۷۵ انتخاب کرد. انتخاب او بر اساس مجسمه‌ای بود که او و همسرش در معبد عقاب‌ها و جگوارها در چیچن ایتزا کشف کردند. آگوستوس، چاکمول به معنای «پنجه سریع مانند رعد و برق» را از زبان مایاها الهام گرفت.
مجسمه‌های چاکمول در سراسر آمریکای میانه کشف شده‌اند، از میچوآکان در مکزیک تا السالوادور. نخستین نمونه‌های شناخته‌شده‌ی این مجسمه‌ها به دوره کلاسیک پایانه‌ی تاریخ آمریکای میانه، بین سال‌های ۸۰۰ تا ۹۰۰ پس از میلاد برمی‌گردد.
تازه‌ترین مورد از این نوع مجسمه‌ها را باستان‌شناسان حین کار ساخت و ساز، در منطقۀ پاتزکوآرو در مکزیک کشف کردند. به گفته محققان این مجسمه از بافت محل اصلی خود کشف شده است. این مجسمه از سنگ بازالت حکاکی شده و ۹۰ سانتی‌متر طول و ۸۰ سانتی‌متر ارتفاع دارد. محققان با مطالعه‌ی اولیه، تاریخ مجسمه را دوره پسا-کلاسیک (۱۳۵۰ تا ۱۵۲۱ پس از میلاد) تخمین زده‌اند.
به گفته یکی از نمایندگان موسسه انسان‌شناسی و فرهنگ مکزیک: «این تصاویری که ما با نام مایایی چاکمول می‌شناسیم، تندیس‌های آیینیِ دوران پیش-اسپانیایی بودند. حدس زده می‌شود از آن‌ها در مراسم قربانی و نذری استفاده می‌شده است.»
به دلیل این کشف، وزارت فرهنگ دولت مکزیک پروژه‌ی نجات باستان‌شناسی را برای گسترش اکتشافات در منطقه‌ی نزدیک مجسمه، برای شناسایی هر گونه بقایای باستان‌شناسی بیشتر، عهده‌دار شده است.
- 10
- 5
